160 χρόνια πριν, στις 8 Μάρτη του 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα
ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, κατέβηκαν σε μια μεγαλειώδη απεργία , από τις
σημαντικότερες στιγμές του εργατικού κινήματος διεθνώς, βάζοντας στην πρώτη
γραμμή ζητήματα κατά της εκμετάλλευσης ,διαδηλώνοντας και διεκδικώντας ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας
καθώς και δικαίωμα ψήφου , με μείωση των ωρών εργασίας , αυξήσεις στους μισθούς
και εξίσωση με εκείνους των ανδρών.
Υπολογίζεται ότι εκείνη την εποχή οι
γυναίκες δούλευαν 16 ώρες την ημέρα και οι μισθοί τους ήταν σημαντικά
μικρότεροι από αυτούς των ανδρών.
Είναι μια μέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο για την
υποστήριξη της ισότητας, και την αξιολόγηση της θέσης των γυναικών στην
κοινωνία.
Στις νέες συνθήκες
που δημιουργούνται, οι γυναίκες αισιοδοξούν και συνεχίζουν να αγωνίζονται.
Γνωρίζουν ότι η νομοθετική, θεσμική και κοινωνική κατοχύρωση των δικαιωμάτων
τους ήταν πάντοτε αποτέλεσμα μακρόχρονων αγώνων του γυναικείου κινήματος. Στις
8 Μάρτη θα βγουν στο δρόμο. Θα διαδηλώσουν ενάντια στη λιτότητα, την ανεργία,
τη φτώχεια, την έμφυλη βία, και τις διακρίσεις σε βάρος τους.
Η 8η Μαρτίου θα πρέπει να είναι σημείο αναφοράς για
περισυλλογή, σκέψη, αναδρομή της διαδρομής τους, ως γυναίκες αλλά και ως
μητέρες, και του ρόλου τους, διαχρονικά, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή της
κατάλυσης όλων των εργασιακών κεκτημένων για τους συνανθρώπους μας.
Δημοσίευση σχολίου