.jpg)
Όσο οι γυναίκες διαθέτουν δική τους ημέρα ανάμεσα στις
παγκόσμιες, το πρόβλημα τους δε θα λύνεται. Έχω την άποψη ότι τον φεμινισμό τον
... ανακάλυψε ένας άνδρας για να μας εκδικηθεί, (άντε, για να μη σας φανεί
βαριά η λέξη ...) για να μας τιμωρήσει!Σκέφτηκε ο παμπόνηρος ότι αφού εκείνες θέλουν εξουσία,
αυτονομία και δικαιώματα τότε ο μόνος τρόπος είναι να τους δώσουμε τόσα όσα να
μην αντέχουν άλλο! Να σκάσουν βρε αδερφέ από τα πολλά! Τις πολλές αρμοδιότητες
και τις πολλές υποχρεώσεις. Και να τις πείσουμε παράλληλα ότι αυτό προϋποθέτει
η ισότητα! Και εμείς, τα κουτορνίθια, κατάπιαμε το δόλωμα. Αμάσητο
κιόλας. Έτσι τα κορίτσια που γεννήθηκαν εκεί στα τέλη του 60 - αρχές του 70,
μεγάλωσαν και ονειρευόταν αυτονομία, ισότητα, δύναμη και εξουσία ίση με αυτή
του άνδρα. Κι όταν ήρθε η ώρα, αυτό που είδαν ήταν πέρα από κάθε φαντασία.
Ξαφνικά βρέθηκαν να κυνηγούν τις υποχρεώσεις της δουλειάς,
το σύζυγο, τα παιδιά, το σπίτι. Όλα από δύο χέρια. Ο ίδιος άνθρωπος να τρέξει
τις δουλειές του γραφείου, να επιστρέψει στο σπίτι να μαγειρέψει, να καθαρίσει,
να βάλει πλυντήρια και σίδερο, να μαζέψει τα παιδιά από τα σχολεία και τα
φροντιστήρια, να κανονίσει με το σύζυγο τις υποχρεώσεις του σπιτιού και να μην
πάψει ποτέ να είναι μία ποθητή ερωμένη.
Αμ! Πως γίνονται όλα αυτά κορίτσια; Τι την θέλαμε την
ισότητα; Σαρανταποδαρούσες είμαστε; Πολλές φορές έχω σκεφτεί, έπαθαν τίποτα η
μανάδες μας που δεν ήξεραν το φεμινισμό; Που έκαναν τα κουμάντα τους χωρίς
τίτλους και γενικές γραμματείες; Χωρίς παγκόσμιες ημέρες και go-go boys;
Κι εγώ σας λέω ότι δε χρειάζεται καμία παγκόσμια ημέρα για
να θυμηθεί η παγκόσμια κοινότητα την προσφορά της γυναίκας, τα δικαιώματα της,
τους αγώνες της αλλά και τη βία που υφίσταται. Και μη μου πείτε ότι όλα
γίνονται για εκείνες τις γυναίκες που βιώνουν φρίκη σε κάποιες χώρες με
ακρωτηριασμούς και ανύπαρκτα ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί αν ήταν για αυτές,
μετά από τόσα χρόνια αγώνων και κινητοποιήσεων, όλο και κάτι θα είχε γίνει σε
παγκόσμιο επίπεδο. Είδατε εσείς κάτι; Στάχτη στα μάτια μας είναι!
Για αυτό σας λέω, ξαναγυρίζοντας στη μία ημέρα από τις 365
... μέτρο θέλουν όλα. Μέτρο και αγώνα. Κάναμε κάτι στην καθημερινότητα μας για
να υπερασπιστούμε το φύλο μας (πριν φτάσουμε να γιορτάζουμε την παγκοσμιότητα
μας) ; Μόνη η κάθε μία και όλες μαζί οφείλουμε να αντιδράσουμε στα φαινόμενα
βίας μέσα και έξω από το σπίτι που δε σταματούν ακόμα και στις δήθεν
εξελιγμένες κοινωνίες – όπως η δική μας! Μόνη η κάθε μία και όλες μαζί θα
αντισταθούμε σε όλα αυτά που μας ταλαιπωρούν και δε θα περιμένουμε από καμία
παγκόσμια ημέρα. Και τα παιδιά μας μπορούμε να μεγαλώσουμε, και τη δουλειά να
προλάβουμε, και το σύζυγο ... πριν βρει ερωμένη άνεργη και όμορφη!
Αλλά με μέτρο, όχι με ρυθμούς cat-woman ...
Η ποδιά (που ενίοτε τη φοράω όπως όλες μας αλλά την
απεχθάνομαι) θα είναι πάντα στην κουζίνα αλλά και οι τρόποι για να διεκδικήσει
μία γυναίκα το δίκιο της μπορεί να κρύβονται στις τσέπες της! Το μυαλό της
γυναίκας είναι το όπλο της ...
Οπότε κυρίες μου, αν θέλετε πολύ να βγείτε απόψε για να
τιμήσετε την ημέρα της γυναίκας, μη βγείτε με τις φίλες σας, ο μόνος τρόπος για
να το κάνετε σωστά είναι να βγείτε με έναν σωστό κύριο! Η γυναίκα χρειάζεται
συντροφιά για να γίνεται ακόμα πιο δυνατή ...
Δημοσίευση σχολίου