Η σταδιακή απαξίωση μιας ιστορικής περιοχής, όπως είναι η
Τοπική Κοινότητα Θίσβης, η οποία από μια κοινότητα στολίδι για την περιοχή μας
πριν από μερικά χρόνια, τελευταία με την συνεισφορά ανίκανων και διεφθαρμένων
πρώην κοινοταρχών, δημοτικών και τοπικών συμβούλων, έφτασε σήμερα να έχει γίνει
η «πίσω αυλή», ο σκουπιδοτενεκές του δήμου Θηβαίων. Η δημοτική αρχή
αντιμετωπίζει τους πολίτες της Θίσβης, ως «ανθρωπάκια» ενός κατώτερου Θεού.
Η εν λόγω κοινότητα, διαθέτει πλήθος αρχαιοτήτων στον χώρο
της, που τα τελευταία χρόνια έχουν απασχολήσει αρχαιολογικές σχολές και
ιδρύματα από το εξωτερικό, τα οποία έχουν δώσει προτάσεις και ιδέες για την
αξιοποίηση τους, οι οποίες παραμένουν στα αζήτητα.
Τελευταίο κρούσμα απαξίωσης της πολιτιστικής μας
κληρονομιάς, είναι η ανάπλαση του δρόμου που οδηγεί από την Θίσβη στον Άγιο
Γιάννη. Εχει επισημανθεί από πολλούς η ιδιαιτερότητα του δρόμου αυτού, καθόσον
στην διαδρομή του υπάρχουν 2 γεφύρια που έχουν χαρακτηριστεί σαν ΜΝΗΜΕΙΑ από το
Υπουργείο Πολιτισμού. Επίσης στο δεξιό μέρος μέρος του δρόμου, υπάρχουν
εναπομείναντα ερείπια από το ανάχωμα (τεχνητό φράγμα) που αναφέρει ο περιηγητής
Παυσανίας, όταν επισκέφθηκε την Θίσβη τον 2ο αι. μ.Χ. Αυτό το αποστραγγιστικό
έργο για την αποφυγή των πλημμυρών στην περιοχή, ανάγεται στους μυκηναϊκούς
χρόνους και μέρος του διατηρείται μέχρι σήμερα.
Για να μην υποστούν καταστροφές αυτές οι αρχαιότητες υπάρχει
λύση, αλλά όπως φαίνεται δεν θέλουν να την δουν οι αρμόδιοι. Η διέλευση των
βαρέων οχημάτων της Βιομηχανικής Περιοχής μπορεί μέχρι ενός σημείου να γίνει με
τον υπάρχοντα δρόμο Δομβραίνας – Αγίου Νικολάου, στον οποίο δεν υπάρχουν
αρχαιότητες. Για το υπόλοιπο κομμάτι δρόμου που θα οδηγεί στην είσοδο της
ΒΙ.ΠΕ. ας υλοποιηθεί το αρχικό σχέδιο χάραξης δρόμου της ΕΤΒΑ που είναι η
δημιουργεία παράλληλου δρόμου, το οποίο υπάρχει σε κάποια συρτάρια,,,
Η διάσωση και προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς της
Θίσβης, αλλά και κάθε τόπου, δεν αφορά μόνο την τοπική κοινωνία, αφορά τη
διεθνή κοινότητα η οποία και έχει τοποθετηθεί μέσω ρητών συμβατικών διατάξεων
που δεσμεύουν τα κράτη και αποσκοπούν στη διαφύλαξη και τη διάσωση της
παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Οι συμβάσεις αυτές ζητάμε σήμερα να
εφαρμοστούν και στην περιοχή μας.
Δημήτριος Ε. Μιχάλης
Χημικός – Πολιτισμολόγος
Δημοσίευση σχολίου