(Θα ακολουθήσει η ιστορία που έγινε η αφορμή γι'αυτό το
post, στο τέλος του κειμένου).
Μετά από τέσσερα χρόνια, με βάση 5 έως 8 εθελοντές κατά μέσο
όρο,360 και πλέον ζώα να έχουν περάσει από τα χέρια μας (φροντισμένα κατά 80 % με ιδίους πόρους),με κάποιους λίγους φίλους δίπλα μας που στάθηκαν φύλακες -
άγγελοι στα πολύ δύσκολα περιστατικά,
με πολύ κόπο και χρόνο, με το να ακούμε ότι είμαστε και
απόντες από πάνω από κάποιους που δεν είχαν κάνει καν τον κόπο να ρωτήσουν τι
έχουμε καταφέρει και πως , κάποιες φορές και με αρκετό πόλεμο,ήρθε η ώρα να σας ανακοινώσουμε ότι ξεπεράσαμε επιτέλους τα
όρια μας.
Ήταν πάντοτε αρχή μας να μην απειλήσουμε με
επανατοποθετήσεις,
να μην εκβιάσουμε κανέναν σας ψυχολογικά με ευθανασίες ή
εγκαταλείψεις,
να μην βροντοφωνάξουμε SOS SOS SOS, παρά το γεγονός ότι το
μόνο που νΙώθαμε μέσα μας ήταν απεγνωσμένη ανάγκη για βοήθεια,
να μην κάνουμε επιθέσεις και να μην εμπλεκόμαστε σε καυγάδες
ως Φιλοζωικός Σύλλογος.
Ανατρέξτε σε όποιο ποστ θέλετε.
Δε θα τα βρείτε πουθενά.
Παρά τις διακριτικές μας όμως προσπάθειές για βοήθεια, ώστε
να μην ξεπεράσουμε τα όριά μας, τελικά δεν τα καταφέραμε.
Αποτύχαμε στο βασικότερο κομμάτι.
Οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν ότι η φιλοζωία δεν γίνεται
με ανάθεση ευθυνών κι ότι κι εμείς δεν παίρνουμε επιταγές κάθε μήνα από
αόρατους χρηματοδότες για να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας.
Κι όταν εξηγούμε ότι δεν αντέχουμε πλέον να αναλάβουμε
περιστατικά, οτι χρειαζόμαστε βοήθεια για να το κάνουμε, τις περισσότερες φορές
δεχόμαστε επίθεση.
Άρα, αποτύχαμε στο κομμάτι της ευαισθητοποίησης παρά τις
προσπάθειες μας.
Άρα κάπου εδώ θα αποχαιρετηθούμε ,
τουλάχιστον για κάποιο διάστημα,
δεν γνωρίζουμε ποιο θα είναι αυτό.
Το σκυλάκι της φωτογραφίας βρίσκεται στο Μοσχοπόδι Θήβας και
είναι παράλυτο στα πίσω πόδια.
Εξηγούμε σε όσους μας καλούν ότι αν βρεθεί τρόπος να
καλυφθούν τα έξοδα των εξετάσεων και της νοσηλείας, θα το μεταφέρουμε αμέσως.
Εξηγούμε ότι ό,τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, το μπορούν
όλοι.
Ειλικρινά , είναι πολύ άσχημο που αναγκαζόμαστε να το πούμε
άλλη μια φορά, ΘΕΛΟΥΜΕ να βοηθήσουμε, θέλουμε με όλη μας την καρδιά,
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ μόνοι μας, είμαστε εγκλωβισμένοι
και το να το λέμε, μας σκίζει την καρδιά.
Πώς μπορεί να καλυφτεί ο 4ψήφιος αριθμός χρωστούμενων σε
ανθρώπους, εμπόρους και κτηνιάτρους που στάθηκαν και στέκονται στο πλευρό μας.
Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τα υπέροχα ζώα που έχουμε ήδη
σε φιλοξενία εδώ και χρόνια, και παρά τις προσπάθειές μας είναι άδικα εντελώς
ξεχασμένα.
Λυπούμαστε για όλο αυτό.
Εμείς, περισσότερο από όλους.
Δημοσίευση σχολίου