Νοέμβρης και αν νομίζετε ότι "Γη της ελιάς" είναι μόνο η Μάνη πλανάστε πλάνην οικτράν. Τι ίδιο - ίσως και χειρότερο - συμβαίνει και στα μέρη μου. Στη σημερινή σαββατιάκη έξοδο υπήρχε «μειωμένη συμμετοχή» σε καφέ , τάβλι και τσίπουρο.
- Πήγε για ελιές, η μόνιμη επωδός ή για «ελλές» αν η
καταγωγή είναι από αρβανιτοχώρι.
Φίλοι και εχθροί,
γνωστοί και άγνωστοι, της πόλης και των χωριών έχουν μεγάλη αποστολή: ΛΙΟΜΑΖΩΜΑ
Ελάχιστοι είμαστε αυτοί που δεν έχουμε ελιές
μιας και δεν έτυχε να ερωτευτεί κάποιος/α από το σόι κάποιον ντόπιο/α και
μείναμε στους Μικρασιάτες οπότε δεν μας αναλογεί ούτε ένα τετραγωνικό χωραφιού.
Παρόλα αυτά, κατά καιρούς, έχω μαζέψει ελιές στα χωράφια του Γιώργου, της
Αναστασίας, της Ζωής. Ευλογία να βάζεις το χτένι μέσα στα κλαριά και να πέφτουν
οι ελιές στα απλωμένα λιόπανα και να γεμίζουν τα σακιά. Και μετά στα λιοτρίβια
της περιοχής να μεταμορφώνονται οι ελιές σε «υγρό χρυσάφι».
Ειδικά τη φετινή χρονιά που η τιμή του
λαδιού εκτοξεύτηκε στα ουράνια η ευχή για καλή σοδειά έχει ακόμη μεγαλύτερη
βαρύτητα.
Ευλογημένο δέντρο
η ελιά. Καθόλου τυχαία η επιλογή των Αθηναίων που διάλεξαν τη θεά Αθηνά η οποία
τους πρόσφερε ως δώρο μια ελιά.
Η περιοχή μας φημίζεται για το καλό της
λάδι και πάντα προμηθευόμαστε τενεκέδες από φίλους και ντόπιους παραγωγούς.
Ας θυμίσουμε
στους φίλους το έθιμο. Με το πρώτο λάδι φτιάχνουμε τηγανόπιτες και λουκουμάδες.
Θα εκτιμούσαμε ιδιαίτερα την τήρηση του εθίμου.
Α! Και μη μάς
ξεχάσουν. ..
Υ.Γ. Πίνακας του
λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου: “Το μάζεμα των ελαιών εν Μυτιλήνη”
Δημοσίευση σχολίου