εκδήλωση για τον Παντελή Πουλιόπουλο στο συνεδριακό κέντρο Θήβας

Πρόσκληση στην Εκδήλωση για την  αναστήλωση της  προτομής του Παντελή Πουλιόπουλου την Κυριακή 25 Φλεβάρη ώρα 11.00 π.μ. στο Συνεδριακό Κέντρο Θήβας. Σας καλούμε να συμμετάσχετε. 
          ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ  ΜΝΗΜΗΣ

Παντελής Πουλιόπουλος
Ήταν γιος του Νικολάκη Παυλόπουλου, εμπόρου με καταγωγή από την Ήπειρο, και είχε άλλα πέντε αδέλφια. Τελείωσε το Γυμνάσιο στη γενέτειρά του και το 1919 πέρασε στη Νομική Σχολή Αθηνών, όμως το 1920 επιστρατεύτηκε και βρέθηκε στρατιώτης στο Μικρασιατικό Μέτωπο, όπου στρατολογήθηκε στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας, [Σ.Ε.Κ.Ε.]. Ήταν από τους πρωτεργάτες της αντιπολεμικής δράσης στο μέτωπο και ένας από τους συντάκτες της εφημερίδας «Ερυθρός Φρουρός», ενώ παράλληλα έγραφε και τις προκηρύξεις του «Κεντρικού συμβουλίου των κομμουνιστών φαντάρων του μετώπου». Συνελήφθη το 1922, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας για την αντιπολεμική του δράση. Παραπέμφθηκε, δικάστηκε και καταδικάστηκε από το στρατοδικείο και φυλακίστηκε στις φυλακές του Μπαρτζόβα, στα περίχωρα της Σμύρνης, ενώ μετά την κατάρρευση του μετώπου δραπέτευσε, με τη βοήθεια του λοχία Αρβανιτάκη [4].
 Στα τέλη του 1923, ταξίδεψε στην Μόσχα, όπου εκπροσώπησε το ΚΚΕ στην κομμουνιστική Διεθνή και γνώρισε τον Λένιν και τον Κάμενεφ. Την περίοδο από το 1922 έως το 1924, αναδείχθηκε κεντρικό στέλεχος του κινήματος των «Παλαιών Πολεμιστών» [5], και στις 9 Μαΐου 1924, εκλέχθηκε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των Παλαιών Πολεμιστών, που εξέδιδε την εφημερίδα «Παλαιός Πολεμιστής».
 Γραμματέας του ΚΚΕ
Στο τρίτο Έκτακτο Συνέδριο του ΣΕΚΕ (Κ), το λεγόμενο της μπολσεβικοποίησης, από τις 26 Νοεμβρίου έως τις 3 Δεκεμβρίου 1924, το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας, μετονομάστηκε σε κομουνιστικό και ανέδειξε τον Πουλιόπουλο σε γραμματέα του σε ηλικία μόλις 24 ετών, ο οποίος είχε την εμπιστοσύνη των Ζηνόβιεφ και Κάμενεφ και γενικότερα της Κομουνιστικής Διεθνούς. Το Συνέδριο υιοθέτησε τις απόψεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς για την αυτοδιάθεση της Μακεδονίας [6] [7], και τον ίδιο χρόνο ήταν αντιπρόσωπος του κόμματος στο πέμπτο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς.
 Συνελήφθη στις 15 Απριλίου 1925, με αφορμή τις θέσεις του ΚΚΕ για το «Μακεδονικό» και παραπέμφθηκε σε δίκη στις 8 Αυγούστου στην οποία καταδικάστηκε σε φυλάκιση 1,5 χρόνο φυλακή, όμως στις 24 Αυγούστου δικάστηκε εκ νέου με την κατηγορία της «απόπειρας απόσπασης της Μακεδονίας και Θράκης» Αν και πίστευε ότι η απόφαση της Κόμιντερν και της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας εξυπηρετούσε τον βουλγαρικό εθνικισμό [8], αρνήθηκε να εκφράσει δημόσια τη διαφωνία του. Αρχικά η δίκη αναβλήθηκε, όμως συνεχίστηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1926 και ενώ το δικαστήριο έπαυσε τη δίωξη εναντίον του αποφάσισε τον εξορισμό του και οδηγήθηκε στη Φολέγανδρο, απ’ όπου απελευθερώθηκε τον Αύγουστο του 1926. Η «Σύσκεψη Παραγόντων» του ΚΚΕ που συγκλήθηκε από τις 5 ως τις 8 Σεπτεμβρίου, τον επανεξέλεξε ομόφωνα γραμματέα, ενώ είχε παράλληλα καθήκοντα αρχισυντάκτη [9] στην κομματική εφημερίδα «Ριζοσπάστης».
 Η διαγραφή
Παραιτήθηκε από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε. το 1926, κάνοντας κριτική για την άσχημη κατάσταση του κόμματος καθώς έκρινε ότι η ποιοτική στάθμη των μελών του ήταν τόσο χαμηλή ώστε δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στα επαναστατικά του καθήκοντα. Στις 15 Ιουνίου 1927, από κοινού με τον Παστιά Γιατσόπουλο, κυκλοφόρησαν το φυλλάδιο «Νέο Ξεκίνημα», στο οποίο δημοσίευαν «γράμμα στα μέλη του ΚΚΕ» [10] καθώς και «Γράμμα στη Διοίκηση του ΚΚΕ», όπου εξέθεταν τις απόψεις τους για την κατάσταση στο Κόμμα και τη διέξοδο από την κρίση. Από το Μάρτιο του 1927 είχε καθαιρεθεί από τη θέση του Γενικού Γραμματέα, όμως σταδιακά άρχισαν να οργανώνουν τους οπαδούς της αντιπολίτευσης μέσα στο κόμμα και ιδιαίτερα την οργάνωση του Πειραιά, όπου είχαν την πλειοψηφία. Τελικά στις 25 Σεπτεμβρίου 1927, με απόφαση του Πολιτικού Γραφείου, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης», διαγράφηκε ως «λικβινταριστής», από τις τάξεις του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδος [11], στις 4 Νοεμβρίου μαζί με τους Σεραφείμ Μάξιμο, Παστιά Γιατσόπουλο, Τάσο Χαϊνογλου, Σκλάβο, συγκρότησαν ομάδα αντιπολιτεύσεως στο ΚΚΕ και εξέδωσαν το περιοδικό «Σπάρτακος». Το 1934, η ομάδα του καθώς και μια ομάδα που είχε διασπαστεί από τους Αρχειομαρξιστές με επικεφαλής τον Μιχάλη Ράπτη, γνωστό ως Πάμπλο, ενώθηκαν για να σχηματίσουν την Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας, [Ο.Κ.Δ.Ε.], ενώ το 1938, ένωσε τους Έλληνες τροτσκιστές στην Ενιαία Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας, [ΕΟΚΔΕ], η οποία το Σεπτέμβριο του 1938, συμμετείχε στο Παρίσι, στην ίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς. Παρά την απομάκρυνσή του από τις θέσεις και τις αρχές του ΚΚΕ, συντάχθηκε μαζί του και αρθρογράφησε [12] υπερασπίζοντας την άποψη για την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ενώσεως, όταν δέχθηκε την επίθεση των Γερμανικών στρατευμάτων του Αδόλφου Χίτλερ, στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
 Το τέλος του
Μετά την ανάληψη της διακυβερνήσεως από τον Ιωάννη Μεταξά και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, πέρασε στην παρανομία και συνέχισε να εργάζεται για την έκδοση της εφημερίδας «Προλετάριος». Στις 18 Αυγούστου 1938, συνελήφθη και φυλακίστηκε αρχικά στις φυλακές Αβέρωφ και στη συνέχεια στην Αίγινα και στην Ακροναυπλία, όπου ήρθε αντιμέτωπος με τη γραμμή των κομματικών διακρίσεων κατά των τροτσκιστών και των αρχειομαρξιστών. Μεταφέρθηκε τον Μάρτιο του 1942, στο Δημοτικό Νοσοκομείο της Αθήνας πάσχοντας από φυματίωση, ακολούθως στις φυλακές Αβέρωφ και τέλος σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως στη Λάρισα. Στις 2 Ιουνίου 1943 η ανατίναξη από τον Ε.Λ.Α.Σ., Ιταλικής αμαξοστοιχίας στη σήραγγα του Κούρνοβου, προκάλεσε μαζικά αντίποινα και μαζί με 105 συγκρατούμενους του οδηγήθηκαν στο απόσπασμα και εκτελέστηκε στο Νεζερό.
Εργογραφία
Ήταν ο σημαντικότερος θεωρητικός του Μαρξισμού στην Ελλάδα και ο πρώτος που στις απόψεις του Λέον Τρότσκι, αναζήτησε τη διέξοδο των ιδεολογικών στρεβλώσεων του, από το Στάλιν, όμως δεν κατάφερε να αποσπάσει τη συγκατάθεση του Τρότσκι να τον εκπροσωπεί η οργάνωσή του, ιδεολογικά και πολιτικά στην Ελλάδα. Γραπτά του συναντάμε στις εφημερίδες και τα περιοδικά «Ριζοσπάστης», «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», «Σπάρτακος», «Εργατική Πρωτοπορία», «Προλετάριος», αλλά και χειρόγραφα σημειώματα, όπως στο «Δελτίο Συζήτησης» της Ακροναυπλίας.

εκδήλωση για Παντελή Πουλιόπουλο

Δημοσίευση σχολίου

[disqus][blogger]

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget