ΔΕΥΑ: Κινδυνεύουν τα νερά της Ελληνικής περιφέρειας;

Είναι γνωστό πια πως η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ έχουν μπει στο υπερταμείο και το νερό των δύο μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας κινδυνεύει να γίνει βορρά στα νύχια των βαρόνων του νερού. Είναι γνωστό πως η μεγαλύτερη εξάρτηση, εξαθλίωση και υποδούλωση ενός λαού πετυχαίνεται με τον έλεγχο του νερού του.
Τι γίνεται όμως με τα νερά της Ελληνικής περιφέρειας και της υπαίθρου?
Τα νερά λοιπόν της επαρχίας τα διαχειρίζονται οι ΔΕΥΑ ( δημοτικές επιχειρήσεις, ύδρευσης αποχέτευσης). Είναι επιχειρήσεις ανταποδοτικού χαρακτήρα, αυτοχρηματοδοτούμενες εποπτευόμενες από τον αντίστοιχο δήμο της περιοχής όπου δραστηριοποιούνται. Οι ΔΕΥΑ ιδρύθηκαν το 1980, απαλλάσσοντας την κεντρική εξουσία από την ευθύνη της υδροδότησης και αποχέτευσης των απομακρυσμένων περιοχών και ο ρόλος τους στις τοπικές κοινωνίες αποδείχθηκε ιδιαίτερα σημαντικός. Λειτούργησαν ως πυλώνες ανάπτυξης των περιοχών, αξιοποιώντας μεγάλα κονδύλια από ευρωπαϊκά προγράμματα επενδύσεων με ποσοστό απορροφητικότητας ρεκόρ για τα Ελληνικά δεδομένα, ύψους 95%. Συνετέλεσαν σημαντικά στην προστασία του περιβάλλοντος αφού κατασκευάστηκαν και λειτούργησαν 250 βιολογικοί καθαρισμοί. Έχουν την ευθύνη της υδροδότησης και αποχέτευσης απομακρυσμένων, αραιοκατοικημένων, φτωχών περιοχών, αδιαφορώντας για το ισοζύγιο κόστους - οφέλους. Είναι δομές που υπερασπίζονται την δημόσια υγεία, εξασφαλίζοντας την παροχή νερού με άριστα χαρακτηριστικά. Είναι τοπικές επιχειρήσεις με ανθρώπινο πρόσωπο, που έχουν θεσμοθετήσει κοινωνικά τιμολόγια για ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, γιατί στις μικρές τοπικές κοινωνίες και οι αδύναμοι έχουν δικαίωμα στην ζωή. Ο τρόπος με τον οποίο ο κάθε δήμαρχος διαχειρίζεται το νερό ( τιμολόγηση – ποιότητα- κοινωνική πολιτική), είναι καθοριστικός παράγοντας για την επανεκλογή του, μ’ αυτόν τον τρόπο υπάρχει ένας ιδιόμορφος κοινωνικός έλεγχος που επιβάλει την δημοκρατία στην διαχείριση του. Είναι μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις (132 συνολικά, που απασχολούν 4500 εργαζόμενους), οι οποίες υδροδοτούν και αποχετεύουν τις πιο όμορφες γωνιές της Ελλάδος προστατεύοντας τον φυσικό τους πλούτο και τα μεγαλύτερα υδάτινα αποθέματα της χώρας.
Στην Ελλάδα των μνημονίων τα τελευταία έξι χρόνια οι ΔΕΥΑ με πρόσχημα τον περιορισμό του δημοσιονομικού ελλείματος της χώρας, απαξιώνονται. Έχουν υποστελεχωθεί , πουλιούνται μέρα με την μέρα, κομμάτι – κομμάτι, παραχωρώντας υπηρεσίες σε ιδιώτες. Με άλλοθι την απαγόρευση προσλήψεων, βιολογικοί καθαρισμοί, υπηρεσίες αποκατάστασης βλαβών, καταμετρήσεις υδρομέτρων, λογιστήρια κ. άλ. παραδίδονται σε ιδιώτες . Μ΄ αυτόν τον τρόπο το κόστος αυξάνεται και η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υποβαθμίζεται. Ταυτόχρονα έχει θεσπιστεί ένα νομικό καθεστώς σύμφωνα με το οποίο με τρείς αρνητικούς ισολογισμούς η επιχείρηση χαρακτηρίζεται μη βιώσιμη και επίσης έχει το δικαίωμα το εκάστοτε δημοτικό συμβούλιο με απλή πλειοψηφία να αποφασίσει την παραχώρηση της ΔΕΥΑ στην ΕΥΔΑΠ άνευ ανταλλάγματος. Βέβαια εδώ μπαίνουν τα εξής ερωτήματα: Για πόσο καιρό θα μπορέσει μία ΔΕΥΑ η οποία δουλεύει με εργολαβίες να είναι βιώσιμη ? Πρέπει οι ΔΕΥΑ να μην υδροδοτούν και να μην αποχετεύουν απομακρυσμένα , αραιοκατοικημένα χωριά γιατί είναι ζημιογόνες δράσεις? Θα λειτουργήσει ως δούρειος ίππος η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ ώστε να ιδιωτικοποιηθούν και οι ΔΕΥΑ? Εξωφρενικό είναι ότι οι ΔΕΥΑ δεν χρηματοδοτούνται από το δημόσιο άρα δεν συμμετέχουν στο δημοσιονομικό έλλειμα της χώρας, άρα ο περιορισμός των προσλήψεων όπως και όλα τα νομοσχέδια περί περιορισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος δεν θα έπρεπε να τις εμπεριέχει. Είναι επιχειρήσεις που χρηματοδοτούνται από τους πολίτες άρα λογικά ανήκουν σ’ αυτούς.
Εκείνο που δεν είναι γνωστό στα αστικά κέντρα είναι ότι με πρόσχημα την προστασία των υδάτινων πόρων έχουν δηλωθεί όλες οι γεωτρήσεις της επαρχίας, τα πηγάδια , ακόμα και οι τουλούμπες στις αυλές των σπιτιών ( υπό την απειλή επιβολής προστίμου 2.000ευρώ ). Έχουν απαγορευτεί οι δεξαμενές συλλογής βρόχινου νερού που διατηρούσαν οι κτηνοτρόφοι. Οι γεωργοί έχουν την υποχρέωση να τοποθετούν υδρόμετρα στις πομόνες ποτίσματος των χωραφιών τους.
Η επιβολή του περιβαλλοντικού τέλους που θα ισχύσει από το 2017 και πάλι για την ‘’προστασία’’ των υδάτινων πόρων, αφορά το νερό της αστικής χρήσης, το αγροτικό νερό αλλά και όλους τους υδάτινους πόρους οι οποίοι μπορούν να κοστολογούνται άρα να αγοράζονται και να πουλιούνται ή να καταστρέφονται έναντι ανταλλάγματος.
Ως συμπέρασμα όλων των παραπάνω νομίζω πως πρέπει να καταλήξουμε στο ότι κινδυνεύει το νερό όλης της χώρας, αστικό, αγροτικό, υδάτινοι πόροι και με κοινό μέτωπο πρέπει να αντισταθούμε. Ενωμένοι και αποφασισμένοι να εναντιωθούμε σε παγκόσμια κεφάλαια για τα οποία η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία.
Γιατί ο αγώνας για το νερό είναι αγώνας για ζωή και δημοκρατία.
Σταυρούλα Συμεωνίδου
Μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων των Δ.Ε.Υ.Α.
Πρόεδρος σωματείου εργαζομένων ΔΕΥΑ ΔΡΑΜΑΣ

νερά της Ελληνικής περιφέρειας

Δημοσίευση σχολίου

[disqus][blogger]

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget