 |
- Ηλίας Τραμπάκουλος - |
Την μοναδική αυτή ευκαιρία μας την έδωσε ο φίλος μας πλέον
Νεοζηλανδός Andrew Parker
και ο Νίκος Αντωνίου της Αερολέσχης Θήβας. Πουρνό-πουρνό, πριν τις 8.30,
μαζευτήκαμε στην αλάνα της Οπλαρχηγού Βόγκλη να θαυμάσουμε το θέαμα. Οι απορίες
των μαθητών μας απανωτές:
«Πώς πετάει;»
«Γιατί βάλανε φωτιά;»
«Ποιο υλικό καίγεται;»
«Πού θα προσγειωθεί;»
«Άμα πέσει;»
«Πόσο κοστίζει:»
«Πού πέφτει η Νέα Ζηλανδία;»
Προφανώς, οι ερωτήσεις- και οι απαντήσεις- συνεχίστηκαν και
στην ποδαράτη επιστροφή μας.
Το αυτοκινητάκι με το σήμα της UNICEF και τον σκοπό της δράσης του Andrew – μοιραία- πέρασε σε
δεύτερη μοίρα. Το ίδιο και το μήνυμα που είχαν γράψει οι μαθητές της Έκτης: «
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ».
Επιστρέφοντας έβλεπα όλους να βρίσκονται στα μπαλκόνια τους
και να θαυμάζουν το αερόστατο. Κατά την προσφιλή νεοελληνική μας συνήθεια τα
κινητά είχαν πάρει φωτιά. Για
του λόγου το αληθές:
Δημοσίευση σχολίου