Θανάσης Σκούμας - 4 χρόνια από τότε που έφυγε από κοντά μας ο Κώστας Κουρκούτης

Στις 9 Μαρτίου 2017, συμπληρώνονται 4 χρόνια από τότε που έφυγε από κοντά μας ο αείμνηστος Δήμαρχος Θήβας, φίλος και σύντροφος Κώστας Κουρκούτης.
Για να θυμηθούμε την πολύ μεγάλη του προσφορά στην πόλη μας και στην αυτοδιοίκηση, αλλά και στην αριστερά των αγώνων και των κινημάτων, παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από παρέμβαση του Κώστα Κουρκούτη, σε εκδήλωση αφιερωμένη στο έργο του Γρηγόρη Διαμαντόπουλου, που και αυτός έχει συνδέσει με τις μελέτες του το όνομα του με τη Θήβα:
"...Τέλος, εν μπορώ παρά να διακρίνω, ότι ο τίτλος του βιβλίου: «τι μένει άραγε από 45 χρόνια μαχόμενης πολεοδομίας;» αφήνει διακριτικά να φανεί ένας τόνος απαισιοδοξίας για όσα βιώνουμε σήμερα σε πολεοδομία και αυτοδιοίκηση. Αν είναι έτσι, και δεν κάνω λάθος, συμμερίζομαι αυτή την απαισιοδοξία, αφού σήμερα
είναι αμφίβολο αν η Τ.Α. αντιστοιχίζεται στις προσδοκίες των πολιτών και τις απαιτήσεις της εποχής, αν διακρίνει κανείς σ’αυτήν τον κινηματικό-οραματικό χαρακτήρα της προδικτατορικής και μεταπολιτευτικής περιόδου (τότε που έδρασε η ΚΙΝΟΥΣΑ με την καθοδήγηση του Γρηγόρη και οι αιρετοί αγωνίζονταν με
ανιδιοτέλεια).
Σήμερα η Τ.Α. διολισθαίνει σ’έναν άχαρο-διαχειριστικό ρόλο, κακέκτυπο της κεντρικής διοίκησης, απόμακρο από τον κάτοικο.
Απ’ την άλλη τα ζητήματα της πολεοδομίας σε κεντρικό επίπεδο βαλτώνουν.
Τα περιβαλλοντικά προβλήματα οξύνονται και στην τηλεοπτική μας δημοκρατία δεν «πουλάνε».
Δεν τα χειρίζονται Υπουργοί με άποψη και τόλμη όπως ο Στ. Μάνος ο αείμνηστος Αντ.Τρίτσης.
Κ’ έτσι οι οραματισμοί του Γρηγόρη για βιώσιμες (αειφορικές) πόλεις, για νίκη του πεζού στον πόλεμο τροχού-πεζού (ιδιαίτερα προσφιλές θέμα γι’αυτόν) τείνουν να διαψευστούν.
Το λεκανοπέδιο γιγαντώνεται και ο κάτοικος ασφυκτιά (μια Πάτρα έμπαινε στην Αθήνα κάθε χρόνο, (διαπίστωνε το ΤΕΕ την «χρυσή εποχή» του τέλους της δεκαετίας του ’70 αρχών του ’80 και πρότεινε τρόπους για να διακοπεί αυτή η τάση), αντ’ αυτού σήμερα η ΑΘΗΝΑ κατέλαβε και τον παρθένο χώρο της Μεσογέας.
Οι «τροχόδρομοι» (όπως προσφυώς αποκαλεί τους αυτοκινητόδρομους ο Γρηγόρης), ενώ απορροφούν
τεράστιους πόρους δεν περνά πολύς καιρός για ν’αποδειχθούν ανεπαρκείς και σταδιακά ν’ απαξιώνονται.
(πρόσφατο παράδειγμα το μποτιλιάρισμα στην περίφημη και πανάκριβη Αττική οδό….).
Αλλά και στον επαγγελματικό του χώρο, αυτό που κυριαρχεί σήμερα είναι η λογική της ιδιώτευσης και το κυνήγι του κέρδους. Εξωεπαγγελματικές, μη κερδοσκοπικές, δραστηριότητες σπανίζουν και όταν εμφανίζονται είναι διακριτές και δεν συνδυάζονται με τις επαγγελματικές, όπως τις θέλει ο Γρηγόρης.
Υπάρχει διέξοδος; Ναι, αν υπάρξουν πολλοί Γρηγόρηδες και αν η Αυτοδιοίκηση ανακτήσει τον κινηματικό και παραγωγικό της χαρακτήρα".
[Από την παρέμβαση του Κώστα Κουρκούτη στην Παρουσίαση της εκδήλωσης για τον Αρχιτέκτονα-Πολεοδόμο Γρηγόρη Διαμαντόπουλο και την έκδοση από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας του βιβλίου του:
Τι μένει άραγε από 45 χρόνια Μαχόμενης Πολεοδομίας;]

Κώστας Κουρκούτης

Δημοσίευση σχολίου

[disqus][blogger]

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget