Με αφορμή τη 19η
Μαΐου, Ημέρα μνήμης για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Μικρασιατικού
Πόντου (1914-1923) που αναγνωρίσθηκε,
ομόφωνα, το 1994 από τη Βουλή των Ελλήνων:
1ο) Η αναγνώριση αυτή, παρά τη μακρόχρονη καθυστέρησή της,
δικαιώνει ηθικά τον Ποντιακό Ελληνισμό και συνδέει το σύγχρονο ελληνισμό με την
ιστορική μνήμη και διαδρομή του.
2ο) Η διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας του Ποντιακού
Ελληνισμού αποτελεί τώρα μια ώριμη, ιστορικά και πολιτικά, πράξη καθώς και μια
συμβολή για την αποτροπή ανάλογων εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας και του
Πολιτισμού στο μέλλον.
Σήμερα, βρίσκεται σε εξέλιξη η μνημονιακή επιχείρηση
διάλυσης της Κοινωνίας και η μετατροπή της Πατρίδας μας σε Αποικία Χρέους. Προηγήθηκε μια πολυετής εκστρατεία
εθνοαποδόμησης – ιδιαίτερα στην ύστερη φάση του μεταπολιτευτικού κύκλου – σε
όλες τις εκδοχές του δημόσιου βίου (πολιτική, παιδεία, πολιτισμός, ιστορία,
γλώσσα).
Οι γεωπολιτικές επιπτώσεις των εθνικών ακρωτηριασμών σε
Ιωνία (1922), Πόντο (1914-1923), Κωνσταντινούπολη (1955), Κύπρο (1974),
επιβάλλουν στο σύγχρονο Ελληνισμό να επιλέξει, μάλλον οριστικά, είτε το δρόμο
της εθνικής μνήμης και της αυτόνομης δημιουργικής ανασύνθεσης είτε ένα άλλο
δρόμο συλλογικής αναζήτησης για την ιστορική του ευθανασία.
Δημοσίευση σχολίου