- Ψηφίσαμε στην
Ελληνική Βουλή ένα μνημόνιο, με μικρότερη πλειοψηφία από αυτήν που ορίζει το
Σύνταγμα.
- Δεν κυρώσαμε
στην Ελληνική Βουλή τις δανειακές συμβάσεις, όπως ορίζει το Σύνταγμα.
- Τοποθετήσαμε
έναν Πρωθυπουργό, χωρίς να τον εκλέξει ο λαός, όπως ορίζει το Σύνταγμα.
- Παραιτηθήκαμε
από την ασυλία της Εθνικής Κυριαρχίας έναντι των δανειστών, ολοσχερώς,για την
οποία αγωνιούμε, χωρίς αυτό να προβλέπεται από το Σύνταγμα
Και τα κάναμε όλα
αυτά, με πίστη ότι:
α) Το χρέος μας
θα καταστεί βιώσιμο
β) Θα βγούμε στις
αγορές, δήθεν από το 2012.
γ) Θα επέλθει στη
χώρα ανάπτυξη και εξυγίανση στην οικονομία και την κοινωνία.
δ) Θα μειώσουμε
τον ασθενή δημόσιο τομέα
ε) θα
δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
στ) Αυτό είναι το
πατριωτικό μας καθήκον
Σε όλα αυτά
είπαμε ΝΑΙ.
Και τι ζητήσαμε
για να έλθουμε σε συμφωνία ώστε να μην δημιουργηθεί η αναστάτωση που
δημιουργήθηκε;
Μία ρητή
διαβεβαίωση των δανειστών ότι το χρέος μας θα αναδιαρθρωθεί ώστε να κατασταθεί
βιώσιμο.
Εκεί μας είπαν
ΟΧΙ.
Για να
επιτυγχανόταν μία συμφωνία θα έπρεπε να εξαφανιστεί το ΕΚΑΣ, να αυξηθεί ο ΦΠΑ,
να επεκταθούν οι απολύσεις κλπ.
Τελικά είμαστε
ισότιμα μέλη με τους Ευρωπαίους;
Εννοώ φυσικά
πολιτικά, γιατί οικονομικά είμαστε δεσμώτες.
Μήπως ενδεχομένως
θα πρέπει να ψηφίζονται και από τους Έλληνες, οι εκάστοτε διεκδικούντες τη
Γερμανική Καγκελαρία, ως κρατίδιο της Γερμανικής Ομοσπονδίας, ώστε να μην
τσακωνόμαστε και να μην χάνουμε το χρόνο μας σε αντιπαραθέσεις;
Φιλες και Φίλοι,
οι λέξεις
Δημοκρατία και Εθνική ανεξαρτησία, γεννήθηκαν εδώ και θα πεθάνουν στα
διευθυντήρια της (υφιστάμενης) Ευρώπης.
Αν δεν αλλάξει η
θεραπεία στον ασθενή...
Καλή ψήφο!!!!
Σωτ. Καραμ.
Δημοσίευση σχολίου