Κάθαρση με όρους επικοινωνίας

Του Γιώργου Δ. Ανδρέου

Φαίνεται πως οι κυβερνώντες, στην αγωνία τους να «σώσουν» τη χώρα, με τη  συνεχή επαφή με τους Ευρωπαίους , έχασαν την επαφή με τον απλό μέσο  Έλληνα πολίτη. Σταμάτησαν ή δεν έχουν τρόπο να  αφουγκραστούν και να νοιώσουν το σφυγμό της κοινής γνώμης. Δικαιολογημένα ίσως,  γιατί οι βουλευτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης, που λογικά θάπρεπε να είναι οι αποδέκτες της αγωνίας και του προβληματισμού της κοινωνίας,  ιδιαίτερα της περιφέρειας,  άλλοι από φόβο, άλλοι  από ντροπή, άλλοι  από απογοήτευση, δεν επικοινωνούν  πλέον με τον κόσμο και όταν το κάνουν ή δεν καταλαβαίνουν ή δεν μπορούν να μεταφέρουν στους αρμόδιους την  πραγματική εικόνα. Διαφορετικά δεν εξηγείται ότι η Κυβέρνηση συνεχίζει να πολιτεύεται με όρους επικοινωνιακούς και όχι με την αλήθεια και την καθαρότητα, που ζητάνε απελπισμένα οι πολύπαθοι, καχύποπτοι  και υποψιασμένοι πλέον πολίτες.

 Αψευδές παράδειγμα ο χειρισμός της  περιβόητης λίστας Λαγκάρντ.

 Είναι προφανές ότι κάποιοι θεωρούν ανόητους τους πολίτες, με τον τρόπο που αναδεικνύουν τους επιεικώς ατυχείς χειρισμούς τους για την  περιβόητη Λίστα Λαγκάρντ, ως   πανηγυρική απόδειξη της ανυποχώρητης πρόθεσής τους για αποτελεσματική, άμεση και προς κάθε κατεύθυνση   αντιμετώπιση της διαπλοκής  και μήνυμα αλλαγής νοοτροπίας. Σπεύδοντας όμως, στον πανικό να μην κλυδωνιστεί η Κυβέρνηση,  να περιορίσουν  ευθύνες της διαχείρισης του όλου θέματος μόνο στο θέμα της  αλλοίωσης της λίστας,  με την διαγραφή τριών ονομάτων, συγγενών του πολιτικά ξοφλημένου και  αντιπαθούς στους πάντες, λόγω αλαζονικής και υπεροπτικής συμπεριφοράς πρώην υπουργού Οικονομικών, τον οποίο οδηγούν στην πυρά,  δείχνουν στην κοινωνία ότι στο βωμό της επιβίωσης της κυβέρνησης, γίνονται  εκπτώσεις. Όχι πως το θέμα της αλλοίωσης  δεν είναι σοβαρό και οι ευθύνες του πρώην δεν είναι προφανείς. Είναι και πολύ μάλιστα.

Όμως το κυρίαρχο και το σημαντικό για τους πολίτες  είναι γιατί η λίστα κρύφτηκε 2 χρόνια, γιατί δεν αξιοποιήθηκε το περιεχόμενό της, ποιους προστατεύουν ποιοί και ποιοι ευθύνονται γιαυτό. Δυστυχώς  το θέμα αυτό θάφτηκε και εξαιρέθηκε από τη διαδικασία.  Έτσι  ο χειρισμός του θέματος, αντί να περάσει στον απλό πολίτη το μήνυμα ότι κάτι άλλαξε στο θέμα της αντιμετώπισης των οικονομικά δυνατών, στη δικαιοσύνη προς κάθε κατεύθυνση  και την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, μεγάλωσε τη δυσπιστία του προς την Κυβέρνηση. Και έδωσε βήμα στην αντιπολίτευση να αμφισβητεί πειστικά τις προθέσεις της.

Ο απλός κόσμος που αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης και σας αντιμετωπίζει συγκρατημένα θετικά , τουλάχιστον μέχρι πολύ πρόσφατα, πιστεύει, κ. Πρωθυπουργέ, πως το θέμα οδηγείται σε συγκάλυψη και μάλιστα με  πανηγυρισμούς και επιχειρήματα που εξοργίζουν.  Ιδιαίτερα τους νομικούς. Πιστεύει πως δεν θα γίνει τίποτα με την φοροδιαφυγή και τα συμφέροντα και άρχισε να αμφισβητεί και τις προσδοκίες για ταχεία ανάπτυξη, που καλλιεργήσατε σε επίπεδα που θα διαψευστούν εκ των πραγμάτων. Ο απλός πολίτης ζητάει ορατά και άμεσα αποτελέσματα. Κυρίως στα οικονομικά που τον καίνε.  Και  συνεχίζει να υποψιάζεται συγκάλυψη και μάλιστα με δικαιολογία  την επιβίωση της Κυβέρνησης.  Αυτοί που περιμένουν κάθαρση και άμεσα μέτρα σκληρής δικαιοσύνης  είναι περισσότεροι από αυτούς που βλέπουν τον δρόμο που ακολουθεί η Κυβέρνηση ως μονόδρομο και την αντιμετωπίζουν με θετική ανοχή. Όταν κάποιος δεν έχει τίποτα να χάσει αδιαφορεί αν θα πέσει η Κυβέρνηση  με ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται. Ερμηνεύει την αγωνία της ακυβερνησίας ως φόβο απώλειας της καρέκλας.

Η φορολογία, οι επίπεδες περικοπές, η διάψευση πολλών  προεκλογικών εξαγγελιών και η συνεχιζόμενη δυσπραγία απομάκρυναν πολλούς που ψήφισαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης, είτε παραδοσιακά,  είτε ως μόνη πειστική διέξοδο. Η συνέχιση των πρακτικών του παρελθόντος τους διώχνει μακρύτερα, σε ακραίες επιλογές με εκδικητική  λογική. Ο πολιτικός επαναπατρισμός με επικοινωνιακά τρυκ, που δεν περνάνε πια θα είναι δύσκολος, έως αδύνατος, γιατί ο αριθμός αυτών που νοιώθουν πως δεν έχουν τίποτα να χάσουν και βλέπουν πως δεν αλλάζει τίποτα, μεγαλώνει. Αντίστοιχα λιγοστεύουν κάθε μέρα όσοι βλέπουν την Ευρώπη ως τη μόνη διέξοδο. Η άθλια διάκριση μεταξύ πολιτικών και ποινικών ευθυνών, που λένε και ξαναλένε κάποιοι μαϊντανοί των καναλιών, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, εξοργίζει του πολίτες, γιατί είναι παλαιά καραμέλα και απόδειξη ότι συνεχίζονται πρακτικές του παρελθόντος.

Πρέπει να γίνει κατανοητό πως σήμερα που, δεν υπάρχουν περιθώρια για υποσχέσεις, παροχές και ρουσφέτια, η μόνη αξιόπιστη πολιτική που μπορεί να αγγίξει τον κόσμο είναι η απόλυτη διαφάνεια και η αλήθεια. Κυρίως όμως η λογική ότι κανένας δεν πρέπει να είναι υπεράνω των νόμων. Αν αυτά «περάσουν» στην κοινωνία θα συνεχιστεί  η κοινωνική ανοχή στις δυσκολίες και θα υπάρξει ελπίδα. Διαφορετικά, η κοινωνική έκρηξη θα σαρώσει τα πάντα και τους πάντες.

Ο Γιώργος Ανδρέου (www.andreou-giorgos.gr) είναι Δικηγόρος

     (Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα το Πρώτο Θέμα στο φύλλο της Κυριακής 13 Ιανουαρίου 2013)