Με την ώριμη ομιλία της η σ. Μαρία Σβολιαντοπούλου, έδειξε
πως οι νέοι, όχι μόνο δεν στερούνται ιδανικών και οράματος, όπως θέλουν
παρουσιάσουν όσοι βολεύονται από την αδράνεια και την αδιαφορία, αλλά αντίθετα,
συνειδητοποιούν τις πραγματικές αιτίες που κρύβονται πίσω, τόσο από τη
συνεχιζόμενη υποβάθμιση της παιδείας, του κοινωνικού κράτους και γενικότερα της
ζωής των ίδιων και των οικογενειών τους, όσο και από τις οξύνσεις στις
διακρατικές σχέσεις και τις πολεμικές συγκρούσεις που κάνουν εκατομμύρια
δυστυχισμένους ανθρώπους να αναζητούν, πολλές φορές χάνοντας και τη ζωή τους,
ένα ειρηνικό τόπο για να ζήσουν τις οικογένειές τους.
Και ότι, οι αιτίες αυτές, έχουν ένα κοινό παρονομαστή που
λέγεται ανταγωνιστικότητα στην αναζήτηση του καπιταλιστικού κέρδους. Στην
ανταγωνιστικότητα που όλες, οι μέχρι τώρα αστικές κυβερνήσεις θυσιάζουν τη ζωή
και την αξιοπρέπεια του λαού σαν καλοί υπάλληλοι του κεφαλαίου που είναι. Με
πρωταθλητή, στη χώρα μας, την «αριστερή» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που με
αδιαντροπιά συλλέγει εύσημα από κάθε λογής αντιδραστικό οργανισμό για τις
αντιλαικές του επιδόσεις κοροϊδεύοντας με ψεύτικες ελπίδες το λαό.
Ακολούθησε εργασία ομάδας μαθητών με θέμα το μαρτύριο της προσφυγιάς
που ζουν άνθρωποι που, μέχρι πριν λίγο καιρό, ζούσαν ήρεμοι και αμέριμνοι στις
χώρες τους με τις οικογένειές τους και τους φίλους τους όπως εμείς σήμερα,
ώσπου κάποια στιγμή, χωρίς να το περιμένουν, χωρίς να το θελήσουν, χωρίς να
ρωτηθούν έγιναν ξένοι στην πατρίδα τους και άρχισαν να χάνουν γονείς, παιδιά,
συγγενείς και φίλους. Κι όσοι τυχεροί έζησαν αναγκάστηκαν να αναζητήσουν,
τουλάχιστον σωτηρία από τις βόμβες, σε άλλα μέρη όπως και η χώρα μας.
Δημοσίευση σχολίου