Η αντίσταση σε οποιαδήποτε μορφής κρίσης πρέπει να είναι
γενική και από όλους, είναι κάτι που πρέπει να θεωρείται αυτονόητο. Στην πράξη
όμως φαίνεται ότι κάτι τέτοιο καθόλου εύκολο δεν είναι. Τα προβλήματα είναι
πολλά και έχουν να κάνουν κυρίως με τη νοοτροπία και την κουλτούρα μας, με το
φόβο που ελλοχεύει για τις επιπτώσεις που κάποιος προβάλλει αντίσταση,
με την
ισοπεδοτική προπαγάνδα των ΜΜΕ ,που συνδέει κάθε αντίσταση με καταστροφή και
κακό, και πολλούς άλλους παράγοντες που μας έχουν καθηλώσει στην αδράνεια, στο
βόλεμα και τον οχαδερφισμό, φαινόμενα του σύγχρονου τρόπου ζωής που μας
επιβάλλουν.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον η ελληνίδα γυναίκα βάλλεται πολύ
περισσότερο αφού το μοντέλο της κοινωνίας μας, επιτάσσει από αυτή να εκτελεί
όλους τους ρόλους που έχει:Είναι εργαζόμενη, είναι σύζυγος, μητέρα υποχρεωμένη
να μεγαλώνει παιδιά, να φροντίζει την οικογένεια και να ανταπεξέρχεται σε όλα
με τον καλύτερο δυνατό τρόπο !
Παρ’ όλα αυτά η γυναίκα προβάλλει και διαμορφώνει αντίσταση
στη χώρα μας! Αντίσταση που ξεφεύγει από το επίπεδο του απλού σχολιασμού,
αντίσταση που οδηγεί στους δρόμους για να εκφράσει την άρνηση της σε κάθε μορφή
αδικίας!
Το Βοήθεια στο σπίτι είναι ένα παράδειγμα τέτοιας
αντίστασης. Τέσσερεις χιλιάδες εργαζόμενοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία 97%
γυναίκες, επί δώδεκα χρόνια
αντιστέκονται αποκλείοντας έτσι φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού, απαξίωσης και
αδράνειας.
Κάθε χρόνο δίνουμε τη μάχη μας και συνεχίζουμε!!!
Μην φανταστείτε
βέβαια ότι συρρέουν όλες να αντισταθούν. Αλλά γίνεται πεδίο ζύμωσης νοοτροπίας
αντίστασης. Και υπάρχει αντίσταση.
Κάθε χρόνο είκοσι και
πλέον πρωτοβάθμια σωματεία σε όλη τη χώρα, οργανώνουν απεργίες, κινητοποιήσεις,
δράσεις. Απεργίες που έχουν να κάνουν πρωτίστως με το εργασιακό μας μέλλον,
αλλά που εμπεριέχουν απόλυτα στο συνειδητό μας όλη την τρέχουσα κατάσταση που
ζούμε ως χώρα. Την κρίση και με ότι
συνεπάγεται αυτό για τις ζωές μας. Γιατί όλα είναι αλληλένδετα!
• Όταν η εργαζόμενη στο ΒΣΣ
παραμένει απλήρωτη για 6,7,8 μήνες δεν μπορεί να μην αντισταθεί!
•
Όταν σέρνεται στην ομηρία τόσα χρόνια δε μπορεί να μην αγανακτεί!
•
Όταν βλέπει να της μειώνουν τον ήδη χαμηλό μισθό της δε μπορεί να μείνει
άπραγη!
•Δε
μπορεί να δεχτεί ότι ενώ επιτελεί ένα τόσο αποτελεσματικό έργο, φροντίζοντας
την τρίτη ηλικία και τα Αμεα της χώρας μας να αντιμετωπίζεται σαν πάρεργο!
•Δε μπορεί να
συμβιβαστεί ότι το δικαίωμα στην εργασία τόσα χρόνια είναι θέμα γνωριμιών και
κομματικής ταύτισης!
•Δεν μπορεί άλλο την αδικία!
Αυτή την αδικία
είμαστε αποφασισμένες παρόλες τις δυσκολίες να την αποκαταστήσουμε!
Την αδικία στην εργασία μας, την αδικία στη ζωή μας, την
αδικία στην κοινωνία μας!
Και απαντάμε:
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης η Πολιτεία οφείλει να
οργανώνει και να ενισχύει ένα δίκτυ κοινωνικής προστασίας για τους
ασθενέστερους, τους έχοντες περισσότερο ανάγκη αδύναμους και ανήμπορους συμπολίτες
μας . Το ΒΣΣ συνδέεται άμεσα με την αποφυγή του στιγματισμού και του
εγκλεισμού, την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας του πάσχοντος και την ορθολογική
διαχείρισητων πόρων, αφού το κόστος της κλειστής περίθαλψης είναι κατά πολύ
υψηλότερο από αυτό της ανοιχτής. Άρα λειτουργεί ως αντισταθμιστικό μέτρο στη
δύσκολη περίοδο που διανύει το κράτος.
Τέσσερεις χιλιάδες εργαζόμενες πανελλαδικά μειώνουν την
ανεργία και περιορίζουν την αστυφιλία δίνοντας αναπτυξιακή πνοή στον τόπο τους!
Συμβάλλουν στην αξιοπρεπή διαβίωση των ανύμπορων συμπολιτών
μας!
Εν όψη λοιπόν της περιόδου που διανύουμε την αποκαλούμενη
οικονομική κρίση και ότι αυτή συνεπάγεται για τις ζωές όλων μας, οι εργαζόμενες
των κοινωνικών δομών ΒΣΣ προβάλλουν τη δικη τους αντίσταση!
Αντίσταση στη μοναξιά, αντίσταση στην απομόνωση , αντίσταση στη θλίψη,
αντίσταση στη φτώχεια και ανέχεια, αντίσταση στην καταπόνηση του έθνους μας!
Δημοσίευση σχολίου