Όταν ο Θεός συνάντησε τους Έλληνες - Του Γιάννη Λιώρη

Όταν ο Θεός τσαντισμένος γκρέμισε τον πύργο της Βαβέλ και πήρε τη γλώσσα απ” τους ανθρώπους για να τους τιμωρήσει, έπεσε μουγγαμάρα.Μετά όμως το ξανασκέφτηκε και ζήτησε απ” όλου του κόσμου τις φυλές να συνα-χθούν κάτω απ” το όρος Αραράτ, ακατανόητο γιατί τέτοια διαφήμιση σ” αυτό το παντελώς άγνωστο όρος, για να τους μοιράσει τις ολοκαίνουργιές τους γλώσσες.
 Έπρεπε να είναι όλοι τους εκεί, Τετάρτη μεσημέρι, την ώρα που ο ήλιος θα σταθεί κλαρίνο μεσούρανα, έτσι είπε.

 Έτσι κι έγινε.

 Ένα πλήθος αρίφνητο συγκεντρώθηκε και στάθηκε μπροστά Του, δίχως ν” ακούγεται ούτε κιχ, αφού δεν είχαν λέξεις.Πρώτους φώναξε τους Εβραίους, αν και ήξερε πως θα Τονε σταυρώσουνε, όμως με τα 30 αργύρια θα στήνανε τις αγορές, γιατί και δίχως «Αγορές» τι διάολο κόσμος θα “ταναι, «Εαυτέ μου σχώρα με», είπε μέσα του κι αφού τους έδωσε τα Εβραϊκά, τους ξαπόστειλε για να μην τους βλέπει και για ν” αρχίσουνε το μη θεάρεστο έργο τους.

 Δεύτερους φώναξε τους Γιαπωνέζους και τους έδωσε μια γλώσσα κοφτή, σύντομη και σαφή, για να φτιάχνουνε πράγματα που ποτέ τους δε θα χαλάνε.

 Στους Γερμανούς έδωσε μια γλώσσα τραχιά, βίαιη και σκληρή, για να ταιριάζει με την οστρογοτθοβησιγοτθοουνική καταγωγή τους.

 Στους Ιταλούς μια γλώσσα ποιητική, να γράφει ο Ντάντε κι άλλοι μεγάλοι ποιητάδες ρομαντικά στιχάκια.

 Στους Ισπανούς μια γλώσσα μελωδική, να τραγουδούν τον έρωτα.

 Σε Βέλγους, Ολλανδούς, Ελβετούς, Λουξεμβούργιους, έδωσε κάτι ψευτογλώσσες αλ-λά τους είπε καλού κακού, να μάθουνε Γερμανικά γιατί έτσι κι αλλιώς μόνο αυτά θα τους χρειάζονται όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου να δουλέψουνε για τα τρία στρατιωτικά και το ένα οικονομικό Ράιχ.

 Τέλος πάντων έτσι σε όλους μοίρασε από μια γλώσσα ο Πάνσοφος κι έκατσε να ξε-κουραστεί αν και δεν ήταν Κυριακή που είχε την αργία, αλλά και ποιος θα Τον αξιο-λογήσει;

 Δυο μέρες μετά, εκεί που αγνάντευε την απεραντοσύνη Του, είδε από μακριά κάποι-ους να έρχονται φωνασκώντας κι αλαλάζοντας, χειρονομώντας και μουντζώνοντας, μέσα σ” ανείπωτη οχλοβοή που τίποτα δεν ξεχώριζες παρά μόνο μια λέξη ακατάλη-πτη, κλιμένη σε πέντε πτώσεις, το: μαλάκα, του μαλάκα, τω μαλάκα τον μαλάκαν, ω μαλάκα.

 Δεν ήξερε τι σημαίνει αυτό αλλά αμέσως τους αναγνώρισε, ναι, ήταν οι Έλληνες που έρχονταν φουριόζοι. Σκέφτηκε πως πράγματι δεν ήταν στη συγκέντρωση όλων των άλλων παιδιών Του, αλλά με τόσο κόσμο Του διαφύγανε. Εξάλλου, δεν ήτανε και η πρώτη φορά που αργήσανε στο ραντεβού, αλλιώς θα “ταν Εγγλέζοι, άλλωστε και τότε που μοίραζε τα οικόπεδα πάλι ετούτοι λείπανε κι αναγκάστηκε να τους δώσει το οι-κοπεδάκι που το “λεγε Ελλάδα κι “χε φυλάξει για τα γεράματα Του. Πού να φανταστεί πως θα το “τρωγε κι αυτό το ΤΑΪΠΕΔ, να τους έδινε την επικαρπία μονάχα.

 Τέλος πάντων, κατάλαβε πως οι Έλληνες σκοτώνονταν ρίχνοντας ο καθένας το μπαλάκι της αργοπορίας τους στον άλλονε, αλλά έτσι όπως τους ξανάδε, ρέμπελους, ρεμπεσκέδες κι ασυνάρτητους, σκόρπιους κι ασυντόνιστους μα αυθόρμητους και παρορμητικούς, πάλι τους ψυχοπόνεσε… κι αυτοί παιδιά Του ήσαν.

 Εξάλλου, κάνανε κάτι μοναδικό που κανένας άλλος δεν μπόρεσε να κάνει, ενώ δεν είχαν καθόλου γλώσσα, επινόησαν μια λέξη μοναχοί τους: ΤΟ ΜΑΛΑΚΑΣ.

 Τρία επαναλαμβανόμενα άλφα, που αν διαβάσεις τη λέξη ανάποδα, παρεισφρέουν συμμετρικά ανάμεσα σε τρία διαδοχικά σύμφωνα, χώρια το Σου το τελικό.

 Ρε τους μπαγάσες!, είπε.

 Έτσι, το σκέφτηκε από δω, το παίδεψε από κει, στο τέλος τ” αποφάσισε: «Αν κι απ” όλους οι χειρότεροι, αυτοί θα πάρουνε την πιο σπουδαία γλώσσα, που να “ναι αντάξια σε θεούς, μήπως και καταφέρουνε κάποτε να συνεννοηθούνε και λίγο να ομονοήσου-νε».

 Τους χάρισε λοιπόν τα Ελληνικά, όπου για να μη γίνεται καμία παρανόηση κάθε λέξη θα φανερώνει μόνη της αυτό που περιγράφει, εκτός από το «μαλάκας», που μοναχοί τους το σκέφτηκαν, για να το έχουν μπαλαντέρ και να το βάζουν όπου τους κάνει κέ-φι.

 Έτσι από τα κύρια ονόματα θα φαίνεται η ιδιότητα ή και ο χαρακτήρας.

 Αν κάποιον τον λένε ας πούμε, Στησί-χορο, θα πρέπει να στήνει ωραίους χορούς, αν Οιδί-ποδα, θα” χει πρησμένα πόδια, Αντί-νοο, θα “χει μυαλό κουκούτσι, Σαμαρά, θα “χει υποζύγια, «άσε που άμα θέλουνε, όλους αυτούς τους συνδυάζουνε άνετα και με τη δική τους λέξη «, σκέφτηκε ο Μεγαλοδύναμος.

 Άλλα ονόματα πάλι τα έκανε να ταυτίζονται με κάποιες έννοιες π.χ. ο Εφιάλτης έδω-σε τ” όνομά του σε άσχημο όνειρο, ο Μητσοτάκης στον αποστάτη, ο Αρτέμης σε κα-ταδότη, από ελληνικές ταινίες αυτός αλλά δεν έχει καμία σημασία, ο Παπανδρέου σε ηλίθιο, απ” το χώρο της πολιτικής αυτός, αλλά και πάλι δεν έχει καμία σημασία.

 Το Πάγκαλος = Πάνυ + καλός, είναι εξαίρεση, εδώ δεν ταυτίζεται σημαίνον με ση-μαινόμενο αλλά οι εξαιρέσεις υπάρχουνε για να επιβεβαιώνουνε τον κανόνα.

 Ακόμα και το Παναγιωταρέα άμα το αναλύσεις είναι από το Παναγιώτα + το Ρέα.

 Το πρώτο συνθετικό παραπέμπει άμεσα στον Χριστιανισμό, από το Παναγία, Πανα-γιώτατος κ.λ.π., ενώ το δεύτερο, είναι από το Ρέα, τη μητέρα θεά, σύζυγο του Κρό-νου, από τη θεογονία της προ-προηγούμενης κυβέρνησης του κόσμου.

 Έτσι πέρα πάσης αμφιβολίας, το Παναγιώτα + Ρέα = Παναγιωταρέα, σηματοδοτεί το Ελληνορθόδοξον πνεύμα που διατρέχει την ιστορία και κάλλιστα μπορεί να συνδέσει τον Μεγαλέξανδρο με τον Σαμαρά απευθείας. Και με την επιφοίτηση της ίδιας της Περιστέρη!

 Για να μην τα πολυλογούμε και για να μην μπερδεύονται μαζί σου και οι άλλοι, είσαι αυτό που σε φωνάζουνε.

 Πόσο πιο σαφές πια να στο κάνει!

 Παρόμοια ακριβολογία, έδωσε και στα ουσιαστικά:

π.χ. ΓΥΦΤΙΑ= Να έχεις τη siemens χορηγό.

ΠΟΥΣΤΙΑ= Να ληστεύεις σε μια νύχτα τα λεφτά των ομολογιούχων,( ΠΡΟΣΟ-ΧΗ: καμιά σχέση με ομοφυλοφιλία)

ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ= σκέτο Καρατσαφέρης,( ΠΡΟΣΟΧΗ: μόνο στην Ελληνική το «κω», του πρώτου συνθετικού γράφεται με ω, για να τον βλέπεις κιόλας).

ΕΠΕΝΔΥΣΗ = σκέτο Μπόμπολας.

ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ= mega. (ΠΡΟΣΟΧΗ: συνώνυμα= skai, ant1 και κυρίως nerit).

 Αλλά και με τα επίθετα έγινε ακριβώς το ίδιο:

Οι Έλληνες είχαν το: ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΣ από την πρώτη Γιουροβίζιον, που κέρδισε ο Όμηρος, τριάντα αιώνες πριν από την Κοντσίτα.

 Στα ρήματα πάλι έχουμε το ΔΡΑΤΤΟΜΑΙ που δίνει την ΔΡΑΧΜΉ, που είναι αυτή που μπορείς να την ΑΔΡΑΞΕΙΣ, ενώ το ευρώ δε στέκει δίχως εξωτερική βοήθεια, πάει πάντα με το «να», το» θα», το «ίσως».

ΝΑ ευρώ, ΘΑ ευρώ, ΙΣΩΣ ευρώ.

 Εκφραστικότατα είναι και τα πολυσύνθετα π.χ. ΜΕΤ-ΕΝ-ΕΡΓΕΙΑ= συνουσία μονο-μερούς ικανοποίησης, αλλά και τα αρκτικόλεξα όπως ΓΕ.Σ.Ε.Ε.= Γερμανοτσολιά-δικη Συμπόρευση Εθελόδουλων Εργατοπατέρων, αλλά και τόσες εκατοντάδες χιλιά-δες λέξεις «ων ουκ έστιν αριθμός».

 Αφού λοιπόν περάσανε μερικές χιλιάδες χρόνια για μας, κάτι λεπτά για τον Παντο-δύναμο, έστρεψε το βλέμμα Του στους Έλληνες να δει τι καταφέρανε αλλά και να κάνει την αυτοαξιολόγησή του.

Κόντεψε να γρεμιστεί από το Αραράτ σαν τους είδε αντί για την Αγία Τριάδα να λατρεύουνε την Τρόικα και αντί τον Ίδιο να προσκυνούν τον Τόμσεν.

 Ούτε ο Μωυσής όταν κατέβηκε απ” το Σινά δεν έπαθε τέτοιο κάζο, τουλάχιστον το βόδι που προσκυνούσαν οι δικοί του ήταν από χρυσάφι!

 Του πήρε ένα δεύτερο μέχρι που να συνέλθει, για μας περίπου τέσσερα μνημονιακά χρόνια.

Το πρώτο που θέλησε να μάθει, είναι ποιος είναι υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αέναης Ενατένισης της Μάθησης, για να δει γιατί δεν διδάσκονται θρησκευτικά οι Έλληνες.

 Το πρώτο σοκ το έπαθε όταν πληροφορήθηκε πως όλοι οι θεολόγοι διδάσκουν πλέον γεωγραφία, γιατί δε βγαίνει το αναλυτικό πρόγραμμα και το δεύτερο και μεγαλύτερο, σαν άκουσε το όνομα του υπουργού: LOVE-R.D.OS, σε απλά ελληνικά αυτός που αγαπάει τον Ράιχεμπαχ, την Ντόιτσεμπανκ και τον Όττο, (μάλλον τον Ρεχάγκελ).

 Τότε είναι που άρχισε πια να υποψιάζεται κι έτσι ξεκίνησε την έρευνα από το ’74 και μετά:

Όλα δείχνουν να ξεκίνησαν από κάποιον Σημίτη, που οι Έλληνες εκλέξανε για πρωθι-ερέα της διαπλοκής τους.

 «Καλά τι λέγαμε για τα ονόματα»; αναρωτήθηκε, «βάζεις έναν Σημίτη, που εμένα με σταυρώσανε, να κυβερνά τη χώρα; Και δεν είναι αντισημιτισμός αυτό, που θα πει η αξιωματική Μου αντιπολίτευση, ο οξαποδώ.

Ρώτησες αν είναι απ” τη φυλή Δαυίδ ή την φυλή Ιούδα;

 Και καλά, η φάτσα του δεν σε ψύλλιασε»;

 Στο υπουργείο οικονομικών πάλι, του έκανε εντύπωση ένας Αλογοσκούφης.

 «Μα για τ” όνομα το Δικό μου, ποιος λογικός άνθρωπος θα εμπιστευότανε τις οικονο-μίες του στην πλέμπα του ιπποδρόμου;

 Και διώχνεις αυτόν όχι για να φέρεις έναν σοφό, να φέρεις τον Στουρνάρα;

 Και άντε και τον έφερες, τον διώχνεις να φέρεις στη θέση του έναν Γκίκα;

 Αυτός είναι χρήσιμος μόνο για να μαθαίνουν τα πρωτάκια του δημοτικού το ΓΚ, «Γκίκα να ένας Γκιώνης «, όχι για να σε βγάλει απ” το μνημόνιο», συλλογίστηκε με ιερή πλέον την αγανάκτηση.

 Τα ίδια βέβαια και με τις άλλες υπουργάρες: Τσοχα-τζόπουλος, έχει την τσόχα μέσα του, τα βλέπει για μάρκες τα υποβρύχια, τζογάρει και ζητάει τα ρέστα σε F16.

 Μπαλτάκος, πες του να φέρει μπροστά και το δεξί το χέρι να δεις τι κρατάει!

Βορίδης, καλά αυτός δεν έχει ανάγκη να κρύψει τον μπαλτά.

Άδωνης + Σπυρίδων, εκδότης του «Αυνανισμός και Εξουσία» (Βλέπε και σελ. 2, περίπτωση ανάλογη με το Παναγιώτα +Ρέα).

Κι άλλοι κι άλλοι, αμέτρητοι, «ων ουκ έστιν αριθμός.

 Ήταν πια ολοφάνερο ακόμα και για την Βούλτεψη, γιατί οι Γερμανοί με τα οστρο-γοτθοουροκοτάγκικα παρήγαγαν πλεονάσματα ενώ οι Έλληνες ελλείμματα και χρέη.

 Ο Θεός στην εικοσιπενταχιλιετή έκθεση αξιολόγησης των λαών του έγραψε για τους Έλληνες:

» Καμιά φυλή δεν μ” έχει προβληματίσει τόσο:

Τους χάρισα για σπίτι το παλάτι Μου κι αυτοί αιώνες τώρα μεταναστεύουνε και γίνο-νται χοιροβοσκοί σε ξένους στάβλους.

Τους χάρισα τη γλώσσα Μου κι αυτοί απ” τα οκτώ τους χρόνια δίνουνε για το Λόου-ερ.

Έβαλα όλες τις γοργόνες, όλων των θαλασσών Μου, να προπαγανδίζουνε πως ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος κι αυτοί σκάβουν να βρουν τον τάφο του.

Τους έκανα Οικουμενικούς κι αυτοί λιμπιστήκανε την παγκοσμιοποίηση».

 «Μια μόνο λέξη μπορεί να τους περιγράψει κι αυτή την φτιάξανε μόνοι τους.

 ΘΟΥ ΕΑΥΤΕ ΜΟΥ ΦΥΛΑΚΗΝ ΤΩ ΣΤΟΜΑΤΙ ΜΟΥ»!

 ΥΓ. Τελικά ο θεός παρά τα νεύρα του, για ακόμα μια φορά ίσως την τελευταία, λυπή-θηκε τους Έλληνες και έπλασε από φτώχεια, πείνα κι ανεργία τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, αλλά επειδή φοβήθηκε πως αυτοί θα Τον καταργήσουνε με νόμο, πήρε το ένα του πλευρό, περίπου το 4,7% του κι έφτιαξε τους ΑΝ.ΕΛ ελπίζοντας πως και οι δυο μαζί δεν θα επαναλάβουνε το λάθος των πρωτοπλάστων.

 Άλλωστε, πάνσοφος είναι, ξέρει καλά ότι το φίδι, με ίδιο σύρσιμο μα με τη μορφή του Ποταμιού…, καραδοκεί.

Γιάννης Λιώρης
καθηγητής – φιλόλογος
Καβάλα

Δημοσίευση σχολίου

[disqus][blogger]

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget