Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες
Η δεύτερη αξιολόγηση του 3ου μνημονίου μεταξύ όλων των νέων
αντιλαϊκών παρεμβάσεων έχει στο επίκεντρο της τα εργασιακά. Πρώτα από όλα
έρχεται να μονιμοποιήσει και να καταχωρήσει θεσμικά την εργασιακή ζούγκλα που
έχει διαμορφωθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, με βάση τη στρατηγική του κεφαλαίου
που έχει χαραχθεί πολύ πριν από την κρίση και η υλοποίηση της οποίας
επιταχύνθηκε κατά τη διάρκειάς της.
Ταυτόχρονα έρχεται να προσθέσει νέα
αντεργατικά μέτρα, με κυρίαρχο στοιχείο την ακόμα μεγαλύτερη γενίκευση της
ευελιξίας, της δυνατότητας που δίνεται στους εργοδότες να έχουν ακόμα πιο
λυμένα χέρια για να εκμεταλλεύονται όποτε θέλουν, όσο θέλουν και όπως θέλουν
τους εργαζόμενους.
Η κυβέρνηση πρόβαλε και αξιοποίησε το λεγόμενο "Πόρισμα
Σοφών". Πρόκειται για ένα κείμενο που αναγνωρίζει ανοιχτά ότι το σύνολο
των εργασιακών σχέσεων (κατώτατος μισθός, συλλογικές συμβάσεις, ομαδικές
απολύσεις, συνδικαλιστική δράση) πρέπει να προσαρμόζεται κάθε φορά στις
αναγκαιότητες και τα όρια που θέτει η επιδίωξη για μεγαλύτερο κέρδος από τους
εργοδότες.
Μέσα σε ένα καθεστώς γενικευμένης ευελιξίας στην αγορά
εργασίας ποιος μπορεί να αισθάνεται σίγουρος ότι δεν θα είναι ο επόμενος που θα
δοκιμάσει την ευελιξία, ακόμα και αν μέχρι σήμερα δουλεύει με σχετικά σταθερές
σχέσεις, όταν οι συνάδελφοι γύρω του είναι ημιαπασχολούμενοι, υποαπασχολούμενοι
ή εκ περιτροπής. Κίνδυνος υπάρχει και για όσους παλιότερους εργαζόμενους έχουν
καταφέρει μέχρι σήμερα να προστατεύονται από κάποια συλλογική σύμβαση (π.χ.
κλαδική) διατηρώντας μέρος των δικαιωμάτων τους και έναν σχετικά υψηλότερο
μισθό. Στην πλειοψηφία τους, πρόκειται για εργαζόμενους που η κλαδική τους
σύμβαση έχει εκπνεύσει προ καιρού, οι όροι της έχουν μετατραπεί σε ατομικούς
και η εργοδοσία προαιρετικά διατηρεί τους ίδιους όρους με την κλαδική.
Η ύπαρξη του σημερινού εξευτελιστικού κατώτατου μισθού των
586€ μικτά δεν είναι κάτι που αφορά μόνο όσους εργάτες καταδικάζονται από το
κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του να επιβιώνουν με αυτόν. Η πείρα έχει δείξει
ότι όσο αυτός ο μισθός υπάρχει και σταθεροποιείται χωρίς την ύπαρξη συλλογικών
συμβάσεων, κυρίως κλαδικών, θα γίνεται το σημείο αναφοράς προς το οποίο οι
εργοδότες θα πιέζουν να διαμορφώνονται όλοι ανεξαίρετα οι μισθοί.
Οι ομαδικές απολύσεις αφορούν όλους τους εργαζομένους, ακόμα
και αυτούς που απασχολούνται σήμερα σε μια εύρωστη οικονομικά επιχείρηση. Δεν
πρέπει να ξεχνάμε ότι στη σημερινή ρευστότητα, με τον ανταγωνισμό να οξύνεται
ανάμεσα σε κλάδους και επιχειρήσεις του ίδιου κλάδου, καμιά θέση εργασίας δεν
είναι εξασφαλισμένη.
Ξεχωριστό στοιχείο επίσης είναι η ενορχηστρωμένη επίθεση
απέναντι στην ίδια την απεργία ως μορφής πάλης, με πρώτα βιολιά τις δυνάμεις
του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που ισχυρίζονται ότι τάχα "
οι απεργίες είναι ξεπερασμένο εργαλείο του περασμένου αιώνα" ,
"προκαλούν δυσφορία στους ήδη ταλαιπωρημένους πολίτες", γι’ αυτό
αναζητούν "νέες μορφές πάλης" ανώδυνες για την παραγωγή και τα κέρδη
του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση επιχειρεί να περάσει τα νέα αντεργατικά μέτρα με όσο
το δυνατόν λιγότερες εργατικές-λαϊκές αντιδράσεις, αλλά ταυτόχρονα ανοίγει μαζί
με το εγχώριο κεφάλαιο και τους "εταίρους" το θέμα του "εκμοντερνισμού" του
συνδικαλιστικού νόμου.
Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες
Προσπεράστε τις φωνές της μοιρολατρίας και της υποταγής που
καλλιεργούν η κυβέρνηση, η εργοδοσία, οι συμβιβασμένες ηγεσίες στην ΓΣΕΕ και τα
κόμματα που υπέγραψαν το 3ο μνημόνιο. Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από την
"διαπραγμάτευση" και την ανάπτυξη που ευαγγελίζονται. Να
καταδικάσουμε εκείνες τις δυνάμεις που όλο το προηγούμενο διάστημα έσπερναν
αυταπάτες ότι οι εργάτες έχουν να κερδίσουν από την εναλλαγή κυβερνήσεων.
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
• Πλήρη και σταθερή
εργασία για όλους με όρους και δικαιώματα που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες
ανάγκες μας.
• Την κατάργηση
όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης (μερική, εκ’ περιτροπής, διαθεσιμότητα,
διευθέτηση, εργολαβίες κ.α.).
• Την κατάργηση
όλων των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων.
• Την επαναφορά του
βασικού μισθού στα 751€, την κατάργηση του αντεργατικού πλαισίου για τις ΣΣΕ
και την επαναφορά των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων στα επίπεδα του 2009 ως
βάση για τη σύναψη νέων.
• Κλαδικές
Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς με κριτήριο τις τεράστιες
απώλειες στο εργατικό εισόδημα.
• Την προστασία των
ανέργων με αύξηση του επιδόματος ανεργίας.
• Να μπει φρένο στη
φορολογία των εργαζομένων.
• Να πληρώσουν οι
βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές.
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΠΟΥΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ Π.Α.ΜΕ
ΘΗΒΑ 11:00
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
ΣΧΗΜΑΤΑΡΙ 10:00
ΠΛΑΤΕΙΑ
(ΕΝ. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ)
ΧΑΛΚΙΔΑ 10:30
ΠΛ.
ΑΓΟΡΑΣ ΑΘΗΝΑ 10:30
ΟΜΟΝΟΙΑ
Δημοσίευση σχολίου