Ο κύβος ερρίφθη! Θα πληρώνουμε ενοίκιο στο ίδιο μας το σπίτι!



Το τελειωτικό χτύπημα στην ιδιοκατοίκηση επεφύλαξε η κυβέρνηση μέσω της πρόταση για τον Κώδικα Δεοντολογίας των Τραπεζών. Σε μία κίνηση προς την λάθος κατεύθυνση, η κυβέρνηση επιχειρεί με αυτό τον τρόπο να αντιμετωπίσει το οξύ πρόβλημα των «κόκκινων δανείων», ειδικά μετά τη λήξη της μεταβατικής περιόδου για την προστασία της πρώτης κατοικίας.

 Αντί, λοιπόν, να φροντίσει για την βελτίωση των ρυθμίσεων που προβλέπει ο νόμος για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και να ενισχύσει τα Ειρηνοδικεία, που αντιμετωπίζουν μεγάλο φόρτο λόγω των εκατοντάδων αιτήσεων για το νόμο, ανοίγει το δρόμο για την αρπαγή των σπιτιών από τις Τράπεζες.
 Πριν χτυπήσει την Ελλάδα το «τσουνάμι της κρίσης», οι Έλληνες επιδίωκαν την αγορά ενός σπιτιού προκειμένου να … γλιτώσουν από τα πανάκριβα ενοίκια. Σήμερα, θα κληθούν να πληρώσουν ενοίκιο για το ίδιο τους το σπίτι κι αν δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα ούτε για αυτό, θα καταλήγουν στο δρόμο. Αυτή είναι μία από τις προτάσεις της Τράπεζας της Ελλάδος προς τα πιστωτικά ιδρύματα προκειμένου, να αντιμετωπιστεί έτσι το οξύ ζήτημα των «κόκκινων δανείων». Αυτό που προτείνεται ως δήθεν ρύθμιση – ανάσα, είναι όσοι δεν μπορούν πια να εξυπηρετούν τα στεγαστικά τους, προκειμένου να αποφύγουν την κατάσχεση, θα μπορούν να μεταβιβάζουν την κυριότητα του ακινήτου προς την Τράπεζα και να διαμένουν στο σπίτι τους πληρώνοντας ενοίκιο.
 Ειδικότερα, ρυθμίσεις για όλα τα δάνεια νοικοκυριών και επιχειρήσεων προβλέπει η ντιρεκτίβα της Τράπεζας της Ελλάδος με στόχο να περιοριστούν οι «κόκκινες» οφειλές, οι οποίες έχουν ξεπεράσει τα 70 δισ. Ευρώ ενώ λήγει και η μεταβατική περίοδος της προστασίας της πρώτης κατοικίας. Ουσιαστικά, επεκτείνεται η δυνατότητα χρηματοδοτικής μίσθωσης και στα στεγαστικά δάνεια.
 Στην ντιρεκτίβα της ΤτΕ δεν υπάρχει καμία αναφορά στο νόμο 3869/2010 στον οποίο βρήκαν καταφύγιο για την προστασία της κύριας κατοικίας τους χιλιάδες Έλληνες που είδαν τα εισοδήματα τους να συρρικνώνονται ή και να εξανεμίζονται εν μία νυκτί. Αυτοί, λοιπόν, οι άνθρωποι θα πρέπει να γίνουν ενοικιαστές στο ίδιο τους το σπίτι ή αλλιώς θα μείνουν στο δρόμο. Κι αυτό αν είναι «συνεργάσιμοι» και συμμορφώνονται εφαρμόζοντας τις επιταγές της κυβέρνησης για τις επιτρεπτές δαπάνες διαβίωσης.
 Ο Κώδικας Δεοντολογίας των τραπεζών, αντί να επιβάλλεται στις τράπεζες που συνεχίζουν να εφαρμόζουν τους νόμους του Κράτους «κατά το δοκούν»,  παραπέμπει στις έννοιες του «συνεργάσιμου» δανειολήπτη και των «εύλογων δαπανών διαβίωσης». Ωστόσο σε εκκρεμότητα παραμένει ακόμη η εξειδίκευση των όρων του «συνεργάσιμου δανειολήπτη» και των «εύλογων δαπανών διαβίωσης», τους οποίους υιοθετεί ο Κώδικας.
 Αυτό που γίνεται σαφές είναι, ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα ορίζουν μία λίστα των δαπανών που πρέπει συγκεκριμένα να ακολουθεί και χωρίς καμία παρέκκλιση ο κάθε δανειολήπτης. Για παράδειγμα: εάν ο δανειολήπτης ζει κι εργάζεται στο κέντρο της Αθήνας θα λαμβάνονται υπόψη λιγότερα έξοδα μετακίνησης σε σύγκριση, με κάποιον που ζει στα Μεσόγεια και εργάζεται στο κέντρο της πρωτεύουσας. Αναλόγως του ποσού που θα μένει μετά την αφαίρεση των δαπανών -που θα υπολογίζονται βάσει αυτής της λίστας- από το εισόδημα του δανειολήπτη θα ρυθμίζεται η δόση του δανείου με τρόπο που να διασφαλίζεται η μακροχρόνια βιωσιμότητα του χρέους.

Διευθέτηση τριών ταχυτήτων

Οι τράπεζες θα έχουν τη δυνατότητα να προχωρούν σε βραχυπρόθεσμες, μακροπρόθεσμες διευθετήσεις των καθυστερούμενων δανείων ή ακόμη και οριστική λύση του προβλήματος.
 Στις λύσεις που θα «πέφτουν στο τραπέζι περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων:
 - Περίοδος χάριτος, προσωρινή αναβολή της πληρωμής μιας ή περισσότερων δόσεων, μειωμένη καταβολή της δόσης για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (βραχυπρόθεσμες λύσεις).
 - Μόνιμη μείωση του επιτοκίου ή του περιθωρίου κέρδους της τράπεζας με αποτέλεσμα να μειωθεί και η μηνιαία δόση (βραχυπρόθεσμες λύσεις).
 - Αλλαγή του τύπου του επιτοκίου χωρίς πέναλτι, όπως π.χ. ένα κυμαινόμενο να γίνει σταθερό (βραχυπρόθεσμες λύσεις).
 - Να μπορεί να «σπάει» το δάνειο στα δύο. Το πρώτο μέρος με εμπράγματη εξασφάλιση, και για το οποίο ο δανειολήπτης πληρώνει δόση. Στο δεύτερο μέρος που είναι το υπόλοιπο του δανείου, δεν υπολογίζονται τόκοι για χρονικό διάστημα που θα συμφωνηθεί με την τράπεζα. Για το ποσό αυτό, ο δανειολήπτης θα επαναξιολογηθεί, αν διορθωθούν τα οικονομικά του, ή θα κληθεί να βάλει άλλο ακίνητο υποθήκη.
 - Σε ό,τι αφορά στα επιχειρηματικά δάνεια θα μπορεί ο επιχειρηματίας που χρωστά στην τράπεζα να ανταλλάξει μέρος του χρέους με την είσοδο του πιστωτικού ιδρύματος στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας.
 - Τέλος θα δίνεται η δυνατότητα στον δανειολήπτη να μεταβιβάζει το ακίνητο που είναι υποθηκευμένο στην τράπεζα και να το ενοικιάζει έναντι ενοικίου. Θα μπορεί ακόμη να αντικαθιστά το παλαιό δάνειο με νέο αλλά και να μεταβιβάζει το δάνειο σε άλλη τράπεζα. Η αντικατάσταση με νέο δάνειο θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως ελάφρυνση του δανειολήπτη μέσω «κουρέματος» μέρους των οφειλών.
 Αυτό το τελευταίο ακούγεται σαν ευνοϊκή ρύθμιση ενώ στην ουσία πρόκειται για μία πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα διαδικασία ρύθμισης των «κόκκινων» δανείων που προβλέπει, την πώληση του ακινήτου στην τράπεζα, η οποία θα το ξανανοικιάζει στον ιδιοκτήτη!
 
Το τελειωτικό χτύπημα

Οι τρεις τελευταίες επιλογές εντάσσονται στις λύσεις οριστικής διευθέτησης της συμβατικής σχέσης μεταξύ τράπεζας και δανειολήπτη, που αποσκοπεί στην οριστική τακτοποίηση της απαίτησης που έχει η τράπεζα και όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά εξετάζεται κάθε φορά σε σχέση με τις προβλέψεις του ελληνικού δικαίου.
 Οι τράπεζες θα πρέπει μέσα από συγκεκριμένες διαδικασίες να προχωρήσουν στη δημιουργία της απαραίτητης λειτουργικής και οργανωτικής υποδομής, που θα επιτρέψει την αναζήτηση από κοινού με τον δανειολήπτη είτε πρόκειται για φυσικό πρόσωπο είτε για επιχείρηση, της ρύθμισης της οφειλής. Αντίστοιχα, οι δανειολήπτες θα πρέπει να είναι απόλυτα συνεργάσιμοι, όπως προαναφέρθηκε, παρέχοντας στην τράπεζα όλες τις αναγκαίες πληροφορίες, για την εξεύρεση της καλύτερης λύσης.
 O Κώδικας καταρτίστηκε με βάση τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές, τις αρχές της International Association οf Restructuring, Insolvency & Bankruptcy Professionals (INSOL), καθώς και το αντίστοιχο πλαίσιο άλλων κρατών-μελών της ΕΕ που αντιμετωπίζουν ανάλογες προκλήσεις (Πορτογαλία, Κύπρος, Ιρλανδία). Ο Κώδικας περιγράφει ιδίως τα βήματα, τις προθεσμίες και το ελάχιστο περιεχόμενο ενημέρωσης, που αμοιβαία οφείλουν να παρέχουν οι τράπεζες και οι δανειολήπτες, ώστε να αξιολογούνται σωστά οι κίνδυνοι και η ικανότητα αποπληρωμής κάθε δανειολήπτη, είτε πρόκειται για φυσικό πρόσωπο είτε για επαγγελματία ή επιχείρηση, και να επιδιώκεται η εξεύρεση καταλληλότερης για τη συγκεκριμένη περίπτωση λύσης ρύθμισης.
 Φυσικά, η ΤτΕ δεν αναφέρει πουθενά τον τρόπο με τον οποίο θα αναγκάσει τις τράπεζες να συμμορφωθούν με τον Κώδικα Δεοντολογίας. Διότι οι τράπεζες έχουν αποδείξει ότι αγνοούν συχνά επιδεικτικά τους νόμους, τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου και τις Κοινοτικές Οδηγίες χωρίς ποτέ να τους έχει επιβληθεί κάποια κύρωση. Άρα στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για ακόμη έναν τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση παγιδεύει τους δανειολήπτες, που δεν ήταν «συνεργάσιμοι».
  

Danioliptes.gr

International Association οf Restructuring

Δημοσίευση σχολίου

[disqus][blogger]

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget