Για το επικείμενο κλείσιμο του εργοστασίου της PIPELIFE στη Θήβα

Τομεακή Επιτροπή Θήβας – Οινοφύτων.

Η πρόσφατη ανακοίνωση της πολυεθνικής PIPELIFE, θυγατρικής ενός διεθνούς κολοσσού αυστριακών συμφερόντων με παρουσία σε δεκάδες χώρες και χιλιάδες εργαζομένους, είναι ακόμα μία απόδειξη της βαρβαρότητας του οικονομικού συστήματος που ζούμε, του καπιταλισμού.

 Οι μεγαλομέτοχοι και ιδιοκτήτες της πολυεθνικής, αφού εκμεταλλεύτηκαν για σχεδόν 30 χρόνια τους εργαζόμενους και τις «επενδυτικές δυνατότητες της εγχώριας αγοράς», αποφάσισαν κυνικά το κλείσιμο του εργοστασίου επειδή τα ποσοστά κερδοφορίας στην Ελλάδα είναι λειψά, πετώντας στο δρόμο πάνω από 70 εργαζόμενους.

 Κι όμως, πολύ πρόσφατα ενημέρωναν το προσωπικό ότι κατέχουν το 70% της εγχώριας αγοράς πλαστικών σωλήνων, ενώ εξακολουθούν να διαφημίζουν ότι μόλις το 2019 υλοποίησαν ένα πρωτοποριακό έργο, την υπόγεια υδροδότηση της Αίγινας. Ακόμη και τώρα, ενώ έχει ανακοινωθεί το κλείσιμο για τις 31 Μάρτη, η παραγωγική δραστηριότητα της PIPELIFE συνεχίζεται ακατάπαυστα. Μάλιστα, ενώ μέχρι πριν μερικά χρόνια το προσωπικό εργαζόταν με καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας, το τελευταίο διάστημα είχε επανέλθει η πενθήμερη εργασία σε τρεις βάρδιες.

 Αναρωτιέται κανείς: μήπως δεν υπάρχει στη χώρα μας ανάγκη για έργα υποδομής, για έργα ύδρευσης και αποχέτευσης; Μήπως γέμισε ο τόπος από σχολεία και νοσοκομεία, από σύγχρονα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης, έργα αντιπλημμυρικής προστασίας; Μήπως έχει κορεστεί η ανάγκη για έργα σωληνώσεων άρδευσης για τους σκοπούς της αγροτικής παραγωγής; Φυσικά και όχι. Αλλά τα έργα υποδομής που εξυπηρετούν πλατιές λαϊκές ανάγκες δεν είναι στον προσανατολισμό των κυβερνήσεων γιατί μπαίνουν στο ζύγι «κόστους – οφέλους». Και, από την άλλη, τόσο οι μέτοχοι της εταιρείας όσο και οι κατασκευαστικοί όμιλοι καίγονται για το πώς θα βγάλουν περισσότερα κέρδη, καθόλου δεν τους απασχολεί εάν οι σωλήνες παράγονται στην Ελλάδα.

 Αλλά και από την άλλη, μήπως στην Ελλάδα είναι ψηλά τα μεροκάματα, μήπως είτε γενικά οι εργαζόμενοι είτε ειδικά οι εργαζόμενοι της εταιρείας είχαν «πολύ ψηλές» απαιτήσεις, «παρέλυαν» την παραγωγή με δήθεν «συντεχνιακές» απεργίες, «αδιαφορώντας για την πορεία της εταιρείας»; Και πάλι όχι, το αντίθετο ισχύει. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι μισθοί καταβαραθρώθηκαν την τελευταία δεκαετία στη χώρα. Ειδικά οι εργαζόμενοι της PIPELIFE υπέστησαν σοβαρή μείωση του εισοδήματός τους.

 Τι έχει λοιπόν να πει η κυβέρνηση της ΝΔ και τα παπαγαλάκια της, συνολικά οι οπαδοί της «ελεύθερης οικονομίας», αυτοί που λένε ότι τα εργοστάσια κλείνουν δήθεν επειδή οι εργάτες αντιδρούν στη μείωση μισθών και δικαιωμάτων, ενώ εάν μειωθεί το εργασιακό κόστος θα έρθουν οι επενδύσεις και η ανάπτυξη; Τίποτα δεν έχουν να πουν, γι’ αυτό και έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους.

 Κι εκείνοι όμως που κυβέρνησαν την τελευταία δεκαετία, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ, που θυμήθηκαν τους εργάτες επειδή είναι στην αντιπολίτευση, μήπως προτείνουν κάποια ουσιαστική λύση; Κουβέντα δε λένε για το «ιερό και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα» των επιχειρηματικών ομίλων να βάζουν λουκέτο στα εργοστάσια και να αφήνουν σύξυλο το προσωπικό.

 Αφού ούτε θέλουν ούτε μπορούν να τα βάλουν με τα αφεντικά τους, κοκορομαχούνε με τη σημερινή κυβέρνηση, δηλαδή το σημερινό υπηρετικό προσωπικό των μονοπωλίων. Φυσικά η κόντρα μεταξύ τους είναι κάλπικη, δεν αφορά την ανάγκη να μην κλείσει το εργοστάσιο και να έχει ο κόσμος δουλειά με δικαιώματα.

 Για αυτό προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τους εργάτες και να τους στρέψουν μόνο στο αίτημα να πάρουν μερικά ευρώ παραπάνω από τη νόμιμη αποζημίωση, λες και δεν είναι ιδρώτας τους, λες και τους κάνει κανείς χάρη. Μέχρι εκεί φτάνουν οι «προτάσεις» τους και η «στήριξη» των εργατών. Όμως ακόμα και αυτά τα λίγα ευρώ παραπάνω θα τελειώσουν γρήγορα, ενώ η αιτία της δυστυχίας των εργαζομένων θα μείνει εδώ, θα τη συναντήσουν και στην επόμενη δουλειά που θα πιάσουν. Για αυτό οι εργάτες της PIPELIFE πρέπει να προσέξουν πολύ ποιοι τους «χτυπάνε την πλάτη».

 Το έργο στην περιοχή της βιομηχανικής ζώνης είναι χιλιοπαιγμένο και δεν προσφέρεται για «αντιπαραθέσεις» μεταξύ κομμάτων που, είτε ως κυβέρνηση είτε ως «αντιπολίτευση», υπηρετούν με συγκεκριμένες πράξεις την αιτία που κλείνουν τα εργοστάσια, το συνεχές κυνήγι ολοένα και μεγαλύτερου κέρδους από τους επιχειρηματικούς ομίλους. Πάει πολύ να ψάχνουν πελατεία στα θύματα της πολιτικής τους.

 Το κλείσιμο της PIPELIFE, σε συνδυασμό με το πρόσφατο κλείσιμο της SCHNEIDER ELECTRIC στα Οινόφυτα αλλά και τις δεκάδες απολύσεις σε Σωληνουργεία ελληνικού βιομηχανικού ομίλου πριν μερικές εβδομάδες, αποτελούν μηνύματα της σοβαρής οικονομικής κρίσης στην οποία βρίσκεται ο καπιταλισμός παγκόσμια και στην Ελλάδα. Σε αυτό το έδαφος, τεράστια κεφάλαια αναζητούν πεδία καλύτερης κερδοφορίας, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στους εργαζόμενους, οι οποίοι θα κληθούν για δεύτερη φορά σε δέκα χρόνια να πληρώσουν το λογαριασμό των αφεντικών τους.

 Εάν όμως οι μέτοχοι νοιάζονται για τα κέρδη, οι εργαζόμενοι της κάθε χώρας νοιάζονται για την παραγωγή προϊόντων που καλύπτουν και ικανοποιούν συγκεκριμένες, ζωτικής φύσης, ανάγκες, που πάνε τη ζωή όλων μας πιο μπροστά. Προϊόντα που παράγουν καθημερινά οι εργάτες των εργοστασίων και όχι οι κηφήνες μέτοχοι των ομίλων.

 Απέναντι στο σύγχρονο αδιέξοδο, το ΚΚΕ προτείνει και παλεύει για μία διαφορετική οργάνωση της οικονομίας, με την εξουσία στα χέρια της εργατικής τάξης. Η εργατική εξουσία, οι ίδιοι οι εργάτες θα έχουν τον έλεγχο της οικονομίας, αποφασίζοντας για την κατεύθυνση της ανάπτυξης της με μοναδικό κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

 Πρώτα και κύρια, το δικαίωμα όλων στη σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα θα είναι αδιαπραγμάτευτη υποχρέωση της εργατικής εξουσίας. Οι ανταγωνισμοί μεταξύ ομίλων, το κυνήγι του κέρδους θα φύγουν από τη μέση. Κάθε τομέας παραγωγής που είναι απαραίτητος για την κάλυψη αναγκών σε υποδομές κατοικίας, βιομηχανικής, αγροτικής ή άλλης παραγωγής θα βρίσκεται σε πρώτη προτεραιότητα. Οι εργάτες δε θα είναι εξαρτήματα στα χέρια των μετόχων αλλά οι πρωταγωνιστές της παραγωγής. Θα αξιοποιούν την πείρα τους, την τεχνολογική ανάπτυξη, για να συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων σε όφελος των ίδιων και της κοινωνίας. Για την ποιοτική και ποσοστική βελτίωση της παραγωγής, για τη μείωση του χρόνου εργασίας. Σε αυτή την προοπτική, το εργοστάσιο της PIPELIFE όχι μόνο δε θα έκλεινε αλλά θα χρησιμοποιούνταν στο έπακρο οι δυνατότητές του.

 Στην πάλη για αυτό το στόχο καλούμε κάθε εργάτη και εργάτρια σε αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ. Μέσα στον καθημερινό αγώνα για το μεροκάματο και τα δικαιώματά μας, μέσα σε κάθε πολιτική μάχη, να ενισχυθεί η δύναμη που παλεύει ενάντια στη ρίζα του κάθε προβλήματος.

 Το ΚΚΕ θα βρίσκεται δίπλα και θα στηρίξει με κάθε τρόπο τον αγώνα των εργαζομένων της PIPELIFΕ ενάντια στο κλείσιμο της εταιρείας, για τη διασφάλιση του δικαιώματος στην εργασία.