Αποθρασύνονται και τρέμουν τα παπαγαλάκια των τραπεζιτών

Μια προσπάθεια υπεράσπισης των τραπεζιτών έχει ξεκινήσει από ορισμένα ΜΜΕ, μόλις έγιναν γνωστές οι 5 διώξεις εναντίον ισχυρών και πολύ γνωστών τραπεζικών στελεχών, αλλά και 32 υποθέσεις χορήγησης δανείων που βρίσκονται υπό δικαστική διερεύνηση. Λένε μάλιστα ότι είναι παράδοξο αυτό γιατί την ίδια στιγμή που η δικαιοσύνη διερευνά τις 32 υποθέσεις, η κυβέρνηση προωθεί το ακαταδίωκτο για τους τραπεζίτες.

Και προσπαθούν να μας πείσουν ότι η χορήγηση ενός δανείου με πιστωτικά κριτήρια δεν μπορεί να δαιμονοποιείται και δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο εισαγγελικής έρευνας. Όπως λένε, από την μια διερευνώνται 32 υποθέσεις από την ελληνική δικαιοσύνη δανείων που χορήγησαν οι τράπεζες στο παρελθόν.

 Από την άλλη, σε συνεννόηση με την τρόικα, η ελληνική κυβέρνηση φέρνει νόμο όπου θα θεσπίζεται το ακαταδίωκτο, δηλαδή θα υπάρχει ασυλία για δάνεια τα οποία πρακτικά θα αναδιαρθρωθούν στο μέλλον. Και υποστηρίζουν ότι η αντίφαση από την μια να διερευνώνται 32 υποθέσεις και από την άλλη να προωθείται σε νομοσχέδιο του υπουργείου δικαιοσύνης το ακαταδίωκτο των τραπεζιτών, αποδεικνύει ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά, καθώς με όρους κεντρικής κυβέρνησης δόθηκε στο παρελθόν ένα λάθος μήνυμα στους Έλληνες εισαγγελείς που διερευνούν όλες τις υποθέσεις. Οι δικαστές και οι εισαγγελείς πήραν μια γενική εντολή. Αλλά οι περισσότεροι δικαστές δεν γνωρίζουν την λειτουργία του τραπεζικού συστήματος.

 Πριν πολλά χρόνια, επισημαίνουν τα παπαγαλάκια των τραπεζιτών, ένας τραπεζίτης υποστήριζε ότι: «εάν οι τραπεζίτες ήταν δικαστές, οι τράπεζες θα ήταν στάσιμες, Και εάν οι δικαστές ήταν τραπεζίτες, η δικαιοσύνη θα είχε εκσυγχρονιστεί». Ορισμένα παραδείγματα περιπτώσεων που έχουν ασκηθεί ποινικές διώξεις καταδεικνύουν ότι η δικαιοσύνη δεν λειτούργησε όπως ο ιστορικός. Και γιατί να λειτουργήσει ως ιστορικός (;) λέμε εμείς. Ένας ιστορικός, λένε τα παπαγαλάκια των τραπεζιτών, κρίνει τα γεγονότα με τις παραδοχές του τότε, δεν αποτιμά τα γεγονότα με τους κανόνες του σήμερα.

 Οι εισαγγελείς, ωσάν μετά Χριστό προφήτες, γνώστες κατόπιν εορτής, κρίνουν και παραπέμπουν με τους όρους του σήμερα και όχι με τις παραδοχές της εποχής που χορηγήθηκαν δάνεια. Μια επισήμανση εδώ. Η δικαιοσύνη εξετάζει εγκλήματα και παρανομίες. Δεν εξετάζει ιστορικά γεγονότα. Εξετάζει πράξεις, παραλείψεις και παρανομίες οι οποίες έβλαψαν κάποιους ανθρώπους, δανειολήπτες ή και το δημόσιο. Και αποδίδει ετυμηγορία. Άλλη είναι η δουλειά του ιστορικού και άλλη του δικαστή. Κι ας μην προσπαθούν κάποιοι – οι οποίοι κάποια στιγμή θα πρέπει να μας πουν και γιατί τα υποστηρίζουν όλα αυτά – να μπερδέψουν και να ξεγελάσουν τους Έλληνες φορολογούμενους.

 Και για να κάνουν πιο πιστευτή όλη αυτή τη προσπάθεια υπεράσπισης των τραπεζιτών, αναφέρουν κάποια παραδείγματα.

 1. Η περίπτωση της Alpha bank όπου ασκήθηκε ποινική δίωξη και παραπέμφθηκαν στην δικαιοσύνη η διοίκηση της για την υπόθεση ΔΟΛ.

 Το βασικό επιχείρημα του εισαγγελέα που έστειλε την υπόθεση στην δικαιοσύνη ήταν ότι χορηγήθηκαν δάνεια σε μια εταιρία που δεν πληρούσε τα κριτήρια δηλαδή τον ΔΟΛ.

 Όταν η Alpha bank έδωσε τα δάνεια στον ΔΟΛ το Βήμα π.χ. ήταν η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα στην Ελλάδα και τα διαφημιστικά της έσοδα της επέτρεπαν να αποπληρώσει τις δανειακές υποχρεώσεις.

 Θα υποστηρίξουν ορισμένοι ότι οι τραπεζίτες θα έπρεπε να προγνώσουν σε ένα δυσμενές σενάριο τι θα συμβεί αλλά εάν οι τραπεζίτες γνώριζαν το 2008 τι θα συμβεί το 2017 δεν θα ήταν τραπεζίτες αλλά υπερφυσικές οντότητες που προβλέπουν το μέλλον και ίσως γνωρίζουν ακόμη και πότε θα πεθάνουν.

 2. Οι ποινικές διώξεις κατά του Προβόπουλου του πρώην διοικητή της ΤτΕ και της πρώην διοίκησης της Πειραιώς για την υπόθεση ομολόγων του Κοινού ταμείου που αφορά αποθεματικά ασφαλιστικών Ταμείων.

Κατηγορούνται οι εμπλεκόμενοι ότι γνώριζαν το 2009 ότι το 2012 θα υπάρξει το PSI+ γνώριζαν μετά 3 χρόνια ότι θα υπάρξει κούρεμα ομολόγων. Προφανώς πρόκειται για ένα αστήρικτο επιχείρημα το οποίο θα καταπέσει με ευκολία στο δικαστήριο. Δεν έχει καμία νομική ή ουσιαστική βαρύτητα και σίγουρα ουδείς κινδυνεύει από την υπόθεση αυτή.

 3. Η στοχοποίηση Μιχάλη Σάλλα του πρώην προέδρου της Τράπεζας Πειραιώς η οποία έχει ένα μοναδικό στόχο… Εδώ βέβαια, τα παπαγαλάκια δίνουν ρεσιτάλ υπεράσπισης. Στόχος λένε, είναι να χρησιμοποιηθεί το όνομα Σάλλα, που έχει μεγάλη σημειολογία και συμβολικότατα στην κοινωνία, ως αντιπερισπασμός από την κυβέρνηση η οποία φέρνει ακόμη ένα χείριστο πακέτο μέτρων. Πώς η κυβέρνηση θα συγκαλύψει την αποτυχία, θα φέρει στο προσκήνιο διώξεις κατά κορυφαίων τραπεζιτών «χτυπάμε τις ελίτ είναι το θέαμα προς την κοινωνία καθώς ο περιούσιος άρτος… βρίσκεται σε νηστεία». Με τυχοδιωκτικά παραμύθια η κυβέρνηση ρίχνει στην βορρά της κοινωνίας τον Σάλλα γνωρίζοντας ότι… ο Σάλλας δεν μπορεί να καταδικαστεί καθώς δεν υπάρχει ουσιαστικά κακουργηματική πράξη. (Ε αφού είστε τόσο σίγουροι ότι δεν υπάρχει κακουργηματική πράξη, γιατί ανησυχείτε; Θα λάμψει η αλήθεια στα δικαστήρια και όλα θα πάνε καλά για τον αγαπημένο σας τραπεζίτη.)

 4. Πολλά τα παραδείγματα όπου η δικαιοσύνη στην προσπάθεια της να δείξει νομικό ζήλο λαμβάνει αποφάσεις περί δικαίων και αδίκων.

 Πολλές από τις υποθέσεις που έχουν παραπεμφθεί στην δικαιοσύνη θα έπρεπε να πάνε σε αρχείο. Κάθε δικαστής έχει την αυτονομία να δρα εκτελώντας το λειτούργημα του, οι δικαστές δεν έχουν όλοι πάρει γραμμή από την κυβέρνηση και είναι πιόνια παίζοντας σε ένα σενάριο συνωμοσίας.

 Όχι δεν υπάρχει σχέδιο συνωμοσίας. 

 Ένας δικαστής παίρνει την εντολή να διερευνήσει την υπόθεση και ένα κεντρικό όργανο παίρνει αυτή την υπόθεση και την παραπέμπει αυτό γίνεται υπάρχει διευθυντήριο στην δικαιοσύνη για να εξυπηρετεί αλλότρια κυβερνητικά σχέδια.

Συμπέρασμα

 Οι τραπεζίτες δεν ζητούν να είναι στο απυρόβλητο. Όμως η χορήγηση ενός δανείου με πιστωτικά κριτήρια δεν μπορεί να δαιμονοποιείται δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο εισαγγελικής έρευνας. Με την ίδια λογική τα NPEs έχουν φθάσει στα 108 δισεκ. όπερ σημαίνει περίπου 80.000 δάνεια χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα μικρά. Με αυτό τον ρυθμό το 3456 Μετά Χριστόν θα έχουν όλες οι υποθέσεις διεκπεραιωθεί και θα έχει απονεμηθεί δικαιοσύνη. Έως τότε ίσως θα ήταν προτιμότερο να κλείσουμε τις τράπεζες και να επιστρέψουμε στην ανταλλακτική οικονομία ώστε να είμαστε ασφαλείς από τους δαιμονικούς τραπεζίτες. Η δαιμονοποίηση των τραπεζιτών είναι το πιο οικτρό λάθος μιας ελεύθερης οικονομίας. Όπου υπάρχει απάτη η δικαιοσύνη να είναι αμείλικτη. Αλλά να κατηγορούνται για δάνεια που χορήγησαν πριν 5 ή 10 χρόνια είναι αντιληπτό ότι έτσι δεν μπορεί να λειτουργήσει το σύστημα.

 Αυτό που καταλαβαίνουμε όλοι, ότι τρέμουν και την σκιά τους… Τους φταίνε τώρα και οι δικαστές. Οι περισσότεροι δικαστές, λένε τώρα τα παπαγαλάκια των τραπεζιτών, δεν γνωρίζουν την λειτουργία του τραπεζικού συστήματος. Οι διαταγές πληρωμής όμως που επιδίδονται στους δανειολήπτες από παράνομες δανειακές συμβάσεις έως και σήμερα και που έχουν ως στόχο να τους πάρουν ό,τι έχουν και δεν έχουν, οι δικαστές ούτε αυτό το γνωρίζουν;

danioliptes.gr