Δημοψήφισμα: Φως στο τούνελ

 - Δέσποινα Σπανούδη -

Πέντε μήνες μετά την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στη χώρα και πέντε μήνες μετά την διαπραγμάτευση για μια ακόμη συνταγή  λιτότητας, φτάσαμε στο αναπόφευκτο δημοψήφισμα. Αναπόφευκτο γιατί αφενός οι δυνάστες, που επιβλήθηκαν μέσω του δανεισμού στη χώρα,  κλιμάκωσαν σε ακραίο βαθμό τις απαιτήσεις τους και αφετέρου γιατί η άρνηση  απέναντι  στις  αξιώσεις τους, απαιτεί ισχυρή κοινωνική εντολή.

Όσο πιο ηχηρή και παλλαϊκή θα είναι αυτή η εντολή, τόσο πιο δύσκολη θα είναι η επιβολή επαχθών συνεπειών και μέτρων στη συνέχεια.

 Το δημοψήφισμα έχει μια ιδιαίτερη δύναμη: καλούμαστε να απαντήσουμε και να αποφασίσουμε για μια συγκεκριμένη πολιτική πράξη άμεσα και όχι να εκλέξουμε αντιπροσώπους που εκ των πραγμάτων έχουν μεγάλα περιθώρια αλλαγών και ερμηνειών της εντολής που έχουν πάρει. Γύρω από αυτή την ερώτηση υπάρχει η ευκαιρία να αποκαλυφθούν τόσο για την Ελληνική όσο και για την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια κοινή γνώμη, τα πραγματικά ζητήματα.

Γιατί να αναγνωρίσουμε ένα χρέος που μεταφέρθηκε  στις πλάτες μας για να σωθούν ελληνικές και ευρωπαϊκές τράπεζες; Γιατί να αποδεχτούμε τη συνέχιση της κερδοσκοπίας σε βάρος μας; Τι προοπτική υπάρχει για μια κοινωνία που όποιον πλούτο παράγει υποχρεώνεται να τον αποδίδει με αντάλλαγμα να λαμβάνει δόσεις για ένα  χρέος που διογκώνεται; Τι περιθώρια αποφάσεων απομένουν για την παραγωγική ανασυγκρότηση, την άσκηση εξωτερικής, οικονομικής, εργασιακής, περιβαλλοντικής, κοινωνικής πολιτικής, εάν το μεγαλύτερο μέρος των υποδομών μαζί με ένα σημαντικό μέρος της δημόσιας περιουσίας αλλάξει χέρια;

Ο χρόνος της μιας εβδομάδας είναι πολύ μικρός για να γίνει μια ευρεία συζήτηση και να συζητηθούν τα ενδεχόμενα, τα εναλλακτικά σενάρια και ο άλλος δρόμος. Ωστόσο το δημοψήφισμα, αν απορριφθούν οι αξιώσεις των δανειστών, δημιουργεί ένα δεδομένο. Πόσο ανώδυνο θα είναι για τους  Ευρωπαίους ηγέτες να περιφρονήσουν ή και να τιμωρήσουν ένα λαό για μια δημοκρατικά ειλημμένη, σαφή και ξεκάθαρη απόφαση του;