Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Ο ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑ∆ΕΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ

Ἀγαπητοί µου ἀδελφοί,

 Ζοῦµε σ’ ἕνα κόσµο καί µιά κοινωνία δέσµια τῶν πέντε αἰσθήσεων καί τῆς ψυχρῆς ἀνθρώπινης λογικῆς. Φαίνεται ὅτι ἡ µοναδική πραγµατικότητα πού ἀπασχολεῖ καί ἐνδιαφέρει τήν συντριπτική πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ οἰκονοµία καί γενικά οἱ ὑλικοί παράγοντες τῆς ζωῆς.

 Στό κέντρο ὅλων τῶν ἄλυτων προβληµάτων, τῶν βασανιστικῶν θλίψεων καί τυραννικῶν ἐλλείψεων, σαν τραγικό πεπρωµένο ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας, ὀρθώνεται ἀπειλητικός ὁ «ἔσχατος ἐχθρός» τοῦ ἀνθρώπου ἡ ἄφευκτη συγκεφαλαίωση ὅλων τῶν ἐπί µέρους πόνων καί θλίψεων: ὁ θάνατος.

 Κάθε ἀνθρώπινη ἁµαρτία, κάθε πάθος καί κακία συνιστᾶ µιά ἐκ µέρους τοῦ ἀνθρώπου παραχώρηση καί συµµετοχή στό κράτος τοῦ θανάτου.

 Μέσα σέ µιά τέτοια κατάσταση ἡ Ἁγία µας Ἐκκλησία ἀναλαµβάνει σέ πεῖσµα τῶν δῆθεν ἀντικειµενικῶν δεδοµένων νά κηρύξει µέ παρρησία τό χαροποιό µήνυµα, τόν ἐλπιδοφόρο λόγο τῆς πραγµατικῆς, καί ὄχι ἁπλά συµβολικῆς, ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

 Τό µέγιστο θαῦµα πού εἶχαν προαναγγείλει οἱ θεόπνευστοι καί πνευµατοκίνητοι

προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Οἰκονοµίας ἐκπληρώθηκε. Ὁ λευκοφόρος ἄγγελος ἔµπροσθεν τοῦ κενοῦ µνηµείου χαρµόσυνα διακηρύσσει πρός κάθε κατεύθυνση ὅτι: «Ἠγέρθη,

οὐκ ἔστιν ὧδε».

 Ὁ Χριστός ἀνέστη καί ὁ φαινοµενικά µέχρις ἐκείνης τῆς ὥρας λογιζόµενος ὡς ἀήττητος θάνατος, ἤδη νικᾶται κατά κράτος. «Ποῦ σου θάνατε τό κέντρον; Ποῦ σου Ἅδη τό νῖκος; Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι» ἀναφωνεῖ ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων ὁ ἱερός Χρυσόστοµος.

 Σέ τέσσερις µόνον λέξεις συνοψίζονται τέλεια καί πληρέστατα τά τέσσερα Εὐαγγέλια τοῦ ἱεροῦ κανόνος τῆς Καινῆς ∆ιαθήκης: Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

 Σέ κάθε µιά ἀπό τίς ἐλπιδοφόρες αὐτές λέξεις φανερώνεται ἀπό ἔνα Εὐαγγέλιο καί

στά τέσσερα Εὐαγγέλια εὐρίσκεται τό νόηµα ὅλων τῶν κόσµων τοῦ Θεοῦ, ὁρατῶν

καί ἀοράτων.

 Καί ὅταν χείλη πιστῶν ἀνθρώπων ἀπευθύνουν αὐτές τίς ἡµέρες, ἀντί ἄλλου, τόν πασχαλινό αὐτό χαιρετισµό, πού εἶναι συνάµα καί ἡ ὡραιότερη εὐχή: «Χριστός Ἀνέστη!» τότε ἡ ἐλπίδα τῆς λύτρωσης ἀπό τό δυνάστη θάνατο καί τόν τύραννο διάβολο σείει ὅλες τίς καρδιές πού ἀπαντοῦν µέ πιστή βεβαιότητα καί πνευµατική ἀγαλλίαση: «Ἀληθῶς ἀνέστη!» καί τό πασχάλιο θαῦµα γίνεται βίωµα πανανθρώπινο. Χαρακτηριστικό παράδειγµα ἀποτελεῖ ἡ περίπτωση τοῦ ὁσίου Σεραφείµ τοῦ Σάρωφ, ὁ ὁποῖος συναντώντας κάθε ἄνθρωπο τοῦ ἀπηύθυνε τό ἀκατάλυτο µήνυµα «Χριστός ἀνέστη χαρά µου!» καθιστώντας τον καθηµερινά µέτοχο τῆς χαρᾶς καί

τῆς ἐλπίδας πού ἀνέτειλε ἀπό τό κενό µνηµεῖο.

 Καί ἄν ἀκόµη ὅλος ὁ κόσµος τό ἀρνηθεῖ, «οἱ λίθοι κεκράξονται» ὅτι «ἀνέστη ὁ Κύριος ὄντως».

 Ἀξίζει νά ὑπενθυµίσουµε ὅτι πρόσφατα γίναµε ἀποδέκτες συγκλονιστικῶν µηνυµάτων καί σπουδαίων βιωµάτων ἀπό τήν ἐπιστηµονική ὁµάδα τοῦ Πολυτεχνείου Ἀθηνῶν πού ἀναστήλωσε τό κουβούκλιο τοῦ Παναγίου Τάφου. Μέσα από τίς δικές τους διαπιστώσεις καί συγκινητικές ὁµολογίες ἐνισχύεται ἀκόµη περισσότερο ἡ βεβαιότητα γιά τήν πραγµατική ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου.

 Μαρτυρούν πρωτίστως τά ἄψυχα: τό κενό µνηµεῖο καί τά ἐντάφια σπάργανα, ὁ τάφος τοῦ Χριστοῦ πού βρέθηκε ἀπροσδόκητα ἀνοικτός µέ τόν ὀγκόλιθο πού τόν σφράγιζε νά ἔχει ἀποκυλισθεῖ καί τό ἐνταφιασµένο σῶµα νά λείπει.

 Αὐτή ἡ θαυµαστή πραγµατικότητα ἔπεισε τίς τολµηρές µυροφόρες γυναίκες, οἱ ὁποῖες µεταβλήθηκαν σέ ἀποστόλους τῶν ἀποστόλων καί εὐαγγελίστριες τῶν εὐαγγελιστῶν.

 Αὐτή ἡ µαρτυρία καί ὁµολογία καθώς καί οἱ µετέπειτα ἐµφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ στούς φοβισµένους µαθητές, ἔπεισε καί αὐτούς γιά τή µεγάλη ἀλήθεια. Τόν εἶδαν µέ τά µάτια τους, Τόν ἄγγιξαν µέ τά χέρια τους, Τοῦ µίλησαν καί ἄκουσαν τήν γνώριµη γλυκιά φωνή Του, καµµιά δύναµη δέν στάθηκε ἱκανή νά καταπνίξει τή φωνή τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, πού εἶδαν καί ἄκουσαν τόν Ἀναστηµένο ∆ιδάσκαλο καί διασκορπίσθηκαν στή συνέχεια στά πέρατα τῆς Οἰκουµένης, κοµίζοντας στούς ἀνθρώπους τό µήνυµα τῆς Ἀλήθειάς Του καί θεµελιώνοντας µέ

τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος τήν Ἐκκλησία Του.

 Αὐτός ὁ ἀναστάσιµος λόγος, λόγος πίστεως καί ἐλπίδος, τό ὑπέροχο κήρυγµα τῶν Ἀποστόλων, Προφητῶν, µαρτύρων, ὁµολογητῶν, πατέρων καί ὅλων τῶν ἁγίων, µεταλαµπαδεύεται ὡς ἀνέσπερο πασχάλιο φῶς σέ µᾶς ἀπόψε καί πάντοτε καί φωτίζει καί καθοδηγεῖ µέσα στίς τόσες ἀντιξοότητες καί τίς ἀρνητικές παραµέτρους τῆς ζωῆς τήν πορεία καί τήν ἐλπίδα µας.

 Ἄς πορευόµαστε, λοιπόν, ἀγαπητοί µου ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ «ἐν καινότητι

ζωῆς» (Ρωµ. ς' 34) µέ βεβαία τήν ἐλπίδα τῆς κοινῆς ἀναστάσεως.

«Χριστός Ἀνέστη!»

 «Χρόνια πολλά!» εὐλογηµένα, εὐφρόσυνα, ἐλπιδοφόρα καί αἰσιόδοξα!

Μετά πολλῆς πατρικῆς ἀγάπης

 Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

  † Ο ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑ∆ΕΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ