Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση των ΤΕ Εύβοιας και Θήβας- Οινοφύτων του ΚΚΕ

 Με τη συμμετοχή εργατών και εργατριών από εργοστάσια διάφορων κλάδων της ευρύτερης περιοχής Χαλκίδας- Οινοφύτων- Θήβας, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 14 Μάη η εκδήλωση που διοργάνωσαν οι Τομεακές Επιτροπές Εύβοιας και Θήβας- Οινοφοίτων του ΚΚΕ στο Εργατικό Κέντρο Εύβοιας στη Χαλκίδα.
Στην εκδήλωση με θέμα «Ο ρόλος του βιομηχανικού προλεταριάτου στην ταξική- πολιτική πάλη σήμερα, στο δρόμο για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας», μίλησε ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του Κόμματος. Στο άνοιγμα της εκδήλωσης ο Αντώνης Κούκουρας, μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Αν. Στερεάς- Εύβοιας του ΚΚΕ, σημείωσε: «Οι βιομηχανικοί εργάτες και εργάτριες αποτελούν την καρδιά της εργατικής τάξης και ένα από τα πιο γερά στηρίγματα του ΚΚΕ. Από τη θέση που κατέχουν στην παραγωγή διαδραματίζουν ξεχωριστό, πρωτοπόρο ρόλο στην ταξική και πολιτική πάλη σήμερα, ενώ αύριο θα κρίνουν καθοριστικά την έκβαση τα τελικής αναμέτρησης με την καπιταλιστική εξουσία. Για αυτούς τους λόγους το ΚΚΕ πάντα έδινε και συνεχίζει να δίνει ιδιαίτερη σημασία στο ρίζωμά του μέσα στα εργοστάσια, μέσα από την οικοδόμηση στέρεων δεσμών με τους βιομηχανικούς εργάτες και εργάτριες. Σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ οι δεσμοί αυτοί να βαθύνουν, γι’ αυτό μόνο με ισχυρό ΚΚΕ στη βιομηχανία οι εργάτες και οι εργάτριες μπορούν να ανοίξουν την προοπτική της δικής τους εξουσίας».
Στην ομιλία του ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε μεταξύ άλλων:
«Σε όλη τη χώρα οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ πρωτοστατούν στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, στην προετοιμασία των απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στη νέα συμφωνία- ληστεία, το 4ο μνημόνιο που φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, δίνουμε μάχη για την πολιτική και ιδεολογική χειραφέτηση των εργατών, των λαϊκών στρωμάτων. Δίνουμε απάντηση στο μεγάλο ερώτημα για τη διέξοδο από το σύστημα των ατελείωτων μνημονίων, της ανεργίας, της εκμετάλλευσης, των πολέμων και της προσφυγιάς….»

Αναφερόμενος στον ηγετικό πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης ανέφερε: «Η εργατική τάξη είναι η μόνη τάξη ικανή να απελευθερώσει την κοινωνία από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς γιατί διαθέτει μόνο τα χέρια και το μυαλό της, δεν έχει ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Με το κόμμα της, το ΚΚΕ, μπορεί να γίνει κινητήρια δύναμη της ιστορίας και να μην είναι θύμα της άγριας εκμετάλλευσης, της καταστροφής στην καπιταλιστική ειρήνη, της σφαγής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, της μετανάστευσης και της προσφυγιάς. Οι χιλιάδες των σύγχρονων μισθωτών σκλάβων είναι η τεράστια δύναμη της ανατροπής, οι οποίοι πρέπει να μάθουν και να νιώσουν τη δύναμή τους…  Την περίοδο που διανύουμε η εργατική τάξη αυξήθηκε απόλυτα αριθμητικά αλλά και αναλογικά με την είσοδο στις γραμμές της λαϊκών στρωμάτων που προλεταριοποιούνται. Και κυρίως διευρύνθηκε ο ρόλος της και η σημασία της στην πραγματοποίηση της κοινωνικής παραγωγής. Έγινε πιο καθαρό αυτό που λέει το σύνθημα που γέννησαν οι εργατικοί ταξικοί αγώνες ‘’Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά’’…»
Τόνισε ότι το ΚΚΕ όταν αναφέρεται στο εργατικό κίνημα δε μιλάει μόνο για το συνδικαλιστικό κίνημα, στηλιτεύοντας θεωρίες και απόψεις που καλούν τους εργάτες και τις εργάτριες να αφήνουν την πολιτική έξω από τα συνδικάτα, θεωρίες που προωθούν στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων κομμάτων, εμφανιζόμενοι ως ανεξάρτητοι, λέγοντας ότι για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος φταίει η κομματικοποίηση.
Σημείωσε ότι: «Οι κομμουνιστές παλεύουμε για την άνοδο του βαθμού οργάνωσης της εργατικής τάξης, για την ενότητά της ανεξάρτητα από εργασιακές σχέσεις, χρώμα, φυλή, θρήσκευμα. Για να στηθούν νέα σωματεία, να μαζικοποιηθούν άλλα, να βελτιωθεί η λειτουργία τους ε την ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη και εφαρμογή των αποφάσεων σε μαζικές συλλογικές διαδικασίες. Αν και τα συνδικάτα δε μπορούν από τη φύση του να χαράσσουν αυτοτελώς πολιτική, η δράση τους αντικειμενικά έχει πολιτικά χαρακτηριστικά. Ανάλογα με το συσχετισμό κυριαρχεί σε αυτά είτε η αστική πολιτική είτε η εργατική. Πολιτικά ουδέτερα συνδικάτα δεν υπάρχουν.
Οι ταξικά προσανατολισμένες δυνάμεις, τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, οι συνεργαζόμενοι με το ΠΑΜΕ, θέτουν στόχους πάλης και αιτήματα για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών λαϊκών αναγκών, την κάλυψη των απωλειών σε μισθούς και κοινωνικές παροχές, διαμορφώνουν ένα συνεκτικό διεκδικητικό πλαίσιο που έρχεται σε σύγκρουση με την κερδοφορία του κεφαλαίου. Η δράση των αστικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης συνιστά πολιτικό ρεύμα με στόχο τη χειραγώγηση της συνείδησης της εργατικής τάξης. Είναι το κύριο εμπόδιο για να μαζικοποιηθεί το συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα, για να δυναμώσει ο ταξικός πόλος στις γραμμές του και για να απομονωθεί ο εργοδοτικός- κυβερνητικός συνδικαλισμός.
Το ΚΚΕ στηρίζει την ταξική κατεύθυνση στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης, το μέτωπο συσπείρωσης ομοσπονδιών , εργατικών κέντρων, σωματείων και συνδικαλιστών που συγκροτείται στο ΠΑΜΕ. Οι κομμουνιστές δουλεύουν στα συνδικάτα με σκοπό η οικονομική πάλη των εργατών να συμβάλλει και στην πολιτική ωρίμανσή τους, στη μαχητικοποίησή τους απέναντι στην τάξη των καπιταλιστών και την εξουσία τους, προβάλλοντας την ανάγκη οργάνωσης και ανάπτυξης της πάλης με στόχο την εξουσία.
Το ΚΚΕ με την ιδεολογική του παρέμβαση και δράση συμβάλλει στη διαμόρφωση ριζοσπαστικής συνείδησης, να ωριμάζουν οι εργάτες και οι εργάτριες μέσα από την πείρα τους. Να βλέπουν ότι π.χ. η συνεπής πάλη για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη δουλειά για όλους με σύγχρονα δικαιώματα, συνεπάγεται με σύγκρουση με τον καπιταλισμό, τα μονοπώλια, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που τα υπηρετούν ανοιχτά ή συγκαλυμμένα.
Η οργάνωση και πολιτικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, με στόχους πάλης ενταγμένους σε ένα συνεκτικό πλαίσιο, απαιτεί αντιπαράθεση με τη συντεχνιακή τακτική που περιορίζει την πάλη και τα αιτήματα μόνο σε στενό επιχειρησιακό, τοπικό ή κλαδικό επίπεδο, που αποδυναμώνει ακόμη και την προστασία κεκτημένων δικαιωμάτων, τη διεκδίκηση μόνο εισοδηματικών αιτημάτων, αδυνατίζει την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης που αποτελεί προϋπόθεση για επιμέρους και γενικότερες κατακτήσεις.
Η παρέμβαση των κομμουνιστών στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν περιορίζεται μόνο στην παρουσίαση των προβλημάτων ή στην καταγγελία των αντιπάλων ή στην προβολή ορισμένων αιτημάτων και προτάσεων για τα προβλήματα των εργαζομένων. Αποκαλύπτουμε στους εργαζόμενους το μηχανισμό της εκμετάλλευσης, της υπεραξίας, διαπαιδαγωγούμε την εργατική τάξη στην ασυμφιλίωτη αντίθεση με τα κεφαλαίο, ώστε με αυτό το βασικό κριτήριο να διαμορφώνει τα αιτήματά της. Αποκαλύπτουμε ότι η καπιταλιστική κρίση είναι προϊόν της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, του ίδιου του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Έχουμε σφοδρό μέτωπο με την αστική διαχείριση σε όλες τις παραλλαγές της προβάλλοντας αιτήματα που έχουν κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και όχι την καπιταλιστική κερδοφορία….
Όλη αυτή την περίοδο, μετά από 8 χρόνια παρατεταμένης και βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, όχημα εγκλωβισμού της εργατικής τάξης, ένας νέος εθνικός στόχος για την καθυπόταξή της είναι η επίτευξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ήδη αυτό προβάλλουν τα αστικά κόμματα, αυτό έχουν σαν κριτήριο της κριτικής τους, καλούν και τα μόνιμα υποζύγια να κάνουν θυσίες περιμένοντας τις καλύτερες μέρες της ανάπτυξης.
Είναι τεράστιο ψέμα το παραμύθι της καπιταλιστικής ανάπτυξης που θα φέρει ευημερία γιατί αυτή η ανάπτυξη προϋποθέτει τσακισμένα τα εργατικά- λαϊκά δικαιώματα. Κανένας εργαζόμενος, άνεργος να μην πιστέψει ξανά τα ψέματα και τις απάτες του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ των άλλων αστικών κομμάτων, των αφεντικών και των ανθρώπων τους. Η νέα  εποχή των καπιταλιστών είναι η εποχή της βαρβαρότητας με επίθεση σε όλα τα δικαιώματα στη δουλειά και τις κοινωνικές παροχές που είχαν οι εργαζόμενοι…
Κανένας συμβιβασμός με τους στόχους των καπιταλιστών δεν πρέπει να υπάρξει, καμία συναίνεση για την περίφημη ανάπτυξη, καμία εθνική συναίνεση και ενότητα στην ιμπεριαλιστική ειρήνη και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Οι καπιταλιστές και το σύστημά τους είναι μια θηλιά που πνίγει την κοινωνική πρόοδο….
Κλείνοντας την ομιλία του, ο Γιάννης Πρωτούλης, αναφέρθηκε στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό, τονίζοντας ότι είναι ρεαλιστικός και επίκαιρος, λέγοντας χαρακτηριστικά:
«Απ’ όλες τις πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη της κοινωνικής ιδιοκτησίας, του κεντρικού σχεδιασμού με εργατική εξουσία. Από την άποψη των υλικών συνθηκών, ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε. Αυτό το στόχο θέτουμε τώρα και όχι για κάποιο μακρινό μέλλον και δουλεύουμε δραστήρια και μαχητικά ώστε η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της να τον επιβάλλουν.
Η χώρα μας έχει σήμερα μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες που μπορούν να απελευθερωθούν μόνο με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής από την εργατική εξουσία, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής. Διαθέτει έμπειρο, πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, ακόμα και υψηλής τεχνολογικής και επιστημονικής ειδίκευσης. Σημαντικές εγχώριες ενεργειακές πηγές, αξιόλογο ορυκτό πλούτο, βιομηχανική, βιοτεχνική και αγροτική παραγωγή, μπορεί να καλύψει μεγάλο μέρος των λαϊκών αναγκών, όπως διατροφικών και ενεργειακών, των μεταφορών, των κατασκευών δημοσίων έργων υποδομής και λαϊκής στέγης. Μόνο η σοσιαλιστική οργάνωση της παραγωγής μπορεί να θέσει στην υπηρεσία του ανθρώπου και των αναγκών του τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, ό,τι έχει δημιουργήσει η ανθρώπινη δραστηριότητα στην επιστήμη, την τεχνολογία, τον πολιτισμό, που να διασφαλίζουν ένα ανώτερο επίπεδο ζωής, πνευματικής ανάπτυξης και καλλιέργειας. Να αποδεσμεύσει τη χώρα από τα δεσμά των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, από το μαντρί της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Να εξαλείψει την ανεργία, την εργασιακή ανασφάλεια, να αυξήσει τον ελεύθερο χρόνο, ώστε εκτός των άλλων, ο εργαζόμενος λαός να έχει τη δυνατότητα να μετέχει ενεργά και να ασκεί τον εργατικό έλεγχο, να διασφαλίζει το χαρακτήρα της εργατικής εξουσίας.
Αυτό απαιτεί η εργατική τάξη να πάρει την εξουσία. Αυτή είναι η διέξοδος και όχι οι διάφορες αστικές επιδιώξεις για επαναφορά εθνικών νομισμάτων, η καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής που την εμφανίζουν ως λύση με διάφορα περιτυλίγματα δήθεν επαναστατικά και ριζοσπαστικά…
Το εργατικό κίνημα απέδειξε ότι μπορεί να πραγματοποιήσει κοινωνικές επαναστάσεις και να επικρατήσει. Απέδειξε ότι ο σοσιαλισμός είναι εφικτός. Ότι είναι δυνατό να υπάρξει ένας κόσμος χωρίς ατομικούς ιδιοκτήτες στα μέσα παραγωγής, χωρίς καπιταλιστές, τράπεζες, μεγαλοκτηματίες. Οι κομμουνιστές μισιούνται από ολόκληρο τον αστικό κόσμο, όχι εξαιτίας των λαθών τους αλλά εξαιτίας αυτών που κατόρθωσαν. Γιατί έδειξαν ότι μπορεί να υπάρξει μια κοινωνία χωρίς καπιταλιστική ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, χωρίς αφεντικά, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».



ΤΕ Εύβοιας και Θήβας- Οινοφύτων του ΚΚΕ

Δημοσίευση σχολίου

[disqus][blogger]

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget