Η απονομή δικαιοσύνης είναι εφαρμογή επιστήμης; Αξίζει να εμπλακώ σε δικαστικό αγώνα;

Με αφορμή μια συζήτηση που έχουμε , μέσω σχολίων με μια φίλη , θέλω να εκφράσω μερικές απόψεις, σχετικά με την άσκηση ενδίκων μέσων στα δικαστήρια. Σε διάφορες συζητήσεις που είχα με φίλους που τυχαίνει να είναι δικαστές ή εισαγγελείς, τους ακούω κατά καιρούς να λένε φιλάρεσκα, ότι η «απονομή δικαιοσύνης είναι εφαρμογή επιστήμης».

 Είναι όμως έτσι;

 Σύμφωνα με ευρέως αποδεκτή άποψη, στην εφαρμογή επιστήμης, ένας επιστήμονας, εισάγει συγκεκριμένα δεδομένα, εκτελεί μια διαδικασία και καταλήγει σε ένα αποτέλεσμα. Αν οποιοσδήποτε άλλος, εκτελέσει την ίδια διαδικασία, με τα ίδια δεδομένα, θα πρέπει να καταλήξει ακριβώς στο ίδιο αποτέλεσμα. Σε ένα υπεραπλουστευμένο παράδειγμα, όσες φορές και αν κάνουμε την πράξη 1+1 θα πρέπει το αποτέλεσμά μας να είναι 2.

 Ισχύει αυτό στα ελληνικά δικαστήρια; ΟΧΙ βέβαια.

 Έχουμε αμέτρητες περιπτώσεις, όπου διαφορετικά δικαστήρια, με τα ίδια δεδομένα, εφαρμόζοντας την ίδια νομοθεσία, εκδίδουν αντικρουόμενες αποφάσεις.

 Για παράδειγμα, με τα ίδια δικόγραφα από τον ίδιο δικηγόρο, σε 4 περιπτώσεις άσκησης ανακοπής κατά διαταγής πληρωμής για χρέος σε πιστωτική κάρτα, σε άλλο δικαστήριο  ο οφειλέτης κέρδισε τις δυο υποθέσεις και έχασε τις άλλες δυο. Και μάλιστα, μέσα στη φάκελο, ο δικηγόρος έχει βάλει άλλες 100 προηγούμενες αποφάσεις, δηλ δεδικασμένα, με τις οποίες νικούσε ο ανακόπτων.

 Δικηγόρος δεν είμαι, αλλά με τους δικηγόρους που μιλάω, μου λένε ότι στα δικαστήρια, 1+1 δεν είναι σίγουρο ότι κάνει 2. Η άσκηση δικαιοσύνης ΔΕΝ είναι «εφαρμογή επιστήμης», όπως αρέσκονται να λένε οι δικαστές.

 Η έκβαση μιας δίκης και η απόφαση επηρεάζεται από μια σειρά παραγόντων, τους οποίους εκθέτω κατά σειρά προτεραιότητας, σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη:

 Ποιος δικαστής εκδικάζει. Τι νοοτροπία έχει; Θεωρεί γενικά ένα οφειλέτη ως εξαπατημένο πρόσωπο ή ως επαγγελματία μπαταχτσή; Είναι σχολαστικός στη δουλειά του ή ξεπετάει τις υποθέσεις γρήγορα για να ξεμπερδεύει; Είναι ακέραιος ή διεφθαρμένος;

Ποιος είναι ο δικηγόρος που σε εκπροσωπεί. Ξέρει καλά τη δουλειά του; Είναι σχολαστικός και προσεκτικός σε αυτό που κάνει; Θέλει πραγματικά να βοηθήσει τον πελάτη του ή τον αντιμετωπίζει απλά ως μεροκάματο;

Τι νομική βάση έχει ο αντίδικος. Για να ευδοκιμήσει μια δικαστική ενέργεια, δεν αρκούν τα πρώτα δύο αλλά θα πρέπει να μπορείς να δικαιολογήσεις και αυτό που ζητάς. Δεν μπορεί π.χ για μια σφαλιάρα που θα μου ρίξει ο γείτονας, να ζητήσω 500.000 ευρώ αποζημίωση. Ούτε μπορώ να τον κατηγορήσω, αν δεν έχω αποδεικτικό υλικό.

Εκτός αρίθμησης, θέτω και τις πολιτικές σκοπιμότητες, σε επίπεδο ανωτάτων δικαστηρίων. Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων, οι οποίες χαρακτηρίζονται ως αμφιλεγόμενες. Δηλ. με απλά λόγια, η δικαιοσύνη θα απαιτούσε μια Α απόφαση, αλλά επειδή θα τίναζε τη χώρα στον αέρα, αναγκάστηκε να εκδώσει μια απόφαση Β.

 Τελικά αξίζει να εμπλακώ σε μια δικαστική περιπέτεια;

 Αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί με ένα απλό ΝΑΙ ή ΟΧΙ.

 Παίζει ρόλο αν έχεις νομικά επιχειρήματα, αν το όφελος που θα έχεις σε περίπτωση νίκης, υπερκαλύπτει τα έξοδα και την ταλαιπωρία και αν γενικά θέλεις να κυνηγήσεις τον αντίδικο, για ηθικούς λόγους, ανεξάρτητα από το κόστος.

 Προσωπικά δεν θα πλήρωνα ποτέ δικηγόρο για να ανακόψω μια διαταγή πληρωμής για απαίτηση 500 ευρώ, αφού τα ίδια θα μου στοίχιζε ο δικηγόρος. Θα προτιμούσα να εξοφλήσω το χρέος και να τελειώνω εκεί.

 Από την άλλη, αν αύριο κερδίσω τα 3 εκατομμύρια του τζόκερ, θα κάνω ανακοπή ακόμα και σε απαιτήσεις των 10 ευρώ, καθαρά για να τιμωρήσω τις τράπεζες, που καταπατούν τη νομοθεσία συστηματικά, σε βάρος των πελατών τους. Θα έχω όμως διαθέσιμο πολύ χρήμα για τους κυνηγήσω μέχρι θανάτου, ενώ τώρα δυσκολεύομαι να πληρώσω το λογαριασμό της ΔΕΗ, πόσο μάλλον δικηγόρους.

http://www.daneiakartes.info/