Μια ακόμη πολιτική σκιαμαχία έλαβε χώρα χθες στη Βουλή. Οι
αρχηγοί των κομμάτων επιδόθηκαν επί ώρες σε μια σύγκρουση η οποία τελικά
ουδόλως απασχολεί τους αγρότες, για το μέλλον των οποίων υποτίθεται ότι έγινε η
προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση.
Δεν αφορούν, ωστόσο, οι τσακωμοί ούτε το σύνολο του
ελληνικού λαού, ο οποίος επιζητεί λύσεις στα πραγματικά προβλήματα της
καθημερινότητας και δεν συγκινείται πλέον από κομματικές συγκρούσεις, οι οποίες
έχουν άλλωστε γίνει συνήθεια.
Την ίδια στιγμή έχει ανοίξει συζήτηση για το… ΔΝΤ exit το οποίο αποτελεί δομική
αλλαγή στο ελληνικό πρόγραμμα και για το μέλλον της οικονομίας. Ωστόσο, το μόνο
που ακούστηκε στη Βουλή είναι αλληλοκατηγορίες για το ποιος είναι πιο κοντά στο
ΔΝΤ ή ποιος θα φέρει πιο σκληρό μνημόνιο.
Είναι μια θλιβερή διαπίστωση της αδυναμίας του πολιτικού
προσωπικού να συγκροτήσει ένα ευρύτερο αναπτυξιακό σχέδιο που θα έχει ως στόχο
την απεξάρτηση από τα μνημόνια, την απεμπλοκή από δύσκαμπτους και τεχνοκρατικούς
μηχανισμούς όπως το ΔΝΤ και κυρίως τη θωράκιση της οικονομίας από εσωτερικούς
και εξωτερικούς κινδύνους.
Σε μια εποχή που το παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι αλλάζει
δραματικά, η Ελλάδα δεν μπορεί να αποτελεί ουραγό των εξελίξεων. Το πολιτικό
προσωπικό της χώρας θα πρέπει να ξεφύγει από εμμονές και αντιπαραθέσεις που
μπορεί να έχουν ιδεολογικό περιεχόμενο, αλλά που δεν προσφέρουν τίποτε στην
«ελληνική υπόθεση».
Η πολιτική αντιπαράθεση σε όλα τα Κοινοβούλια του κόσμου
είναι θεμιτή. Αρκεί να βγαίνουν συμπεράσματα, να δίνονται απαντήσεις και να
βρίσκονται λύσεις. Κανείς δεν έχει το αλάθητο, κανείς δεν κρατά την απόλυτη
αλήθεια, απαιτείται η σύνθεση απόψεων, προκειμένου να υπάρξουν διέξοδοι σε
μείζονα προβλήματα όπως το ελληνικό.
Όταν, όμως, το Κοινοβούλιο μετατρέπεται σε «καφενείο» όπου
συγκεντρώνονται διαφορετικοί άνθρωποι και ακολουθεί ένας διάλογος κωφών, τότε
είναι σίγουρο ότι δεν θα βρεθούν και οι λύσεις. Δυστυχώς είναι διαπιστώσεις που γίνονται χρόνια
τώρα…
ΗΜΕΡΗΣΙΑ
Δημοσίευση σχολίου