Πόσο κάνουν τα σπίτια του λαού;

Όλα για την επικοινωνία! Αυτό παραμένει το μότο του Μαξίμου και ο ακρογωνιαίος λίθος  με βάση το οποίο λαμβάνονται όλες οι πολιτικές αποφάσεις και  οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης.Προσέξτε: σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών- που έχουν δημοσιευτεί επανειλημμένως στις εφημερίδες-  τo 74 % των ιδιοκτητών ακινήτων, δηλαδή γύρω στα  4,1 εκατομμύρια  από τα 5,5 εκατομμύρια συνολικά ιδιοκτήτες -,έχουν  ακίνητα που η αντικειμενική τους αξία δεν ξεπερνά τις 100.000 ευρώ!

Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση επιχειρούσε  να πείσει την τρόικα -διαπραγματευόμενη δήθεν σκληρά - ότι θα πρέπει να προστατεύονται δάνεια για ακίνητα αντικειμενικής αξίας έως 280.000 ευρώ ; Ποιούς αφορά μια τέτοια ρύθμιση ;Και γιατι να προωθείται ενας τέτοιος ανέφικτος στόχος;

 Όταν ο κ. Τσίπρας προχώρησε αγέρωχα στο σάλπισμα της μάχης δηλώνοντας περήφανα την προηγούμενη εβδομάδα -παρουσία του Γάλλου Επιτρόπου Μοσκοβισί - ότι "η κυβέρνησή   δεν πρόκειται να  υποχωρήσει στις παράλογες απαιτήσεις τη τρόικας για να αρθεί η προστασία στην πρώτη κατοικία" ποιους πολίτες είχε στο μυαλό τoυ ;   Όχι πάντως τους φτωχούς.

 Γιατί αν σκεφτόταν τους φτωχούς θα είχε αποδεχτεί αμέσως την πρόταση της τρόικας για την προστασία από πλειστηριασμούς των σπιτιών αντικειμενικής αξίας 120.000 ευρώ (αφορά σχεδόν το  80% όλων των σπιτιών) . Και  θα είχαν ήδη εκταμιευτεί στην ελληνική αγορά που στενάζει μετά τα capital control και την πιστωτική ασφυξία τα πολυαναμενόμενα  2 δισεκατομμύρια ευρώ της δόσης.

 Όμως αν ο κ.Τσίπρας είχε υπογράψει αμέσως την συμφωνία πώς θα μπορούσε να  πείσει τον κόσμο ότι μάχεται σθεναρά; Αντίθετα, μία συμφωνία "πατ κιουτ" θα είχε δείξει σαφώς  ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ   δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για το συμφέρον των πολλών - ακριβώς δηλαδή όπως έκαναν οι προηγούμενοι "μερκελιστές, προδότες, γερμανοτσολιάδες"  της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ !

 Διότι τι σημασία έχει αν η "σκληρή διαπραγμάτευση"  σαν αυτή που έκαναν επί  7 μήνες  οι κ.κ. Τσίπρας -Βαρουφάκης  το μόνο αποτέλεσμα που είχε ήταν να ανεβάζει υπέρογκα το κόστος του τελικού λογαριασμού:   τριετές μνημόνιο , πρόσθετα μέτρα λιτότητας και 85 δισ ευρώ επιπλέον χρέος;

Τι σημασία έχει εάν η διαπραγμάτευση που κρατάει σε μάκρος στη σημερινή  κρίσιμη συγκυρία -όταν δηλαδή οι ελληνικές τράπεζες έχουν ανοίξει τα βιβλία εγγραφών για  την ανακεφαλαιοποίησή τους κι οι ξένοι επενδυτές αναρωτιούνται εάν θα πρέπει να ρισκάρουν τα λεφτά τους σε μια χώρα που το παίζει αντάρτης - είναι απολύτως επιζήμια για τη χώρα;

 Είπαμε .Σημασία έχει πάνω απ όλα η επικοινωνία. Να φαινόμαστε ότι μαχόμαστε. Αυτό θέλουν οι «σοφοί πολίτες»  που έδωσαν στον ΣΥΡΙΖΑ 7,5 % παραπάνω από την ΝΔ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

 Όπως χαρακτηριστικά μου γράφει ο αναγνώστης Β .Χ . επαναφέροντάς με στην τάξη  για όσα λέω κατα καιρούς για την κυβέρνηση Τσίπρα: "Οι μεν (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) υπογράφανε αμαχητί τα μνημόνια ενώ οι πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ τα υπογράψανε πέφτοντας μαχόμενοι. Το αποτέλεσμα είναι φυσικά το ίδιο. Ο ηττημένος ,όμως, χαίρει σεβασμό περισσότερο από αυτόν που δεν έδωσε καθόλου μάχη!"

 Ποιος νοιάζεται για την ουσία; Σημασία έχουν οι εντυπώσεις. Σε όλα τα επίπεδα. Γι αυτό  αν σωθεί η χώρα ,θα σωθεί από τύχη. Κι επειδή οι ευρωπαίοι δεν θέλουν κι άλλες αναταράξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση.  Όχι πάντως επειδή η κυβέρνηση Τσίπρα έχει σχέδιο και πρόγραμμα εξόδου από την κρίση.

 Δυστυχώς η κυβέρνηση βαδίζει ακόμα στα τυφλά, βλέποντας και κάνοντας . Και κυρίως επικοινωνώντας...

Παπαδόπουλος Νότης από ΤΟ ΒΗΜΑ