Θα μπορούσαν οι ιδιωτικοποιήσεις να αποτελέσουν λύση;

Το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων είναι διπλό. Η λογική τους λέει ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις μειώνεται το δημόσιο χρέος, ενώ παράλληλα με την μείωση του δημόσιου τομέα...
, μειώνεται και το κόστος του κράτους και κατά συνέπεια και τα ελλείμματα. Αυτή είναι η μία άποψη. Από την άλλη όμως...
για να δουλέψουν οι ιδιωτικοποιήσεις απαιτούνται καθαρές συμβάσεις και ισχυρή εποπτεία. Σε όλες τις χώρες που έγιναν ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΚΟ υπήρχαν ρητά ρήτρες για επενδύσεις και για συγκεκριμένη ποιότητα παρεχόμενων υπηρεσιών. Σε όλες τις χώρες που ακολουθήθηκαν τέτοιες συμβάσεις λειτούργησε το σύστημα και οι υπηρεσίες
. Όμως το μυστικό δεν ήταν η ρήτρα ή το ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι καλύτερος. Το κλειδί ήταν η ύπαρξη ισχυρής εποπτικής αρχής χωρίς πολιτικές δεσμεύσεις και με δυνατότητα άμεσης επιβολής κυρώσεων και προστίμων. Απλά δείτε (μπορείτε άνετα στο ίντερνετ) πως τα πρόστιμα πέφτουν βροχή κάθε χρόνο στα τραίνα της Αγγλίας καθώς και στις τράπεζες. Για τις τελευταίες για παράδειγμα, υπήρχε ένα θέμα τύπου πανωτοκιών. Μόλις τους κατάλαβαν έπεσαν πρόστιμα εκατοντάδων εκατομμυρίων και άμεση συμμόρφωση. Αλλά παραδείγματα μπορείτε να βρείτε στο τομέα ενέργειας της Γερμανίας.
Στο δια ταύτα. Να γίνουν γιατί όχι, αλλά ποιος θα μας βεβαιώσει ότι θα υπάρχει έλεγχος και μηχανισμοί απαλλαγμένοι από κόμματα, ότι τα λεφτά θα πάνε στο δημόσιο χρέος, και ότι οι ποινές θα τηρηθούν και τέλος ότι όλα θα γίνουν με τα προβλεπόμενα ανταλλάγματα και όχι σκότωμα. Όσο για τη συμμετοχή του κράτους, δε λέω όχι, αρκεί να είναι απαλλαγμένη από κομματικές εξαρτήσεις. Αν και άμα υπάρχει ισχυρή και ανεξάρτητη εποπτική αρχή το εθνικό συμφέρον όπως σε όλες τις άλλες χώρες είναι διασφαλισμένο. Άρα φοβάμαι, ότι πάλι κολλάμε στο ελληνικό σύστημα και στη διαπλοκή του.Δοκιμασμένη συνταγή. Απαξιώνονται μή κερδοσκοπικές (...) επιχειρήσεις τού δημοσίου μέσω κακοδιαχείρισης, αγοράς εξοπλισμών σε παραφουσκωμένες τιμές ώστε νά πέφτει η μίζα, διορισμό ημέτερων σε θέσεις γραφείου ώστε νά ξύνονται και μετά πωλούνται ως δήθεν ζημιογόνες.
Λεφτά παίρνει το κράτος μία και μόνη φορά όταν τίς πουλάει. Όμως, στην συνέχεια χάνει τήν σταθερή πηγή εισοδήματος. Ως κράτος.
Οι δε πολίτες μετά πληρώνουν τίς υπηρεσίες αυτές ακριβότερα και τα κέρδη τής ιδιωτικής πλέον επιχείρησης πηγαίνουν στο εξωτερικό.