Το 2011 ήταν ένα μεγάλο εργοστάσιο, αυτό της ΒΙΟΜΕ στη
Θεσσαλονίκη. Ο ιδιοκτήτης, μια ωραία πρωία το εγκατέλειψε. Τότε, οι εργαζόμενοι
το κατέλαβαν και ξεκίνησαν να το λειτουργούν μόνοι τους υπό το καθεστώς της
αυτοδιαχείρισης.
Ήδη έχουν κλείσει 4 χρόνια λειτουργίας και πηγαίνουν από το
καλό στο καλύτερο. Ο κόσμος έχει αγκαλιάσει αυτό το «πείραμα» και στηρίζει το
εγχείρημα παραγγέλνοντας προϊόντα της εταιρείας είτε από τα δύο καταστήματα που
έχει στήσει (Ψαρρών 33- Περιστέρι και Λαέρτου 21- Πυλαία Θεσ/νίκης) είτε
ηλεκτρονικά (http://www.viomecoop.com). Παράγει προϊόντα καθαρισμού (χεριών,
απορρυπαντικά, σαπούνια κ.λ.π. οικολογικά σε προσιτές τιμές).
Προφανώς τα πράγματα δεν είναι ρόδινα για αυτή τη
συνεργατική επιχείρηση. Υπάρχουν αγκυλώσεις και νομοθετικά κενά. Ζητάνε, για
παράδειγμα, να αποδοθεί γρήγορα το κτίριο στους εργαζόμενους με σκοπό την άμεση
αδειοδότηση παραγωγής των φυσικών και οικολογικών προϊόντων, στο χώρο του
εργοστασίου.
Βλέποντας τα δεκάδες εργοστάσια-κουφάρια της πάλαι ποτέ
βιομηχανικής ζώνης της περιοχής της Θήβας δεν μπορείς παρά να νιώθεις
απογοήτευση. Μιχαηλίδης, Πετζετάκις, ΙΖΟΛΑ κ.λ.π. έδωσαν σχετικές ευκαιρίες.
Παρόμοιες προσπάθειες να ξανανάψουν τα φουγάρα και να ξαναπάρουν μπρος οι
μηχανές θα είχαν τη στήριξη όλων μας. Σε μια περιοχή που η ανεργία χτυπάει
κόκκινο θα μας γέμιζε αισιοδοξία να βλέπαμε τα λεωφορεία να κατεβάζουν στο
Κοντίτο, στου Παραπούλη, στο Τάχι και στα χωριά εργάτες κουρασμένους αλλά
χαρούμενους που να μπορούν να θρέψουν τις οικογένειές τους.
Η προσπάθεια απέδειξε ότι οι εργαζόμενοι μπορούν και
μάλιστα- πολλές φορές- καλύτερα από τα αφεντικά τους. Ο δρόμος που μας δείχνει
η ΒΙΟΜΕ είναι δύσκολος δρόμος αλλά όχι αδιάβατος.
Δημοσίευση σχολίου