Σε μια
περίοδο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τα επιτελεία της δουλεύουν το αφήγημα «της
εξόδου από τα μνημόνια» και της «επιστροφής στην κανονικότητα», η κατάσταση που
βιώνουμε καταμαρτυρά ότι η θέση μας διαρκώς επιδεινώνεται. Αυτό είναι
αποτέλεσμα της διατήρησης όλων των νόμων (εργασιακών – ασφαλιστικών -
φορολογικών κ.α.) που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια και εξακολουθούν να
βρίσκονται σε ισχύ με σκοπό τη διασφάλιση της «ανταγωνιστικότητας» και της
κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Αυτό το
θεσμικό πλαίσιο αξιοποιούν και οι επιχειρηματικοί όμιλοι στον κλάδο μας εν μέσω
οξύτατων μεταξύ τους ανταγωνισμών ( όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρότερο και
τα βάρη σε κάθε περίπτωση στις πλάτες των εργαζομένων ) για τη βελτίωση της
θέσης τους έναντι των ανταγωνιστών τους.
Γι’ αυτό
θέλουν τους εργάτες πιο φθηνούς, με λιγότερα ή καθόλου δικαιώματα, εργασιακές
σχέσεις λάστιχο, χωρίς κλαδικές Σ.Σ.Ε. κ.α. Ακριβώς αυτό υπηρετεί και ο νόμος
για τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού με κυβερνητική απόφαση καταργώντας έτσι
τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Υπό αυτές
τις συνθήκες ξεκίνησε η συζήτηση με την ΜΟΡΝΟΣ για τη νέα Επιχ. Σ.Σ.Ε., όπου τα
προαναφερόμενα δεδομένα έδωσαν «αέρα» στην εργοδοσία να υποβάλλει κατά την
πρώτη συνάντηση με το Σωματείο πρόταση για αναστολή χορήγησης θεσμικών όρων της
Σ.Σ.Ε. και μειώσεις μισθών!
Στην
«αποθράσυνση» της εργοδοσίας μην ξεχνάμε ότι έχει συμβάλλει και συνεχίζει να
συμβάλλει η πλειοψηφία του Δ.Σ. του Σωματείου μας (ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΚΕ):
* Με τις
μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων που μαζί υπέγραψαν το 2013 αναπαράγοντας
μάλιστα και τα ίδια επιχειρήματα με την εργοδοσία, όπως «σώσαμε την εταιρεία»,
«σώσαμε τις θέσεις εργασίας», «αν πάει καλά η εταιρεία θα ωφεληθούμε και οι
εργαζόμενοι», «θα επανέλθουν όσα μας έκοψαν» κ.α.
* Ακόμη τα
προηγούμενα χρόνια που η εταιρεία παρουσίαζε δυναμική ανάκαμψη, καλλιέργησαν
τον εφησυχασμό και την αναμονή με τη συμβιβαστική γραμμή που κρατούσε.
Ενδεικτικό αυτού είναι ότι τα προηγούμενα χρόνια δεν έγινε ούτε μια ώρα στάση
εργασίας για τη Σ.Σ.Ε.
* Το ίδιο
πράττουν και σήμερα με την απόρριψη του αιτήματος της «Ταξικής Προοπτικής» για
αναπλήρωση των μισθολογικών μας απωλειών.
Συναδέλφισσα,
συνάδελφε
Τώρα
γνωρίζεις. Όχι μόνο δεν επανήλθαν οι μισθοί μας, αλλά ούτε και οι θέσεις
εργασίας σώθηκαν αφού εν τω μεταξύ και απολύσεις έγιναν και τμήματα παραγωγής
έκλεισαν κατόπιν απόφασης του βιομήχανου με μόνο κριτήριο πάντα το κέρδος. Εκεί
μας οδηγεί η τακτική που καλλιεργεί η πλειοψηφία του ΔΣ και το ρίξιμο των
απαιτήσεών μας! Η λογική «να ζητάμε ότι μπορεί να μας δώσει» ο βιομήχανος,
αυξήσεις με το σταγονόμετρο κλπ
Τώρα ξέρεις
ότι για κάθε εκατοστό που κάνουμε πίσω στις απαιτήσεις και τις ανάγκες μας, η
εργοδοσία απαιτεί να μας πάρει μέτρα για να καλύψει τις δικές της ανάγκες
κερδοφορίας!
Και σε περιόδους
υψηλών ρυθμών ανάπτυξης και κερδοφορίας της εταιρείας αλλά και σε περιόδους
δυσκολιών (κατά την εργοδοσία) οι εργαζόμενοι πάντοτε επωμίζονταν τα βάρη και
τις συνέπειες. Αρκεί να θυμηθούμε ότι το 1998 στο εργοστάσιο δούλευαν πάνω από
800 εργαζόμενοι , το 2013 πάνω από 400 ενώ σήμερα εργάζονται περίπου 340.
Αυτή η
αναφορά αποτελεί αποστομωτική απάντηση σε όσους ζητάνε από τους εργαζόμενους να
κάτσουν καλά, να μην διεκδικούν, να χαμηλώσουν τις απαιτήσεις τους, καθώς και
σε αυτούς που υπέγραψαν Σ.Σ.Ε. με μειώσεις μισθών στο όνομα δήθεν της
διασφάλισης των θέσεων εργασίας.
Ήρθε η ώρα
να πούμε ως εδώ!!! Μπροστά οι δικές μας ανάγκες και μόνο!!!
Τώρα που η
εργοδοσία νομίζει ότι μας βρήκε «μπόσικους» και της άνοιξε η όρεξη, τώρα είναι
που πρέπει να διεκδικήσουμε επιθετικά όσα μας ανήκουν και μας πήρε τα
προηγούμενα χρόνια!
Συνάδελφοι
Η καθολική
συμμετοχή στις 2ωρες στάσεις εργασίας «ταρακούνησε» την εργοδοσία η οποία
κάλεσε εσπευσμένα τους εργαζόμενους να τους «ενημερώσει» για την πορεία της
εταιρείας.
Ταυτόχρονα
αυτό δείχνει και την δυναμική των εργατικών αγώνων.
Συνεχίζουμε.
Συμμετέχουμε στις 2ωρες στάσεις εργασίας στην έναρξη κάθε βάρδιας στις 13, 14
και 15 Φλεβάρη. Συζητάμε και αποφασίζουμε τα επόμενα βήματά μας.
Δημοσίευση σχολίου