Στο όμορφο χωριό μας λιγοστοί είναι πλέον οι μόνιμοι
κάτοικοι. Μόνο το καλοκαίρι επιστρέφουν απόγονοι και παραθεριστές. Οικογένειες
με παιδιά περνούν τις διακοπές τους στα
πατρικά σπίτια και χαίρονται την ηρεμία του χωριού μας.
'Ομως, το χωριό μας υπήρξε κάποτε ένας αυτάρκης οικισμός με
πολλούς κατοίκους, σχολείο για παιδιά, περισσότερα από ένα μαγαζιά - ταβέρνες, παντοπωλεία και ότι άλλο χρειάζεται για να
επιβιώσει μια ανθρωποκεντρική κοινωνία. Πως ήταν το χωριό μας σ' εκείνο το κοντινό παρελθόν; Τι ρούχα φορούσαν
οι κάτοικοι; ποιες ήταν οι γιορτές τους τα ήθη και τα έθιμα τους; ποια
επαγγέλματα ήταν επικρατέστερα; Οι γυναίκες εκτός από τις δουλειές του σπιτιού
και την ανατροφή των παιδιών τους είχαν χρόνο να υφαίνουν στον αργαλειό, να
κεντούν, να ράβουν τα ρούχα τους. Η ιστορία του τόπου μας, οι δημιουργικές
ασχολίες των κατοίκων της, η καθημερινή ζωή και οι συνηθειες τους, είναι σήμερα
άγνωστες σε πολλούς από μας σήμερα και σίγουρα στα παιδιά μας. Γιατί να μην
τους δείξουμε ένα κόσμο που άλλαξε με το πέρασμα του χρόνου; Γιατί να μην τους
δώσουμε τη γνώση του παρελθόντος και μέσω αυτής την κατανόηση της πολιτιστικής
εξέλιξης του τόπου μας;
Η ύπαρξη ενός λαογραφικού
μουσείου είναι πολλαπλά χρήσιμη και αναγκαία σε μια εποχή όπως η
σημερινή, με την ιλιγγιώδη τεχνολογική ανάπτυξη, την παγκοσμιοποίηση, τους
γρήγορους ρυθμούς ζωής και την συνεχή αλλαγή των δεδομένων.
Σκοπός του μουσείου θα είναι η διατήρηση της πνευματικής και
πολιτιστικής κληρονομιάς. Έκθεση αγροτικών εργαλείων, εξοπλισμού και σκευών για
την Παρασκευή του ψωμιού, είδων μελισσοκομικής και εξοπλισμού ξυλουργικής
τέχνης. Μπορεί να υπάρξει ενότητα με τον
εξοπλισμό της υφαντουργίας, εργαλεία και είδη καθημερινής οικιακής χρήσης,
παραδοσιακές στολές - φορεσιές. Φωτογραφικό υλικό του χωριού, ιστορικά έγγραφα,
χάρτες και υλικό από αρχαιολογικά ευρήματα του χωριού.
Η εξοικείωση της νέας γενιάς με τον παραδοσιακό πολιτισμό, η
διατήρηση της συλλογικής μνήμης και η κατανόηση και ερμηνεία του χτές,
συνδέοντάς το με το σήμερα θα είναι το κέρδος από την επίσκεψη του Λαογραφικού
μας Μουσείου. Άλλωστε κάθε μουσειακό αντικείμενο είναι τεκμήριο ζωής και φορέας
ανθρώπινης αξίας.
Πιστεύω ότι αν βρεθεί ο κατάλληλος χώρος, θα υπάρξει μεγάλη
ανταπόκριση από τους Θίσβιους. Όλοι θα
θέλουν κάτι να προσφέρουν, ένα παλιό
αντικείμενο, μια φωτογραφία, ένα έργαλείο, ένα κέντημα, μια φορεσιά και έτσι
σιγά σιγά θα ολοκληρωθεί το Λαογραφικό Μουσείο και θα γίνει πηγή έμπνευσης και
πόλος έλξης και ανάπτυξης για την γενέτειρά μας.
"Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν
σβήνει κανείς κι ένα αντίστοιχο κομμάτι από το
μέλλον..."
(Γ. Σεφέρης, ΔΟΚΙΜΕΣ,
1936-1947)
Δημήτριος Ε. Μιχάλης
Χημικός - Πολιτισμολόγος
*(Στην φωτογραφία το εγκαταλελειμμένο κτίριο που στέγασε τον
Ελαιουργικό Συνεταιρισμό Θίσβης).
Δημοσίευση σχολίου