Μετά τις συνεχιζόμενες άκαρπες συνεδριάσεις της Εκτελεστικής
Επιτροπής της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. και τη μη συγκρότηση Προεδρείου, τα Μέλη της
«Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής» αποφασίσαμε να αποχωρούμε από τις συνεδριάσεις
έως ότου συγκροτηθεί το όργανο.
Είναι ο μοναδικός τρόπος που απέμεινε
προκειμένου να θέσουμε προ των ευθυνών τους τις παρατάξεις εκείνες των οποίων ο
δογματισμός, η διστακτικότητα και η αναβλητικότητα στερεί τους εργαζόμενους από
το αναγκαίο και καθοριστικό βήμα για έναν νέο ταξικό και αγωνιστικό
προσανατολισμό της Συνομοσπονδίας.
Δέκα μήνες τώρα στηρίζουμε κάθε αγωνιστική πρωτοβουλία της
Α.Δ.Ε.Δ.Υ. με αποκορύφωμα τις καθοριστικές μας ψήφους και υπογραφές για το
ξεκίνημα του αγώνα κατά της αξιολόγησης, όταν κάποιοι άλλοι αποφάσιζαν να
«κάνουν το κορόιδο». Δεν συμβιβαστήκαμε όμως ποτέ με την ιδέα της έλλειψης ενός
ξεκάθαρου αγωνιστικού πλαισίου και μιας συγκεκριμένης αγωνιστικής τακτικής που
παραπέμπει ευθέως στη συγκρότηση Προεδρείου με τα χαρακτηριστικά που
περιγράψαμε παραπάνω. Ένα από τα αποτελέσματα αυτής της έλλειψης είναι ότι
παλαιά και νέα ζητήματα που έπρεπε προ πολλού να έχουν απασχολήσει την
Α.Δ.Ε.Δ.Υ., όπως το νέο μισθολόγιο κ.λπ., προσπερνώνται και εγκαταλείπονται από
την αδυναμία ανάδειξης και αντιμετώπισής τους με ένα οργανωμένο σχέδιο δράσης.
Ακόμη και στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της
Α.Δ.Ε.Δ.Υ. που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014 όπου διαφάνηκε η
δυνατότητα συναινετικής εκλογής του Γρηγόρη Καλομοίρη στη θέση του Προέδρου, οι
κομματικές αγκυλώσεις και σκοπιμότητες για μια ακόμη φορά «ήταν παρούσες»
προκειμένου να την αποτρέψουν. Συγκεκριμένα οι δυνάμεις του Π.Α.ΜΕ. αναιρώντας
την πάγια θέση τους και μετά από μήνες αποχής από τις διαδικασίες εκλογής
Προεδρείου, μόλις αντιλήφθηκαν την πιθανότητα αυτή συμμετείχαν για πρώτη φορά
στην εκλογική διαδικασία ψηφίζοντας λευκό, προκειμένου να ανέβει το εκλογικό
μέτρο και να ναυαγήσει και αυτή η προσπάθεια. Αναδεικνύεται έτσι περίτρανα ο
ρόλος της ηγεσίας του Π.Α.ΜΕ. στην Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καθώς το μόνο που επιθυμεί είναι
η απαξίωση του τριτοβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου με στόχο τη διάσπαση και
την ακραία κομματικοποίηση των συνδικάτων.
Τους καλούμε λοιπόν να εγκαταλείψουν επιτέλους το ανούσιο
και φοβικό παιχνίδι των «ταυτοτήτων» και των «διαφορών» μπροστά στην
αναγκαιότητα της ριζοσπαστικής αντιμετώπισης των σοβαρών και κρίσιμων ζητημάτων
που αφορούν στους εργαζόμενους και στη συντριπτική πλειοψηφία της Ελληνικής
κοινωνίας. Να εγκαταλείψουν την εσωστρέφεια που αναπαράγει η λογική της
«κυριαρχίας» ή της «ηγεμονίας» σε συγκεκριμένα κοινωνικά και πολιτικά υποσύνολα
και η «περιοριστική» λογική του ιμάντα της στείρας μεταβίβασης της κομματικής
γραμμής. Τις αποτυχημένες πρακτικές που προσανατολίζονται σε μια σειρά
συμβιβαστικών λογικών και συμμετοχής των εργαζόμενων με τρόπο αλλότριο και
παρωχημένο. Σε τρόπους άμυνας και όχι αντεπίθεσης, σε «θέσεις» και όχι σε
«κινήσεις», σε περιχαρακώσεις και πολλαπλότητες αλλά όχι σε συνθέσεις.
Απευθυνόμαστε σε όλους τους εργαζόμενους θέτοντας ένα
ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο στο οποίο η καπιταλιστική αναδιάρθρωση σε τοπικό και
διεθνές επίπεδο, με τα ιδεολογήματα της «ανάπτυξης» και της
«ανταγωνιστικότητας», η λιτότητα, οι θυσίες, το χρέος δεν είναι μια κακιά
στιγμή που θα περάσει για να έρθει μια «νέα ανάπτυξη». Είναι αντίθετα τεχνικές
εξουσίας μέσω της οποίας το καπιταλιστικό μπλοκ οργανώνει τη δική του ταξική
πάλη. Ένα πολιτικό πλαίσιο, όπου το χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν είναι μια
δήθεν κερδοσκοπική υπερβολή που χρήζει ρύθμισης, αλλά ο στρατηγικός μηχανισμός
επιβολής των όρων μιας ακόμη πιο ακραίας και στυγνής παγκόσμιας καπιταλιστικής
εκμετάλλευσης λαών και κοινωνιών.
Τέλος, θέλουμε να επισημάνουμε σε όλους τους τόνους ότι
αποτελεί εγκληματική αδιαφορία κάθε προσχηματική αποστασιοποίηση από την
καθοριστική συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων και ως εκ τούτου στη διαμόρφωση
της αγωνιστικής στρατηγικής μιας από τις τελευταίες νησίδες μαζικής συλλογικής
έκφρασης του κόσμου της εργασίας. Το ίδιο εγκληματική, ανεξάρτητα από τη
πολιτική ή την κομματική σκοπιμότητα την οποία υπηρετεί, είναι η λογική της
διάσπασης και του κατακερματισμού του εργατικού κινήματος ενός λαού που
κινδυνεύει περισσότερο από ποτέ να καταδικαστεί «σε εκατό χρόνια μοναξιάς»
δίχως να ‘χει «δεύτερη ευκαιρία σ’ αυτή τη γη…».
Αθήνα, Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Η Προσωρινή Γραμματεία της Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής
Δημοσίευση σχολίου