Ενας μαραθωνοδρόμος με αθλητικά και ράσα!

Η αγάπη για τον Θεό και τον αθλητισμό είναι ο φάρος της ζωής του. Το καθημερινό του πρόγραμμα τηρείται με... θρησκευτική ευλάβεια. Μετά το πρωινό ξύπνημα, φορά τα ράσα του, τελεί τον όρθρο στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου, μια εκκλησία χτισμένη το 1810 στα Αμπέλια Γιαννιτσών, στους πρόποδες του Πάικου, και επιστρέφει στο σπίτι του.

 Εκεί, αφού χαιρετήσει την πρεσβυτέρα και τα τρία τους παιδιά, φορά τα αθλητικά παπούτσια του και παίρνει τους... δρόμους!

 Ο 45χρονος ιερέας Θεόδωρος Περπερίδης από τα Γιαννιτσά προπονείται σε καθημερινή βάση και συμμετέχει σε αγώνες δρόμου στην περιφέρειά του, χωρίς να αποχωρίζεται ούτε στιγμή το ράσο του.

 Φιλανθρωπίες

 Οπως έκανε επί τρεις μέρες, παίρνοντας μέρος στους αγώνες «Τρέξε χωρίς τερματισμό», που έγιναν στη Θεσσαλονίκη για... καλό σκοπό. Το ιδανικό για τον πατέρα Θεόδωρο. «Ετρεξα για ακόμη μια φορά, γνωρίζοντας ότι σε αυτούς τους αγώνες κάθε χιλιόμετρο μετατρέπεται σε ευρώ και στο τέλος πηγαίνει σε φιλανθρωπικούς σκοπούς» λέει στη «δημοκρατία» ο 45χρονος ιερέας, ο οποίος σε διάστημα τριών ημερών που διήρκεσε η διοργάνωση έτρεξε συνολικά 214 χιλιόμετρα με τα άμφια!

 Ο ίδιος γνωρίζει ότι πολλοί απορούν βλέποντάς τον να τρέχει με τα ράσα, όμως, όπως λέει αμέσως μετά, συνήθως το αρχικό σάστισμα διαδέχονται ο ενθουσιασμός και οι επευφημίες.

 «Ο κόσμος στην αρχή κοιτάζει με απορία. Πολλοί με έχουν ρωτήσει γιατί τρέχω με τα ράσα» τονίζει, υπογραμμίζοντας: «Η απάντησή μου είναι ότι δεν έβγαλα τα ράσα και δεν θα τα βγάλω ποτέ, γιατί αυτό με εκφράζει ως ιερέα και έτσι νιώθω ότι είμαι πιο κοντά στον κόσμο. Κι ο κόσμος όμως έρχεται έτσι πιο κοντά. Ο κληρικός πρέπει να ασχολείται με οτιδήποτε».

 Με το τρέξιμο ασχολείται περίπου πέντε χρόνια. Παλαιότερα έπαιζε ποδόσφαιρο, πάντα αγαπούσε την ενασχόληση με τον αθλητισμό.

 Σύμφωνα με τον πατέρα Θεόδωρο, «Οπως ο μαραθωνοδρόμος που βλέπει την τελική ευθεία και αισθάνεται ικανοποίηση όταν τερματίζει, το ίδιο αισθάνεται και ένας χριστιανός που αγωνίζεται για να επικρατήσει ενάντια στα πάθη του. Και στην πνευματική ζωή και στον αθλητισμό ζητάς τη βοήθεια του Θεού και παίρνεις ανάσες για να συνεχίσεις».

 Αναφέρεται, επίσης, στον πνευματικό αγώνα των παιδιών: «Ασχολούμαστε με τα παιδιά ιδιαίτερα και ρίχνουμε βάρος να αγωνιστούμε και με την ψυχή και με το σώμα. Τα παιδιά θέλουν πέρα από το Ευαγγέλιο και το παιχνίδι και προσπαθούμε στο κατηχητικό μας σχολείο να τα συνδυάσουμε. Ετσι έχουμε δύο ομάδες κατηχητικών, ώστε να παίζουμε ποδόσφαιρο αλλά και να τρέχουμε».

 Ο παπα-Θόδωρος για τους συγχωριανούς υπογραμμίζει ότι θα συνεχίσει τον αθλητισμό όσο τον βαστούν τα πόδια του και προετοιμάζεται για τον επόμενο μαραθώνιο, χωρίς να αποχωρίζεται τα ράσα του.

ΠΗΓΗ