Για την αποφυγή
«περίεργων» συνειρμών θέλω να διευκρινίσω ευθύς εξαρχής ότι δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ –
ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΑ ΣΥΡΙΖΑ και ότι εκφράζω ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ. Πιστεύω ότι το
συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να παραμένει απαθές στις κρίσιμες και
ιστορικές στιγμές που περνά η πατρίδα μας αλλά πρέπει να συμπαραταχθεί έμπρακτα
με τη συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού που ανεξάρτητα από την
κομματική προτίμηση και την ψήφο του στις τελευταίες εκλογές συντάσσεται στο
πλευρό της Ελληνικής κυβέρνησης και την εθνική προσπάθεια.
Πρέπει να
ενώσουμε τη φωνή μας με τη φωνή των πλατειών για να βοηθήσουμε ώστε να ακουστεί
ποιο δυνατά και αποφασιστικά η φωνή της λογικής και της ελπίδας για μια
πολιτική που θα δίνει διέξοδο στην κοινωνία από την απογοήτευση, την ανέχεια,
τον κοινωνικό αποκλεισμό και την ανασφάλεια που την οδήγησαν στα μνημόνια και
οι υποστηρικτές τους.
Το συνδικαλιστικό
κίνημα πρέπει να επανασυνδεθεί με τους πολίτες, να ξαναβρεί διαύλους
επικοινωνίας και να ανακτήσει τη χαμένη του αξιοπιστία και εμπιστοσύνη στους
εργαζόμενους. Σήμερα έχει τη δυνατότητα αυτή αρκεί να ξεπεράσει τις
μικροπαραταξιακές αγκυλώσεις, να κάνει την αυτοκριτική του, να επανακαθορίσει
τη στρατηγική του, να τολμήσει, να ανασυνταχθεί.
Η μεγαλειώδης
συμμετοχή του κόσμου στις πλατείες για να στηρίξει μια κυβέρνηση, που μπορεί
και να μην ψήφισε, δείχνει με εκκωφαντικό τρόπο ότι οι πολίτες είναι πάντα
έτοιμοι να συμμετάσχουν αρκεί να πειστούν ότι δεν τους κοροϊδεύεις, να δουν
προοπτική και ελπίδα, να καταλάβουν ότι θέλεις πραγματικά τη στήριξη τους και
ότι εκπροσωπείς αληθινά τα συμφέροντα τους!
Αυτό δεν κατάλαβε
η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, που αντί να αξιοποιήσει τη δυναμική
του λαού που θα μπορούσε να δώσει δύναμη σε μια εθνική προσπάθεια σωτηρίας των
πολιτών και της χώρας, προτίμησε να βάλει απέναντι τους δύστυχους και
εξαθλιωμένους πολίτες, στέλνοντας τις δυνάμεις καταστολής.
Αποδεικνύεται
σήμερα ότι υπήρχε άλλος δρόμος αλλά χρειαζόταν αρετή και τόλμη για να παλέψεις,
όχι με σύμμαχους τους τραπεζίτες και το μεγάλο κεφάλαιο αλλά, με την κοινωνία
που για πέντε χρόνια υπέφερε τα πάνδεινα από τις δικές τους βάρβαρες επιλογές. Επέλεξαν
να τοποθετήσουν κάγκελα αντί να συμμαχήσουν με το λαό.
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΤΙΒΟ
ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΟΤΙ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ
Τώρα όμως ο λαός
ενώνεται στη λογική της στήριξης της κυβέρνησης της χώρας μακριά από φοβίες και
αναστολές με την ελπίδα ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους συστρατεύεται σε ένα
κοινό αγώνα, να απεγκλωβιστεί από τη μέγγενη της λιτότητας, ενώνεται για να
διεκδικήσει τη σωτηρία του.
Αυτό που προέχει
είναι να σταθούμε στα πόδια μας σαν λαός, σαν κοινωνία, σαν έθνος. Έχουμε χρόνο
μετά για τις κομματικές και παραταξιακές αντιπαραθέσεις και διαφωνίες.
Να στηρίξουμε
χωρίς «αλλά», την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, την επαναφορά των
συλλογικών διαπραγματεύσεων, του ρόλου της διαιτησίας, του κατώτατου μισθού,
τον παράλογο διαχωρισμό παλαιών και νέων εργαζομένων, δίκαιο φορολογικό
σύστημα, δημοκρατία και δικαιοσύνη για όλους. Αυτές οι δράσεις δεν αφορούν μόνο
ένα κόμμα ή μια παράταξη αφορούν όλη την κοινωνία, όλες τις υγιείς δυνάμεις της
Χώρας σε όποια τάξη και αν ανήκουν, αφορούν την Πατρίδα μας.
Για όλα αυτά, τα
συνδικάτα έχουν υποχρέωση να αναλάβουν πρωτοβουλίες ώστε μαζί με τους
εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νέους, , το σύνολο της κοινωνίας, να βρεθούμε
σε κάθε συγκέντρωση, σε κάθε συλλαλητήριο που στόχο έχουν την κατάργηση των
εξοντωτικών πολιτικών του μνημονίου.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!
ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ
Θεοχάρης Ευθύμιος
Πρόεδρος
Ομοσπονδίας Εργαζομένων Χημικής Βιομηχανίας
Αναπληρωτής
Γραμματέας Οικονομικού της ΓΣΣΕ
Μέλος της
διοίκησης της ΔΑΚΕ
Δημοσίευση σχολίου