Σουηδίζει ο Χρήστος Χατζηιωάννου
Μπορεί τα δημοσιονομικά της χώρας να μην κατάφεραν να φτάσουν στα επίπεδα των Σουηδών, το καταθλιπτικό look όμως και τις τάσεις αυτοκτονίας των Σκανδιναβών τις έχουμε στο τσεπάκι μας. Την τελευταία δεκαετία ακούγαμε συχνά για το Σουηδικό Μοντέλο ανάπτυξης. Μια σοσιαλιστική προσέγγιση του καπιταλιστικού συστήματος που εγκαινιάστηκε από την ισχυρή στα μέσα των 10s σοσιαλιστική κυβέρνηση της Σουηδίας και υιοθετήθηκε γρήγορα από την Σοσιαλιστική Διεθνή.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έβαλε στο λεξιλόγιό μας τη συγκεκριμένη φράση πριν μερικά χρόνια προσπαθώντας να δώσει μια εναλλακτική στην κατηφόρα της ελληνικής οικονομίας σε σχέση με το ευρωπαϊκό οικονομικό σύστημα.
Το αν το Σουηδικό μοντέλο είναι πολιτικά επιτυχημένο ή όχι δεν μπορούμε να το μελετήσουμε. Κυρίως γιατί οι ίδιοι οι Σουηδοί δεν πρόλαβαν να το εφαρμόσουν μιας και η κεντροδεξιά πήρε τις εκλογές του 2010. Με κύριο σύνθημα εκείνο κατά του πολυδιαφημισμένου μοντέλου.
Οι Σουηδοί λοιπόν το εγκατέλειψαν. Οι σοσιαλιστές στην Ελλάδα δεν το έβγαλαν όμως ακόμα από τη ρητορική τους. Δίκαια ή άδικα δεν πρόκειται να το εξετάσω. Αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι ότι ήρθαμε πιο κοντά με τους Σουηδούς. Όχι όμως με τον τρόπο που θέλαμε.
Το φαινόμενο της κατάθλιψης
Δεν χρειάζεται να είσαι καθηγητης κοινωνιολογίας ή ψυχολογίας για να μυρίσεις τον αέρα της κατάθλιψης στη χώρα. Ο Σεπτέμβρης ήταν ίσως ο δυσκολότερος των τελευταίων δεκαετιών. Με τον Βενιζέλο να δίνει σχεδόν κάθε τρεις μέρες και από μία καινούρια Συνέντευξη Τύπου, με κόσμο να βγαίνει στο δρόμο και τους φακέλους των λογαριασμών να μένουν ερμητικά κλειστοί.
Το ένιωθες στις συζητήσεις. Κάτι δεν πάει καλά. Με όποιον και να μιλούσες σου έλεγε ότι “είναι δύσκολα τα πράγματα”. Έβγαινες έξω να πιεις ένα ποτό να ξεσκάσεις και σε μιζέριαζαν οι ίδιοι σου οι φίλοι. Όχι μόνο εκείνοι που έχουν μείνει εδώ και πολύ καιρό χωρίς δουλειά αλλά και εκείνοι που τα υπολογίζουν και δεν τους φτάνουν.
Κι ακόμα κι αν είχες συνηθίσει τον ωχαδερφισμό του Έλληνα, έβλεπες ότι αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά. Ειλικρινά έκανα πολλές μέρες να πετύχω κάποιον γελαστό.
Άκουσα πολλούς καθηγητάδες να μιλούν για την κατάθλιψη. Εκείνο το άγχος που αφού σε κυριέυσει μετατρέπεται σε απλή θλίψη. Σε βλέμμα κατεβασμένο, ατονία, υπνηλία και άρνηση ενεργοποίησης.
Ξέρεις, εκείνη την κατάθλιψη για την οποία κοροϊδέυαμε τους Βορειοευρωπαίους πριν μερικά χρόνια. Τότε που πίναμε τρισευτυχισμένοι τον φραπέ εν ώρα εργασίας και βλέπαμε τις υποχρεώσεις να στιβάζονται.
Τα ίδια ανέκφραστα πρόσωπα των Σουηδών, των Νορβηγών και των Φινλανδών, των ανθρώπων που κάνουν 6 μήνες να δουν ήλιο να πάρουν λίγο τα πάνω τους, αυτά τα πρόσωπα τα βλέπεις πλέον στο Σύνταγμα, την Ομόνοια και το Κολωνάκι.
Θα αργήσουν οι αυτοκτονίες;
Η αυτοκτονία είναι το κλισέ. “Οι Σκανδιναβοί είναι πρώτοι στις αυτοκτονίες” λένε οι έρευνες και το παπαγαλίζουμε όλοι. “Θα φταίει ο καιρός, το κλίμα”. Και μάλλον έχουν δίκιο. Τα ποσοστά είναι ανεβασμένα σε εκείνες τις χώρες σε σχέση με τις χώρες του Νότου. Μήπως όμως η εποχή μπορεί να ανατρέψει τις μελέτες;
Το ότι οι χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή στην Ευρωζώνη είναι η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία (P.I.G.S.) μόνο τυχαίο δεν είναι. Η απατεωνιά, η ελαφρότητα, η λαμογιά και τα σκάνδαλα είναι ίδιον των Νοτίων.
Αυτή όμως η κατάσταση οδήγησε τις χώρες αυτές στην κρίση. Κι εκεί που στη Νότια Ευρώπη έβλεπες μόνο ανθρώπους χαρούμενους και ευδιάθετους, τώρα βλέπεις ανθρώπους προβληματισμένους.
Και αναρωτιέσαι αν αυτή η κατάσταση αρκεί για να οδηγήσει κι άλλους στο χείλος της αυτοκτονίας. Όπως οδήγησε τους τελευεταίους μήνες μερικούς συνανθρώπους μας.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Wall Street Journal, η οποία επικαλείται στοιχεία του Υπουργείου Υγείας, οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατά 40% το πρώτο 5μηνο του 2011. Πριν καν φτάσει η κατάσταση στο απροχώρητο που βρίσκεται τώρα.
Οι κλήσεις στην τηλεφωνική γραμμή “Παρέμβαση για την Αυτοκτονία 1018” υπερδιπλασιάστηκαν σύμφωνα με τον οργανισμό σε σχέση με το 2010. Πριν καν υπογραφεί το μνημόνιο.
Αυτό που θα μας σώσει
Πολλοί ερευνητές ισχυρίζονται ότι η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα, η ασυνειδησία και η θέλησή του για ζωή, δεν θα επιτρέψουν στη χώρα μας να πλησιάσει τους Σκανδιναβούς σε ποσοστά αυτοκτονίας.
Τα νούμερα μαρτυρούν ότι υπάρχει αύξηση. Κια σίγουρα το φαινόμενο πρέπει να αντιμετωπιστεί αρμοδίως, με καμπάνιες, με ενίσχυση της γραμμής υποστήριξης αλλά κυρίως με προοπτική.
Γιατί όσο ασυνείδητος και να είσαι, αν δεις το προσωικό σου χρέος να αυξάνεται, θα γίνεις ένα με το πρόβλημα. Και τότε το μόνο που χρειάζεσαι είναι ανθρώπους (πολιτικούς, διανοούμενους, απλούς ανθρώπους) να δώσουν σε εσένα και στη χώρα προοπτική.
ΠΗΓΗ http://www.men24.gr
Δημοσίευση σχολίου