Ως βασικό μοχλό αντιμετώπισης της κρίσης χαρακτηρίζει τη Δημόσια Διοίκηση, με άρθρο του, ο υφυπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Ντίνος Ρόβλιας, σημειώνοντας παράλληλα πως σε αυτήν την περίοδο όλοι θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν.
Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά: «Με το συγκεκριμένο ανθρώπινο δυναμικό θα πορευτούμε και μάλιστα με ελάχιστη ανανέωσή του, λόγω των δραματικών περιορισμών προσλήψεων. Στο συγκεκριμένο ανθρώπινο δυναμικό θα στηριχθούμε για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα. Το συγκεκριμένο ανθρώπινο δυναμικό πρέπει να αντιληφθεί τον κρίσιμο ιστορικό του ρόλο και εμείς οφείλουμε όχι μόνο να του δώσουμε να τον αντιληφθεί, αλλά και να το εμπιστευθούμε. Αυτή η ανθρώπινη δύναμη μπορεί να αναβαθμιστεί, το δε μέρος της που είναι σε αδράνεια, να αφυπνιστεί».
«Η Δημόσια Διοίκηση έχει μεγάλο μέρος της ευθύνης και της δυνατότητας για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Η συνεργασία της με τον ιδιωτικό τομέα, με την συνταγή του μέτρου, είναι καθοριστικής σημασίας», καταλήγει.
Ολόκληρο το άρθρο του Ντίνου Ρόβλια έχει ως εξής:
Ανάπτυξη, περιορισμός κρατικών δαπανών και αύξηση εσόδων είναι τρεις από τους βασικούς πυλώνες για την αντιμετώπιση της κρίσης. Τουλάχιστον στο μέρος που αφορά το εσωτερικό μέτωπο. Η όποια πολιτική βούληση και οι πολιτικές αποφάσεις πάνω σ' αυτά τα τρία κρίσιμα σημεία υλοποιούνται από την δημόσια διοίκηση. Από συγκεκριμένο ανθρώπινο δυναμικό.
Είναι προφανές και αυτονόητο ότι δεν είναι ούτε ο Υπουργός, ούτε το πολιτικό γραφείο του αυτοί που θα «τρέξουν» την καθημερινότητα του χαρτοβασιλείου, ούτε αυτοί που θα βγουν για ελέγχους, ούτε αυτοί που θα εξυπηρετήσουν ή θα αντιμετωπίσουν τους πολίτες στα γκισέ και στις ουρές. Αυτή τη δουλειά την κάνουν οι άνθρωποι της δημόσιας διοίκησης και απ' αυτή τη δουλειά, που άλλοτε γίνεται καλά κι άλλοτε όχι, εξαρτάται εν πολλοίς η πορεία της χώρας μας.Η μέθοδος αντιμετώπισης της γραφειοκρατίας που ταλαιπωρεί την ανάπτυξη, είναι εν μέρει νομοθετική-κανονιστική, αλλά και εν μέρει ανθρώπινη. Η σπατάλη της κρατικής καθημερινότητας πηγάζει τόσο από την ανευθυνότητα, όσο και από την διαφθορά όλης της πυραμίδας. Η αύξηση των δημοσίων εσόδων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από ανθρώπινες νοοτροπίες και συμπεριφορές.
Κανένας δεν μπορεί να ισχυρίζεται με σοβαρότητα ότι μπορεί να παρακάμψει ή να καταργήσει ή να αντικαταστήσει τη δημόσια διοίκηση, προκειμένου να ενεργοποιήσει τους τρεις κρίσιμους τομείς, στους οποίους αναφερόμαστε. Βοηθητικοί μηχανισμοί μπορεί να λειτουργούν, αλλά ο πυρήνας θα είναι το κράτος, όπως άλλωστε και στις άλλες χώρες της Ευρώπης.
Με το συγκεκριμένο ανθρώπινο δυναμικό θα πορευτούμε και μάλιστα με ελάχιστη ανανέωσή του, λόγω των δραματικών περιορισμών προσλήψεων. Στο συγκεκριμένο ανθρώπινο δυναμικό θα στηριχθούμε για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα. Το συγκεκριμένο ανθρώπινο δυναμικό πρέπει να αντιληφθεί τον κρίσιμο ιστορικό του ρόλο και εμείς οφείλουμε όχι μόνο να του δώσουμε να τον αντιληφθεί, αλλά και να το εμπιστευθούμε. Αυτή η ανθρώπινη δύναμη μπορεί να αναβαθμιστεί, το δε μέρος της που είναι σε αδράνεια, να αφυπνιστεί.
Χρειάζεται πρωτίστως εντοπισμός και επιβράβευση των καλών πρακτικών, των καλών υπηρεσιών και των καλών υπαλλήλων. Και για τον εντοπισμό αυτών είναι αναγκαία και η συμμετοχή των πολιτών. Απαιτείται παράλληλα να δοθεί κίνητρο ενεργοποίησης με τη σύνδεση της μισθολογικής εξέλιξης προς την βαθμολογική εξέλιξη, μέσα από διαδικασίες ουσιαστικής αξιολόγησης, με την συνδρομή του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης. Απαιτείται διαρκής επιμόρφωση, εκπαίδευση και εξειδίκευση των στελεχών, μετά από διαδικασία ανίχνευσης των εκπαιδευτικών τους αναγκών. Οι δε θέσεις ευθύνης να λειτουργούν ως ατμομηχανές της κάθε υπηρεσιακής μονάδας, αφού οι αξιοκρατικές επιλογές για τις θέσεις αυτές θα εξασφαλίζουν τον αναγκαίο, για την λειτουργία κάθε συστήματος, σεβασμό προς τον επικεφαλής. Ταυτόχρονα, ο εκσυγχρονισμός του πειθαρχικού συστήματος, με σκοπό την επίκαιρη περαίωση των υποθέσεων και την δίκαιη αντιμετώπιση των παραβατών, εντάσσεται στο σχέδιο της καταξίωσης της δημόσιας διοίκησης.
Στη συγκεκριμένη οικονομική και κοινωνική, πλέον, συγκυρία ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του και κρίνεται. Κρίνεται είτε ως υπεύθυνος και ταυτόχρονα ευαίσθητος, είτε ως σκληρός νεοφιλελεύθερος, είτε ως λαϊκιστής, είτε ως αφελής.
Η δημόσια διοίκηση έχει μεγάλο μέρος της ευθύνης και της δυνατότητας για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Η συνεργασία της με τον ιδιωτικό τομέα, με την συνταγή του μέτρου, είναι καθοριστικής σημασίας. Δεν υπάρχει κρίση, σε καιρό ειρήνης ή μη, που να αντιμετωπίστηκε χωρίς την ενεργή συμμετοχή της δημόσιας διοίκησης. Η γενικευμένη απαξίωσή της δεν προσφέρει. Η προσπάθεια αναβάθμισής της και επιβράβευσής της, όταν αξίζει, βοηθάει τη χώρα. Γι' αυτά είναι υπεύθυνοι τόσο η ίδια, όσο και η πολιτική ηγεσία.
ΠΗΓΗ: «Στο Καρφί»
Δημοσίευση σχολίου