Ένα από τα σημαντικότερα και σπουδαιότερα κεφάλαια, του
τόπου μας είναι ο πολιτισμός, το φυσικό περιβάλλον και τα ιστορικά μνημεία που
αποτελούν τεκμήρια για την πορεία του Ελληνισμού μέσα στους αιώνες. Η Θίσβη
έτυχε να είναι μια περιοχή προικισμένη από την φύση και τιμημένη από την
Ιστορία. Όμως, όπως φαίνεται η γραφειοκρατία, και ο ωχαδερφισμός, εμποδίζουν
την ανάδειξη, την προβολή και την αξιοποίηση αυτών των μοναδικών στοιχείων της.
Κατά διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών μου στην Θίσβη, στην
καθημερινή διαδρομή για την μικρή παραλία του Αγιου Ιωάννη, αντίκριζα την άθλια
κατάσταση στην οποία βρίσκεται, ακόμα και σήμερα, το ένα από τα δύο γεφυράκια
που έχουν χαρακτηριστεί σαν ΜΝΗΜΕΙΑ, σύμφωνα και με την Αριθμ.
ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/89460/2246 απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού Παύλου Γερουλάνου
(11/12/2009), αλλά και τη γενικότερη κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι
αρχαιολογικοί χώροι της Τοπικής Κοινότητας Θίσβης.
Ας παρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το περασμένο
Απρίλη κάτω από «άγνωστες» ακόμα συνθήκες, ένα διερχόμενο αυτοκίνητο κατέστρεψε
ένα τμήμα στο ένα από τα δύο γεφυράκια που βρίσκονται στον δρόμο που οδηγεί από
την Θίσβη προς την παραλία του Αγίου Ιωάννη. Ο πρόεδρος της κοινότητας μας
έθεσε το θέμα της τύχης του στο Δημοτικό Συμβούλιο (7/5/2018) και ο αρμόδιος
Αντιδήμαρχος ξεπέταξε το θέμα μέσα σε 3 λεπτά λέγοντας ότι είχε φροντίσει να
ενημερώσει τηλεφωνικά την αρχαιολογία, την Διευθύνοντα Σύμβουλο της
ΔΙΑ.ΒΙ.ΠΕ.ΘΙ.Β!!!, τη Σωληνουργεία Κορίνθου!!! και την περιφέρεια για το συμβάν
αυτό, από τους οποίους αναμένει να πράξουν τα δέοντα. Έκτοτε, αν και έχουν
περάσει 5 μήνες από τότε, τα μεγάλου κυβισμού φορτηγά της Βιομηχανικής Περιοχής
συνεχίζουν να διέρχονται πάνω από το γεφυράκι σαν να μην συμβαίνει τίποτα και
κανείς δεν γνωρίζει πότε πρόκειται να γίνει η αποκατάσταση των ζημιών.
Αν και οι προειδοποιήσεις για την τύχη που θα είχαν τα δύο
γεφυράκια είχαν ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια, με αφορμή το παραπάνω ατύχημα
είναι πολλά τα ερωτηματικά που δημιουργούνται για τις παρεμβάσεις που έγιναν
και τραυματίζουν βάναυσα το μνημείο αυτό:
α). Εχει ενημερωθεί εγγράφως μέχρι σήμερα από την Δημοτική
Αρχή για το ατύχημα, η Διεύθυνση Νεώτερης & Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής
Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού που είναι η αρμόδια για το συγκεκριμένο
μνημείο;
β). Εχει γίνει αυτοψία από την αρχαιολογία, για το αν
μπορούν μετά το ατύχημα να να διέρχονται τα μεγάλου κυβισμού φορτηγά της
ΒΙ.ΠΕ.;
γ). Με ποιά μελέτη προχώρησαν στην τοποθέτηση των μεταλικών
υποστηλωμάτων.;
δ). Εδωσε έγκριση η Αρχαιολογία για την τοποθέτηση των
μεταλικών υποστηλωμάτων ή παρανόμως δεν την ενημέρωσαν;
ε). Ποιές ακριβώς ενέργειες και με ποιο χρονοδιάγραμμα
υλοποίησης θα αναλάβει ο Δήμος, προκειμένου να αποκτατασταθούν οι ζημιές που
δημιουργήθηκαν και να προχωρήσει άμεσα η δέσμευση του περιφεριάρχη για
δημιουργεία δρόμου μακρυά από τα πέτρινα γεφύρια, που θα οδηγεί κατευθείαν στον
χώρο της Βιομηχανικής Περιοχής;
‘Ισως όλα αυτά να είναι ψιλά γράμματα για την σημερινή
Δημοτική μας Αρχή και για όσους δεν έκαναν αυτά που έπρεπε. Όμως οι
αρχαιολογικοί χώροι αλλά και τα μνημεία της νεότερης ιστορίας μας, πρέπει να
αναδεικνύονται, να προβάλλονται, να συντηρούνται και να διαφημίζονται στο
εσωτερικό και το εξωτερικό.
Προτάσεις για την αξιοποίηση των αρχαιολογικών χώρων της
Θίσβης υπάρχουν εδώ και αρκετά χρόνια και βρίσκονται στα συρτάρια του Υπουγείου
Πολιτισμού και του Υπουργείου Τουρισμού.
Ας μην ξεχνάμε ότι η πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά της
πατρίδας μας είναι η μεγάλη παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές και
σημαντικός μοχλός ανάπτυξης για τις τωρινές.
Δημήτριος Μιχάλης
Δημοσίευση σχολίου