Του ΘΟΔΩΡΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Πολλοί αναρωτιούνται γιατί ο ΣΕΒ, λοιποί εργοδοτικές φορείς, μαζί με δημοσιογράφους όπως ο κ. Πρετεντέρης, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ενάντια στην απαίτηση της τρόικας για μείωση των κατώτατων μισθών της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ).
"Το κύριο πρόβλημα της ιδιωτικής οικονομίας δεν είναι το μισθολογικό", μας λέει ο ΣΕΒ.
Όντως, είναι αξιοπερίεργο οι κεφαλαιοκράτες και τα παπαγαλάκια τους να αρνούνται, να μειωθεί η τιμή της εργατικής δύναμης!
Γιατί λοιπόν τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος; Έγιναν ξαφνικά νεοκεϋνσιανοί οπαδοί του Krugman ή μήπως βλέπουν πιο μακριά (και πολυ πιο κυνικά) από ότι η κυβέρνηση και η τρόικα;Από ότι φαίνεται, καταρχήν, πολλοί αντιλαμβάνονται αυτό που σημειώνει ο κ. Πρετεντέρης στα Νέα (5.10) “κάποια στιγμή θα βγουν στον δρόμο και θα σε πάρουν με τις πέτρες...”.
Το υπόρρητο μήνυμα του κ. Πρετεντέρη, ο οποίος ξιφουλκεί κατά των εργαζόμενων, αλλά μόνο αν δουλεύουν στο δημόσιο, σαφές: Μην τα βάζετε βρε κουτεντέδες με όλους μαζί! Τσακίστε πρώτα τους δημοσίους υπαλλήλους φλομώνοντας τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα στην προπαγάνδα, πως δήθεν θα ωφεληθούν από τη “μείωση” του δημοσίου, και μετά ασχοληθείτε και με τους δεύτερους!
Δεύτερον, η ύπαρξη μιας Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), ασχέτως αν παραβιάζεται στην πράξη γενικευμένα (μαύρη εργασία, μισθοί 4ωρου για δουλειά 8ωρου κλπ) ενώ προβλέπει μισθούς πείνας, παρέχει ένα βαθμό νομιμοποίησης στο υπάρχον status quo. Αν οι εργαζόμενοι νιώσουν “ξεκρέμαστοι” από παντού, με την άνωθεν κατάρρευση των μισθών μισο-επιβίωσης της ΕΓΣΣΕ, (είτε με τη σύναψη νέας σύμβασης υπό την κηδεμονία της τρόικας είτε πολύ περισσότερο με αντισυνταγματική νομοθετική ρύθμιση), τότε θα αρχίσουν πιο εύκολα να “αντιλαμβάνονται” το βάρος των αλυσίδων τους!
Τέλος, όλες οι κραυγές που λένε αφήστε-τους-ιδιωτικούς-υπαλλήλους-ήσυχους-το-πρόβλημα-είναι-το-δημόσιο, κρύβουν μια επενδυτική στρατηγική: Σοβαρές μερίδες του ελληνικού κεφαλαίου επιβιώνουν επί δεκαετίες κάνονας μπιζνες με το κράτος...
Σήμερα το μνημόνιο είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία, ώστε να μειωθεί και άλλο, σύμφωνα με τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα, το μέγεθος του προσωπικού του δημοσίου (βλ. εφεδρεία/απολύσεις αλλά και δέσμευση για μείωση των οργανικών θέσεων κατά 30%). Λαμπρό μέλλον, λοιπόν, για τους ιδιώτες που περιμένουν σαν τα κοράκια να πάρουν εργολαβίες από το δημόσιο (πχ ανάθεση φοροεισπρακτικών αρμοδιοτήτων σε ελεγκτικές εταιρίες κλπ)!
Και φυσικά, είναι γνωστό πια πως οι εργολαβίες δεν μειώνουν το κόστος του δημοσίου αλλά το αυξάνουν προκειμένου να στηριχτούν τα υπερκέρδη των εργολάβων (και φυσικά όχι μόνο αυτών...)!
Παράλληλα, η μείωση του εύρους των δραστηριοτήτων του δημοσίου, θα ανοίξει ακόμη περισσότερο χώρο στο ιδιωτικό κεφάλαιο, το οποίο θα παρέχει υπηρεσίες στους πολίτες σε δυσθεώρητες τιμές (πχ ιδιωτικοποιήσεις).
Συπληρωματικά, η γενικευμένη χρήση των εργολαβιών αλλά και η γενικότερη μείωση του μεγέθους του δημοσίου, συμβάλλουν αποφασιστικά στη στρατηγική του κεφαλαίου για την κατάρρευση των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων (βλ. υπόθεσεις τύπου Κούνεβα) στο σύνολο της οικονομίας!
Συνεπώς, οι αλεπούδες έχουν πολύ σοβαρή δουλειά στο παζάρι και δουλειά της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος είναι να την αναδεικνύει με συνέπεια, πειστικότητα και επιμονή!
ΠΗΓΗ : isrka
Δημοσίευση σχολίου