ΑΛΛΑΓΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ - ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ
Η οικονομική κρίση και το «Μνημόνιο» δεν είναι παρά το αποτέλεσμα μιας πολιτικής, που ακολουθήθηκε συνειδητά, από τη «μεταπολίτευση» και μετά.
Έτσι φτάσαμε στην απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής τους με ανεπίτρεπτες δημοκρατικά ενέργειες, όπως γιουχαΐσματα και γιαουρτώματα. Όλα αυτά, φέρνουν στο προσκήνιο, εκτός των άλλων, και το αίτημα αλλαγής των οικονομικής φύσης δεδομένων - δόμων που διέπουν τη λειτουργιά του πολιτικού μας συστήματος.
Το αίτημα, ενδόμυχα, υπήρχε στον καθένα μας, αλλά οι περιστάσεις πλέον το καθιστούν αναγκαίο, πιεστικό και εξωτερικεύσιμο...»
Παραθέτω, μερικές τέτοιες προτάσεις - αλλαγές που είδαν πρόσφατα, το φως της δημοσιότητας.
Η ετήσια επιχορήγηση των κομμάτων, από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα τελευταία χρόνια, κυμαίνεται μεταξύ 40.000.000 και 60.000.000 ευρώ.
Το ΠAΣOΚ και η ΝΔ, έχουν υποθηκεύσει την κρατική επιχορήγησή τους, έως το 2017, για δάνεια τα οποία έχουν συνάψει με τις τράπεζες ύψους 233.800.000 ευρώ.
Στην Ελλάδα, η αναλογία κατοίκων – βουλευτών, είναι 36.000 κάτοικοι ανά βουλευτή έναντι, 46.000 στο Βέλγιο, 100.000 στην Ολλανδία, 120.000 στην Ιταλία, 121.000 στη Γαλλία.
Το ορθό και λογικό είναι να καταργηθεί η βουλευτική σύνταξη και όσο διαρκεί η θητεία του βουλευτή στη Βουλή, το Δημόσιο να αναλαμβάνει την πληρωμή των ασφαλιστικών εισφορών στο Ταμείο του (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ κλπ). Έτσι θα καταργηθεί το επάγγελμα πολιτικός.
Να καταργηθούν όλα τα οικονομικά προνόμια για τους βουλευτές όπως π.χ. για απόκτηση αυτοκίνητων, χρήση τηλεφωνικών υπηρεσιών, ταχυδρομικών υπηρεσιών, μίσθωσης πολιτικών γραφείων κ.α.
Οι βουλευτές πρέπει να αμείβονται για αξιοπρεπή ζωή αλλά όχι για πολυτελή, σπάταλη και προκλητική.
Τι εμποδίζει να ψηφιστούν τέτοιοι νόμοι και να ισχύσουν από τις επόμενες εκλογές; Τέτοιοι νόμοι, θα βοηθήσουν να γίνουν ευρέως αποδεκτά τα αναγκαία και σκληρά μέτρα λιτότητας για να έλθει η ποθούμενη «ανάκαμψη».
Είναι τρέλα όμως, οι υπαίτιοι της κρίσης, να τιμωρούν για τα δικά τους εγκλήματα, τα θύματα.
Οφείλουν, πρώτοι αυτοί, σε χαλεπούς για τη χώρα καιρούς, να θίξουν τα δικά τους προνόμια και μετά να έχουν απαιτήσεις από το λαό.
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ Νικόλαος
Πτυχιούχος Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Η οικονομική κρίση και το «Μνημόνιο» δεν είναι παρά το αποτέλεσμα μιας πολιτικής, που ακολουθήθηκε συνειδητά, από τη «μεταπολίτευση» και μετά.
Έτσι φτάσαμε στην απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής τους με ανεπίτρεπτες δημοκρατικά ενέργειες, όπως γιουχαΐσματα και γιαουρτώματα. Όλα αυτά, φέρνουν στο προσκήνιο, εκτός των άλλων, και το αίτημα αλλαγής των οικονομικής φύσης δεδομένων - δόμων που διέπουν τη λειτουργιά του πολιτικού μας συστήματος.
Το αίτημα, ενδόμυχα, υπήρχε στον καθένα μας, αλλά οι περιστάσεις πλέον το καθιστούν αναγκαίο, πιεστικό και εξωτερικεύσιμο...»
Παραθέτω, μερικές τέτοιες προτάσεις - αλλαγές που είδαν πρόσφατα, το φως της δημοσιότητας.
- Κατάργηση της επιχορήγησης των κομμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Η ετήσια επιχορήγηση των κομμάτων, από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα τελευταία χρόνια, κυμαίνεται μεταξύ 40.000.000 και 60.000.000 ευρώ.
Το ΠAΣOΚ και η ΝΔ, έχουν υποθηκεύσει την κρατική επιχορήγησή τους, έως το 2017, για δάνεια τα οποία έχουν συνάψει με τις τράπεζες ύψους 233.800.000 ευρώ.
- Μείωση του αριθμού των βουλευτών.
Στην Ελλάδα, η αναλογία κατοίκων – βουλευτών, είναι 36.000 κάτοικοι ανά βουλευτή έναντι, 46.000 στο Βέλγιο, 100.000 στην Ολλανδία, 120.000 στην Ιταλία, 121.000 στη Γαλλία.
- Κατάργηση βουλευτικής σύνταξης.
Το ορθό και λογικό είναι να καταργηθεί η βουλευτική σύνταξη και όσο διαρκεί η θητεία του βουλευτή στη Βουλή, το Δημόσιο να αναλαμβάνει την πληρωμή των ασφαλιστικών εισφορών στο Ταμείο του (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ κλπ). Έτσι θα καταργηθεί το επάγγελμα πολιτικός.
- Κατάργηση οικονομικών βουλευτικών προνομιών.
Να καταργηθούν όλα τα οικονομικά προνόμια για τους βουλευτές όπως π.χ. για απόκτηση αυτοκίνητων, χρήση τηλεφωνικών υπηρεσιών, ταχυδρομικών υπηρεσιών, μίσθωσης πολιτικών γραφείων κ.α.
Οι βουλευτές πρέπει να αμείβονται για αξιοπρεπή ζωή αλλά όχι για πολυτελή, σπάταλη και προκλητική.
Τι εμποδίζει να ψηφιστούν τέτοιοι νόμοι και να ισχύσουν από τις επόμενες εκλογές; Τέτοιοι νόμοι, θα βοηθήσουν να γίνουν ευρέως αποδεκτά τα αναγκαία και σκληρά μέτρα λιτότητας για να έλθει η ποθούμενη «ανάκαμψη».
Είναι τρέλα όμως, οι υπαίτιοι της κρίσης, να τιμωρούν για τα δικά τους εγκλήματα, τα θύματα.
Οφείλουν, πρώτοι αυτοί, σε χαλεπούς για τη χώρα καιρούς, να θίξουν τα δικά τους προνόμια και μετά να έχουν απαιτήσεις από το λαό.
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ Νικόλαος
Πτυχιούχος Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Δημοσίευση σχολίου