-Ηλίας Τραμπάκουλος- Ο … Ζορμπάς μάς χορεύει κανονικά και το μόνο που ακούγεται
μέσα στην ασφάλεια του σπιτιού μας είναι ο ήχος της καταιγίδας και το
δαιμονισμένο μαρσάρισμα από τα μηχανάκια που μεταφέρουν καφέδες και πίτσες. Οι
νεαροί με κίτρινα αδιάβροχα σερφάρουν στους πλημμυρισμένους δρόμους ρισκάροντας
για μια … χούφτα ευρώ. Θερμή παράκληση. Ας φτιάξουμε κανένα καφεδάκι στο σπίτι μας.
Δεν μεγαλώσαμε δα με καπουτσίνο και εσπρεσσάκια. Αν, παρόλα αυτά, δεν μπορούμε
να στερηθούμε τους καπουτσίνους μας ας το καθυστερήσουμε μέχρι να κοπάσει η
μπόρα. Κι αν έρθουν τα βρεγμένα μέχρι το κόκκαλο παιδιά με τον καφέ μας στο
χέρι ας δώσουμε κανένα πουρπουάρ ( «μπουρμπουάρ» ελληνιστί).
Δημοσίευση σχολίου