Άκουσα στο ραδιόφωνο μια γαλάζια βουλευτίνα να λέει ότι 9
στους 10 πολίτες που πάνε στο γραφείο της ζητάνε δουλειά. Στην επισήμανση του
δημοσιογράφου ότι δεν έχει αλλάξει κάτι από το πελατειακό καθεστώς, είπε ότι η
διαφορά είναι πως τώρα δεν ζητάνε διορισμό στο δημόσιο, απλά ζητάνε μια
δουλειά. Ό,τι να 'ναι.
Η πίεση και η απελπισία που σε πιάνει από την ανεργία, την
ανέχεια, τη φτώχεια, ή θα μας κάνει να σκύψουμε πιο πολύ και να φιλήσουμε
κατουρημένες ποδιές ή θα μας αφυπνίσει και θ΄ αλλάξουμε. Όχι πλευρό. Ν΄
αλλάξουμε στάση πρέπει και να σηκωθούμε όρθιοι.
Όσο περνάει ο καιρός τόσο συνηθίζουμε στη μιζέρια και σε λίγο
θα βολευόμαστε όχι με τετρακόσια τόσα ευρώ, που είναι ο ελάχιστος μισθός, αλλά
με πολύ λιγότερα. Ψάξτε και διαβάστε το πρώτο κείμενο του ημερολογίου. 150 ευρώ
μηνιαίως δίνανε, με 110 έκλεισε η "δουλειά". Τετράωρα λένε, εφτάωρα
είναι και δεν μιλάει κανείς. Η κλεψύδρα της αξιοπρέπειας όμως αδειάζει...
Δημοσίευση σχολίου