Καταρχήν, το «μη μισθολογικό κόστος» αφορά σημαντικά ποσά. Τα βασικά ποσοστά εισφορών για το ΤΕΑΜ (πρώην ΙΚΑ) είναι για τους εργάτες 16,5% εισφορά του εργαζόμενου και 28,06% του εργοδότη. Δηλαδή, εάν ο εργάτης έχει μικτό μισθό 1.000 ευρώ η ασφαλιστική εισφορά είναι 165 ευρώ και παίρνει στο χέρι τα 835, πλην τους φόρους. Η εργοδοτική εισφορά 280,6 ευρώ. Άρα τελικά ο εργοδότης πληρώνει 1.280,6 ευρώ. Αντίστοιχα, για τον υπάλληλο που προσελήφθη μετά το 1992, οι εισφορές είναι 13,5% και 7% επικουρικό, ενώ του εργοδότη 25,56% και 3% αντίστοιχα.
Βεβαίως, ήδη μεγάλο μέρος των εργοδοτών δεν καταβάλλει τις ασφαλιστικές εισφορές στα Ταμεία.
Αλλά, τι είναι το μη μισθολογικό κόστος; Στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέρος του πλούτου που παράγει ο εργαζόμενος και το οποίο κανονικά προορίζεται για την αναπλήρωση της εργατικής του δύναμης. Οι ασφαλιστικές εισφορές και του εργαζόμενου και του εργοδότη είναι βασικά του εργαζόμενου, είναι μέρος του συνόλου του μισθού του, είναι μέρος του παραγόμενου πλούτου. Γι’ αυτό το ταξικό εργατικό κίνημα έχει θέσει το αίτημα της κατάργησης της εργατικής εισφοράς, αφού στην πραγματικότητα σήμερα ο εργαζόμενος πληρώνει τριπλά (η δική του εισφορά, η εισφορά του εργοδότη, η κρατική επιχορήγηση, βασικά από φόρους εργαζομένων).
Σήμερα, η μείωση της εργοδοτικής εισφοράς θα δώσει τη χαριστική βολή στα ετοιμοθάνατα ασφαλιστικά ταμεία. Θα την πληρώσουν άμεσα οι εργαζόμενοι, με σκληρές περικοπές στην υγειονομική περίθαλψη και στις συντάξεις. Γι’ αυτό σε καμιά περίπτωση το εργατικό κίνημα δεν μπορεί να δεχθεί κάτι τέτοιο. Εξάλλου ήδη εφαρμόζονται προγράμματα απαλλαγής εργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές για διατήρηση θέσεων εργασίας, για προσλήψεις νέων 16-24 ετών (με το 80% του βασικού μισθού), ενώ 40% επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών ξεκινά στα ξενοδοχεία. Τα μέτρα αυτά δεν σταμάτησαν την ανεργία.
Δημοσίευση σχολίου