Η … ΚΑΣΤΑΝΑΤΗ ΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

-Ηλίας Τραμπάκουλος--
Φθινοπωρινή μέρα και το μυαλό γυρνάει πίσω στα παλιά. Κάνει στάση στον καστανά που κατηφορίζει το απομεσήμερο στον Συνοικισμό με το όχημά του, ένα ποδήλατο που στο πλάι του έχει ένα κοφίνι γεμάτο βραστά κάστανα. Διαλαλεί την πραμάτεια του:
«Κάστανα, γερά κάστανα», βροντοφωνάζει ο γιγάντιος, μουστακαλής καστανάς. Η τρικαλινή προφορά του – ίσως καλαμπακιώτικη αν δεν με απατά η μνήμη μου- με κάνει να ακούω «κιάσταλα, ιερά κιάσταλα». Ό,τι κι αν ακούω αρχίζει αγώνας δρόμου μέχρι να φτάσει στο σπίτι μου, στου Καρύδα, να πείσω την μάνα μου για μια δραχμή χαρτζιλίκι , έστω και προκαταβολή του επόμενου πρωινού. Στο αυτοσχέδιο χωνί από παλιά εφημερίδα έβαζε 6-7 κάστανα από τα οποία τα 2 ήταν πάντα σάπια.
 Πολλές φορές ερχότανε έξω από την πόρτα του 3ου Δημοτικού. Τότε γινότανε το «έλα να δεις» καθώς η κυρα-Στάσα, η κυλικειάρχισσα, έβγαινε και τον κυνηγούσε για μην χαθούν χρήματα από την μικρή πελατεία της. Θυμάμαι έναν καλό τσακωμό με τελικό νικητή την Στάσα μιας και ο διευθυντής πήρε το μέρος της, ως όφειλε.
Θυμάμαι και την καστανού, τη γυναίκα του εν λόγω κυρίου, που έψηνε κάστανα έξω από το Δημαρχείο της Θήβας. Παντός καιρού η ασκητική κυρία. Έχω τη εικόνα της να στέκεται αγέρωχη τυλιγμένη με το σάλι της ακόμη και στα χιόνια. Έκαιγε ένα φως από ασετιλίνη. Τα ψητά ήταν ακριβότερα αλλά νοστιμότερα. Εορτάς και σχόλας αυτά.
 Τα χρόνια πέρασαν, οι καστανάδες σταμάτησαν να έρχονται κι εμείς αγοράζουμε κάστανα με το κιλό Μελοιβίας ή Πάρνωνα και τα ψήνουμε στα τζάκια μας. Όμως, πιστέψτε με, δεν έχουν τη νοστιμιά του βραστού και μισοσάπιου κάστανου που μας πουλούσε ο ψηλός Τρικαλινός καστανάς τη δεκαετία του ’70.


βραστά κάστανα

Δημοσίευση σχολίου

[disqus][blogger]

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget