Υπάρχουν τρεις κυρίως λόγοι που οι άνθρωποι αναζητούν τον Θεό.
1) Ποιος τα έφτιαξε όλα;
2) Τι γίνεται μετά την ζωή;
3) Τι πρέπει να γίνει κατά την διάρκεια της ζωής μας ώστε να ήμαστε αρεστοί σε αυτόν και να Του μοιάσουμε ή να γίνουμε σαν και Αυτόν;
Ερώτηση 1: Έχουμε ένα σύμπαν. Αυτό το σύμπαν φαίνεται να λειτουργεί πολύ καλά με κάποιους νόμους. Νόμους όπως F = ma και Ε=mc^2. Αφού λειτουργεί μια χαρά, τότε για ποιο λόγο να χρεώσουμε σε κάποιον την ύπαρξή του; Γιατί να χρειάζεται κάποια οντότητα για να δουλέψει το κατασκεύασμα αυτό, εφόσον δουλεύει μια χαρά και από μόνο του; Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να έχει δημιουργηθεί από κάπου; Η πρόταση "όλα πρέπει να έχουν προέρθει από κάτι" είναι ένα αξίωμα που δεχόμαστε. Όχι ένα αποδεδειγμένο γεγονός. Που ακόμα και να ήταν, θα στηριζόταν πάνω σε κάποιο άλλο αξίωμα. Το ότι το δεχόμαστε, δεν σημαίνει ότι συμβαίνει. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Αλλά σε κάθε περίπτωση, αφού το σύμπαν δουλεύει, μας νοιάζει;
Ερώτηση 2: Ας θεωρήσουμε την χειρότερη περίπτωση. Ας θεωρήσουμε λοιπόν ότι δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ μετά τον θάνατο. Σαπίλα και dust in the wind. Είναι αυτό τόσο κακό; Δεν νομίζω. Τι το κακό μπορεί να έχει; Είναι δυνατό κάποιος που έχει περάσει στην σφαίρα της μη-ύπαρξης να αισθάνεται κάποιο αρνητικό συναίσθημα; Να πονάει; Να υποφέρει; Όχι. Βέβαια ούτε και κάτι το θετικό. Αλλά αυτή είναι η χειρότερη περίπτωση. Μια απόλυτη ουδετερότητα. Ακόμα και να υπέφερες σε κάποια κόλαση, πάλι θα είχες την αίσθηση της ύπαρξης, κάτι που είναι καλύτερο από την μη-ύπαρξη και μη-αίσθηση. Άρα τι μας νοιάζει τι υπάρχει μετά; Ακόμα και η χειρότερη περίπτωση δεν είναι και ΤΟΣΟ κακή...
Ερώτηση 3: Σε αυτό απαντάω ως εξής:
Να ζείτε την ζωή σας σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες σας.
Άμα υπάρχει Θεός και είναι δίκαιος, ακόμα και αν δεν του είστε πιστός θα σας εκτιμήσει περισσότερο εξαιτίας της ειλικρίνειάς σας από αυτόν που Τον πιστεύει απλά και μόνο για να σωθεί και τελικά δεν καταφέρνει παρά να τιμωρηθεί για αυτή του την υποκρισία.
Αν υπάρχει Θεός και είναι άδικος, τότε δεν θέλετε να τον πιστεύετε. Αφού είναι άδικος, έτσι και αλλιώς θα σας κρίνει όχι για αυτά που κάνατε, αλλά όπως θέλει εκείνος...
Αν δεν υπάρχει Θεός τότε δεν υπάρχει τίποτα μετά. Αλλά θα έχετε ζήσει μια ζωή όπως εσείς την θέλετε και η μνήμη της θα μείνει στους αγαπημένους σας.
Όπως και να το δεις, είναι καλύτερα να είσαι ο εαυτός σου. Άρα τι με νοιάζει αν υπάρχει Θεός;
Η αλήθεια είναι ότι δεν με νοιάζει. Καθόλου. Και παραπάνω εξηγώ γιατί. Δηλώνω λοιπόν Αγνωστικός, δεν ξέρω άμα υπάρχει Θεός και μάλιστα δεν με νοιάζει. Την ζωή μου προτιμώ να την ζω με τους περιορισμούς που βάζω εγώ, και όχι με τον κώδικα ηθικής κάποιου Θεού. Πιστεύω ότι ο Θεός είναι απλά ένα κατασκεύασμα των ανθρώπων εκείνες τις εποχές που οι βασιλείς ήταν δύσκολο να ελέγξουν τους υπηκόους τους αν δεν τους εμφύτευαν στο μυαλό κάτι πιο ανώτερο από αυτό που ήταν οι ίδιοι και να πουν ότι είναι απεσταλμένοι του. Πλέον αυτές οι εποχές έχουν παρέρθει. Βέβαια και η παραπάνω άποψη είναι μια πίστη, αλλά τουλάχιστον έχει περισσότερες ενδείξεις να είναι σωστή απ' ότι η ύπαρξη κάποιου Θεού.
Σέβομαι την πίστη του καθενός, σε αντίθεση με μερικούς αγνωστικούς ή άθεους που έχουν γίνει χειρότεροι ζηλωτές και από τους Σταυροφόρους. Διότι πάνω από όλα εκτός του ότι η πίστη σου πρέπει να σε συμπληρώνει και να σε αντιπροσωπεύει,πρέπει και να μην καταπιέζει την πίστη των άλλων. Και αυτό δεν είναι υποκρισία. Είναι καλή χρήση της ελευθερίας σου και σεβασμός προς τον συνάνθρωπό σου.
Καλή πίστη λοιπόν σε όσους πιστεύουν!
Και καλές διακοπές σε όσους αμφιβάλλουν λίγο
Λέτε να καώ στην κόλαση;
Δημοσίευση σχολίου